Noba Jasch Wiens - von Jack Thiessen

Dee Joubert Rie rant dree Kilomeeta derjch onse jewesene Foarm enn wiedre dusende Kilomeeta derjch mien Läwe. Etj kunn nuscht doafäa: ons Fluß rand uck derjch mien Tjarpa, derjch miene Seel, enn wea emma reed sijch miene Jeschijchte auntooheare, enn dee wieda too vetalle, enn dee Steena, emm Wota ooda uck dee deepe Städe enne Rie dee too vetalle enn uck dee Wäsels, dee Nerze, Moschraute, Biebasch enn Ottasch ennem Wota enn uck oppe Eewasch durwe dee aula heare.

Bowe fluage Howtjes, dee uck von enn bie de Rie wohnde, enn sogoa hanenwada een Odla, enn een poah Sorte Uhle, enn uck Ente, Holthackasch, Rootbucks and dee jeheemnisvolla Kossemaltja, dem wie Whippoorwill nannde, enn dee de Nacht em Somma Stundenlang soo scheen oba uck grulijch em Diestren sung. Jeseehne haft dit Voagel bett vondoag tjeena, jleew etj. See weare aula dijcht bie, enn omm mie, enn etj bie, enn omm ahn; wie weare ons dochwoll goot.

Em Winta frooah dee Rie too, enn etj musst jieden Dach tweemol doa hangohne enn daut Ies ophacke, doamett onse Tjeaj enn ons Jungveeh doa supe kunne; dee Stijch doahan jintjch derjchen Bosch, wea eene Veadel Miel auf, dochwoll soo omme veea hundat Meeta, enn kolt wea ons niemols, nijchmol bie dee eewje Tjill. Aum Sinnowend leeht wie daut Wota äwaschwamme, enn dann muak wie ons eenen Iesrintj enn spälde Hockey. Onse Pead leewade ons dee Pucks, billijch, enn soo väl auls eena wull.

Omm too een bätje Fupptjejeld too kohme, jreep etj Wäsels enn Nerze enn uck Biebasch enne Faul; den langen Stijch, woa etj dee Faule oppstald, nannde se donn een Trap-Line. Wiels wie emm Winta weinijch freschet Fleesch haude, nauhm etj emma onse Twee-entwintijch mett enn schoot entweda Boatjheehna ooda Raupheehna, dee sijch zeowents enne dijchte Asta bie de Rie Schulinj sochte; dee plock etj oppe Städ, enn dee worde Tus fein toom Owendkost jebrode.

Wann de Winta eenfach nijch oppheare wull, kaum de Aprel, enn meist äwanacht wea de Triebsaul too Enj, enn daut Wota rand enn schäld, enn de Welt word Wotamusitj; daut head sijch goot. Enn dann kaume de Moschraute von aulewäje, enn läwde opp'e Rie opp. Etj nauhm eene lange, ditjche Bohl, spreed doa Eadschocke enn Wrucke nopp, enn sad doatweschen eene Reaj Faule opp. Dee Moschraute fraute daut Jetjätjs soo iewrijch, daut see dee Faule nijch mol too seehne tjreaje, enn mett eenmol haud de Faul ahn uck aul aune groote Tee faust; see sprunge em Wota nenn, enn vedrunke, enn etj haud nohm Aufladre enn Falldreaje wada twee Dohla fe jiede Raut eene Fupp. Daut wea too dee Tiet väl Jeld.

