Jistre zeowents auls dee Woltje äwa ons endlijch meed weare, enn de Schnee nohleet, puzheld miene Fru aul lang enne Tjäatj romm, enn etj haud mie aul nohm Besorje de tweede Piep aunjestetjcht, enn ons Kohta Obraum lach oppem Schockelstoohl enn schnoatjcht "O Dü freuliche" (hee ess een ooltkolniescha Kohta enn haft daut mett dem ü drock enn uck mett dem n aum Enj vonn'e Verbe; daut haft'a, sajcht'a, vonne Ense opp Jantsied), enn ons Beagle lach soo auls jeweehnlijch dijcht biem Foodasack, enn Reeschtje, dee purebred Mongrel lach oppem Ridje enn wea soo bescheide auls begowt, aulso mässijch, enn onse Ankh, dee Schäfahund, soo stoatjch auls een Grizzly, lach woa see wull enn schleep, oba mett een opnet Uag opp Audrey.
Auls daut mett eenmol bute doll toojintjch reahd sijch nijch eena von onse Femielje. "Na nu?" frajcht eena dann, eenmol em Joah. Een Dobbelkutta stund mett eenmol oppem Hoff unjrem Lijcht enn doabowe saute twee Tjeadels, gaunz root aunjemumpeld, enn verrem Kutta stunde acht Herrsche, stunde enn puste; eena kunn Daump em Frodem seehne, enn uck tjliene Iestaupess aune Miela.
Hunj, enn Kotasch, enn Frulied woare aulahaund enn, woohnt ons Manna eascht langsomma oppjeiht. Enn doawäajen haud Audrey daut aul lang mett Worschtkoake, Tieltje enn Zippelfat moake, enn uck mett Eadschocke brode eene Stund verhäa drock, während etj mie em Jenjelstoohl opphild, enn mie aulwada oajad äwa soohne, woohne noch aum Nätklos ooda aum Wiehnachstmaun jleewde.
"Heea," sajcht see, "moak Die oppe Socke. Goh etj ooda rannst Du?" soo auls bie one hiea Tus de Toon ess. Etj jintj rut, enn bejreest dee Tjeadels. Etj saj: "Goht mau schwind nenn, enn woamt junt opp, enn sat junt aul aum Desch bie; etj woa mie omm June Donnasch enn Witjsasch enn daut aundre Heahnaveeh tjemmre." Enn see mulwada uck fuats mett Sack enn Pack nenn.
Etj spaund dee aula ut, leid dee em Staul nenn, gauf ahn jiedem eene Moht Howa, dann klunjd etj ahn de Reep voll Hei, enn gauf jiedem een Amma leiwoamet Wota mett Edelschnaups, jiedrem een Ätläpelvoll doabenne, schrohpt dee, enn jintjch nenn.
Wea haud daut jedocht, foll mie bie, oba doa saute se aum Desch, enn weare vejneajcht auls utjetnäpne Flijchtlinje ut Russlaund, enn stoppte sijch de Tjeewe voll, een bätje soo auls wann se emm Tjoatjetjalla toom Schmaus noh de Tjast enn Jrienthol schwind enn väl knullde, wiels see tjeene Enlohdung haude, enn sijch spoode musste.
Oba auls etj ahn aul een bät utjnäajle wull, soo auls mie daut aul lang scheen jeiht, foll mie bie, dit send je vleijcht sogoa wertjlijch de easchte, ajchte Models enn wea weet, woo, enn woahäa, enn woahan? Eena sull vleijcht doch een bät väasejchtja mett ahn ommgohne auls mett Pradjasch ooda Missjoonoare, beid mett emma ladje Fuppe hiea verre Däah.
Oba ajcht weare se: daut wea aune tjleine runde Brell oppe Näs too seehne, enn uck aun äahre ooltkoniesche Predjasteewle, enn aun äahre runde Bucktjess, aulso Schemedauntjess bie de Tjnäpjäjend, enn aune roode Stelpmetze, enn äahre roode Backtjess. Oh joh, enn Bäta meist bett aum Nowel. Enn uck wiels see kratjcht soo auls ons Nohba, dee ditjcha Tjnals Faultj sieneatiet, väl enn jearn enn lud lachte, enn sijch doabie sogoa freide.
Auls jieda dann de tweede Schiew ladijch jeputst haud, hohlde see äahre Satj vea, enn deelde ut. Audrey tjreajch een Sodel, western Style, enn fe mie haud jieda een Packtje Piepetobak, enn eene Buddel ut Schottlaund (de steinbachscha Reima haud ahn mol wada vetald, daut soohnt goot pausse wudd), enn fe de Hunj haude see Kotlettefleesch, enn fe jiedrem een Knoake, enn fe Obraum een stetjch Läwaworscht, enn dann sad wie ons verrem Fiea enne groote Stow han, drunke een grootet Glaus Gliewien, aute Nät, enn Chalweeh, enn nu jintj'et mette Vetall loos. Oba nijch eea see enn uck etj ons eene Piep jestoppt haude, enn dee too Fiea jebrocht haude. Enn, joh, ons Wiehnachtsboom brennd soo dach auls mien Voda wann hee eenmol em Joah eenen Jedanke vestohne haud. Dach? Joh mett dietsche Tauljlijchta, veatijch Stetjch.
"Joh, etj senn de Nätklos, Johaun mett Nohme, enn daut ess je dann Peeta, de Wiehnachtsmaun. Etj senn Ooltkolniea, oba Peeta ess, sajcht'a meea Russlenda, enn trotzdem aulnoch goot too liede."
Etj saj: "Jie send je aul ellre Tjeadels, sitt mie daut, oba noch ernoa restijch. Doaf etj froage, woo oolt jie send?"
Enn dann lachde de oole, jestuckte Jungess äwalud, enn Jehaunen säd: "Daut woagt sijch sesst meist tjeena too froage, oba daut's leijcht jesajcht. Wie send soo ruhm tweedusend Joah oolt, woare oba nijch bediendend ella, wiels wann eena emma jefft, Jeschentja enn soowaut, ellat eena nijch."
"Enn Plautdietsch red je uck noch emma schmeissijch?"fruag etj.
"Joh, daut dooh wie uck aul emma. Wie musste ons hiea enn doa mette Tiede een bät omstalle, oba em auljemeenen, bleew wie enne plautdietsche Stoak. Enn de Grund doafäa ess je uck seea eenfach: Wäa nijch meea jefft auls'a nemmt, enn nijch siene Oat tru blifft, dee stoawt boold."
"Na heat," saj etj, "vleijcht stemmt daut, wiels Resse riete jintjch mie uck aul emma scheen, oba woo weet jie daut?"
"Woo weet wie daut?" sajcht ditmol Peeta, de russlendscha Wiehnachtsmaun. "Wie send je aul vom Aunfong aun doabie."
"Aulso vonne aune dazumal?"
"Joh von verrem Fräjoah", sajcht Jehaunen, "enn wann wie saje 'vom Aufong aun doabie' dann meen wie kratjcht daut. Wiels Jesus wea je ons Noba, mett dem hab wie toop jespält, enn worde siene Jinja. Enn wiels daut doa too dee Tiet aules derjchhan enn derjchenaunda jintjch, säd Hee too ons: "Jungess moakt junt hiea utem Oppjreajsel, enn reist nohm Nuade, enn Voda enn etj woare junt aul utehalpe, soo lang auls jie nijch vejäte, waut etj junt väajelewt hab, joh?"
"Joh, enn daut deed wie je dann uck, enn jiedet Joah, seatj wie ons een Heim ut, woohnt ons besondasch bruckt. Enn wann wie doa aunkohme, enn de Hunj nijch balle, enn verhäa aul Eadschocke enn Worscht jebrode woare, enn de Kohta oppem Schockelstoohl wieda schlapt, enn de Maun onse Herrsche utspaunt enn fe ahn Hei reed haft, dann send wie oppe rejchtje Städ."