Äwanacht wuake uck dusende Pogge opp en sunge kratjcht soo auls wie emm Tjoatjechooah seea dankboa eascht aula Bauss, dann piepste uck mett eenmol een poah hundat easchte Stemm, enn dann kaum de tweede Stemm enn de Tenors hinjeraun, enn aule freide sijch, daut een nieet Joah aunjefonge haud. Enn dann fonge de Krauje, dee aul wäatjelang wada enn Manitoba weare, sijch heesch too tjreie; see vetalde de Väajel, noch em Siede, daut'et woam jenuag wea tridjtookohme, enn aum näajchsten Morje weare uck aul de Rootbucks oppe Weid, enn fuats kaume uck de Turtelduwe hinjeraun, enn de Holthackasch rätade aune Beem enn sochte Warm. Aum Meddwäatj weare de Tjiewitjs oppe Stap, enn dann kaume de Schwaulmtjess. Dree Wäatj lohta summde de Kolibries uck aul iewrijch romm; de measchte Mensche nannde de tjliene Wizhasch Hummingbirds. Oh joh, etj haud boold de Tuntjennitjs vejäte, dee aulewäje toojlitj saute enn kollbeatjade ooda uck fuschelde; dee weare soo besorjt auls ellre Mädtjess, dee sijch dissen Somma jearn befriee wulle. Mett eenmol wea daut Bosch enn de Staul enn de Spitjasch voll; wäa de Nacht kaum enn huach äwa ons fluage weare de Jans bie de hundad Dusende. See hilde een Uag opp onse Rie, wiels dee noh Nuade tjrenjeld, enn doa wulle see han. Woohn Voagel oba besondasch oppfoll wea dee Boatjhohn, dee soo lud puttad auls een oola Tjätel, dem maunjche Mensche Trakta nannde.

Dee Schwaulms weare ons besondasch wellkohm, wiels wann dee tridjkaume, auls aum Nippa enn Russlaund ooda bie ons aune Rie, meend, daut daut Wota woam jenuag wea omm too bohde, enn wie rannde mett de wintasche lange Unjabetjse äwren Schullre jlitjch noh de Rie omm too schwamme.

Onse Joubert Rie wea jiedrem Frind. Doabenne kunn eena toobe, enn sijch freie, dee druag eenem, enn sung doabie een Trostleed; joh, dee Rie head emma too, vetald, woo see aulewäaje jewast wea, mischt sijch noanijch enn, wisst soo meea aules, enn wea emma schaftijch. Wann de Rie eenem daut easchte Mol emm tiedjen Somma ommfooht, wea daut meist soo scheen auls wann Mutta eenem em Oarm nauhm. Auls de Fluß daut wertjlijch soo goot mett ons meend, ooda auls etj mie daut bloos väastald, weet etj nijch, enn daut ess uck eendoohnt; wann eena daut jleewd, wea daut soo, enn daut reatjcht too. Waut etj wisst, ess daut de Rie mootijch wieda schäld nohm Rat Riewa opptoo, dann em Rooden Fluß nenn, dann nohm Lake Winnipeg, von doa wieda word daut Wota von dem jewaultjen Nelson River nohm Hudson's Bay jedroagt, enn doa wear'ett, soo meend wie Schluß, Endstatsjoon.

Jiedet Joah spoad etj jiedre ladje Buddel opp, enn em Farjoah biem Huagwota schreef etj mienen Nohme opp eenen Zadel, schoof den enne Buddel nenn, enn hohpt, dee wudd irjendwoa enne Welt aunkohme, enn daut dee Finja sijch malde wudd. Daut hab etj äwa väle Joahre hundade Mol jedohne.

Enn wess woah...dee Priesta Father Choque jintjch aum Eewa von dem Kazan Fluß eenmol Medde Juni spezeare, enn doa woa dee groota Riewa bie Baker Lake ennem Hudson's Bay nennrand, doa fung hee eene Buddel mett mein Nohme doabenne. Hee schreef mie, enn etj schreef ahm tridj, enn daut jintjch soo twintijch Joah han enn tridj bett etj ahm endlijch doa huag emm Nuade besocht. Hee haud mienen Nohme enn eenen Rohme ut Caribou Lada aunjebrocht, enn mett een poah Waulross Tähne doaromm utjestraumt aune Waund henje. Father Choque säd de Gloowe word emma beloohnt, enn etj jleewd ahm daut.

Von dem Dach aun sach etj onse Rie mett aundre Uage. Etj wisst daut Wota wea opp miene Sied, enn daut daut mie niemols emm Stijch lohte wuud, wiels dee Rie mie daut easchte Wunda em Läwe jebrocht haud. Auls etj een Farjoha mien Voda fruag, auls daut aum Nippa bie Gortietz wertjlijch soo schmock sach, auls de Mensche emma vetalde, säd hee: "Daut weet etj nijch; waut etj oba weet, ess daut de leewa Gott emm Farjoah, emm Somma, enn em Hoawst emma oppe Kaump aum Nippa Meddachschlop hilt." Aha, docht etj mie, wann mien Voda mie soohne Jeschijchte oppbinje well, dann kaun etj uck, enn vetald ahm, daut David sien "Der Herr ist mein Hirte" bie ons biem Biebadaum enne Rie jeschräwe haud.

Onse Rie wea Troost enn uck Beijchtmutta fe ons, enn uck fe onse Mutta, enn fe onse Hunj; eascht Karo, dann Mopps, enn dann mien Buddy äwa väle, väle Joahre. Opp eene Städ haude de Mensche von eenem Darp, Barjchfeld, mol eene Bridj jebut, oba daut Darp word oppjeleest, enn dann vefoll dee Bridj. Oba dann, een Somma jintjch daut mett Pead enn Buggy foahre wada loos.

Etj weet: daut wea nijch fein ooda fair von mie, enn etj hab mie uck niemols nijch bekloagt, oba etj jleewd, tjeena haud een Rajcht opp miene Rie, ooda onse Rie, enn etj jleewd uck, daut dem leewen daut Gott goanijch jefoll. Oba daut pessead trotzdem. Etj wisst oba, daut wann dee Rie haud mettrede kunnt, haud dee sijch daut nijch jefaule lohte.

Oppe aundre Sied von dee Rie, woohne mien Voda emma een kruggeljet Pischpuddel nannd, emm Vejlitjch too dem eensjen Fluß, woohna äwahaupt tald, dee Nippa, enn derjch den Bosch, eene Miel auf stund eene ladje Fieastäd. Doa wea ee tweestoockjet Hus opp eenem tjlienen Boajch, een Staul, twee tjliene Spitjasch, aula een bät vekohme, enn uck eene tjliene Schenn äwa eenen Äwarannsborm jebut. Oba daut Hus lentjcht opp sijch, auls wull daut saje: "Waut dooh etj hiea, soo auleen, soo onjeforwe enn dem Wada utjesat?"

Een langbeenja Tjeadel mett een Gangwoatj auls eene Klock, dee tien verr twee weess, enn mett een vedutzten Utdruck oppem Jesejcht, enn mett väl Tähne kofft den Fahrjoah dee Foarm. Hee heet Jasch Wiens, enn mett eenmol wear'a doa, enn etj weet noch emma nijch, woa hee häakaum, enn etj jleew, doa wea uck sesst tjeena, woohna daut wisst. Meist soo auls wann hee vom Himmel jefolle wea, omm ons Noba too woare. Waut etj weet ess, daut hee foaken zeowents oppem Schafott von onse Sommatjäatj saut enn sijch mett miene Mutta vetald. Miene Mutta kunn vetalle enn oabeide toojlitjch, enn etj wisst, daut see mett dem Noba Wiens foadijch word, enn sijch fe ahm Tiet nauhm. Uck jleew etj, daut Wiens mett de Welt kloa kaum bloos soo lang auls hee dijcht bie Mutta saut, wiels wann hee ahm näajchsten Dach nohm korten Besorje tridj kaum sach'et ahm wada vewillat enn vebiestad. Nu wear'a wada doa, runselt de Stearn, reet de Näslajcha op and spield een Sautz Tähne and krautzt enn schobbd sijch, wann see nijch tjitjcht, enn horjcht beiaun, waut see ahm too saje haud. Maunjchmol säd Jasch: "Woo, woo?" meist soo auls een Hund, dee uck een Ooah spetzt, wann ahm de Jeheemnisse vom Läwe too groot worde. "Woo, woo, woo wea daut, woo wea daut?" enn dann fung miene Mutta aun wada den Bultjedeajch too tjnäde, enn dann dreid see sijch nohm Jasch enn vetald wieda, während ahr den Deajch vonne Finjasch hong; see säd, woo daut enn Russlaund jewast wea; daut wea ähre Heimat enn uck siene, enn daut Biespell vestund hee, weens soo säd hee. Enn dann wann hee waut vestohne haud, dann rolld hee een Stetjch Strooh em Mul romm, enn krautst sijch unjre Mets, enn tjitjcht erleichtat, daut'et enne Welt doch een bätje Ordnung gauf. Dann leeht Jasch siene Schullre een poah Zoll rauf, enn eena kunn ahm aunseehne, daut hee sijch väajenohme haud, daut von nu aun aules aundasch woare wudd. Etj deed daut uck, enn doawäjen wisst etj, woo daut rannd. Wann miene Mutta emma wada vetald enn sijch doabie wadahohld, musst etj mie äwa äahre Jeduld wundre. Doa weare uck aul aundre bie ons jewast, enn wann de nijch schwind vestunde, kaum daut väa, daut Mutta eenem een Stejtch Deajch opp een schwoaheajet Ooah launde leeht. Endlijch jewonne dann doch Jasch siene goode Manneare, enn donn packt hee aul siene goode Aufsejchte enn een bennajet Schemedauntje, enn dann läd hee loos, enn jintjch noh Hus. Wann de Doag emm Somma lang weare, kaum hee noch eenmol tridj Troost too tanke. Daut wea aul diesta wann Jasch dann noh Hus jintjch, enn dann red hee emma eene gaunze Striep enne Dunkelheit nenn, enn piept enn sung Stetjatjess von Tjoatjeleeda, enn vejuag doamett de Wilw, enn wille Tiere enn vleijcht uck Diewels, jleew etj. Wann Jasch derjche Jäajend mett siene Oarms roodat, dreid hee sijch maunjchmol biem Gohne romm, omm aul dee woohne ahm oppe Hacke weare too vedriewe. Etj wea noch niemols nijch biem Jasch loht zeowends jewast, oba wann etj doahan jegohne wea, haud etj uck jesunge enn Bibelfarzh lud oppjesajt enn mie väajenohme oba seea, enn fe emma schmock too senne, enn haud mie soo stelltjess auls bloos mäajlijch derjche Jäjend jeschlitjcht. Boare, haud miene Mutta jesajcht, jriepe tjeenen Mensch aun, wann dee sijch omm nuscht nijch tjemmat, enn wann eena dem jriesen Plästa nijch enne Uage tjitjcht.

Mutta säd, Jasch wea een gooda Mensch, oba hee haud seea mett schlemme Jeista too rinje, wiels hee aul auls Tjind eene Wais jewast. Daut jleewd etj, wiels daut gauf enne Zeitung, enne Prairie Farmer, een Waisentjind, Little Orphan Annie, enn dit Waisenmejaltje haud eenen Hund, daut wea äah Schutzhund, enn dee twee weare, jleewd etj, omme Atjch mett Jasch Wiens Frindschauft.

Jasch Wiens red Plautdietsch, oba hanenwada jleppt ahm een bät Huagdietsch doanenn. Enn dann spetzt ons Voda de Uahre. Enn dann fong hee lieseltjess aun too jnerre, enn säd, Jasch Wiens haud sijch too lang en dem moddajen Molotschnapuddel oppjehoole wiels soohn muckajet Tjeadeltje haud sijch em Nippa de Betjse nijch bloos von bute nautjemoakt.

Daut wea aulwada loht auls Jasch noh Hus jintjch, enn daut wea emma een bät Grund sijch too sorje, wiels doa lach je de Rie tweschen ahm enn ons, enn doa musst hee sijch de Schooh enn de Socke uttratje. Maunjchmol kaum Jasch boaft aun enn leeht eenfach daut Graus enn den Wajch ahm de Feet dreaje, eea hee sijch aulwada oppem Schafott von onse Sommatjäatj hansad, enn sijch Schooh enn Stremp auntrock.

Eena word Jasch jewant, enn vondoag wear'a wada doa. Oba mett een Unjascheed. Hee haud siene Schlaubbetjse enn sien jreenet Hamd aun, uck druag hee siene Mets, enn siene oole oppjeweppte Schooh, oba Jasch sad sijch nijch han. Hee lehnd sijch jäjen onse Sommatjäatjedäah, enn haud een Been äwa daut aundre jewintjelt.

"Na, waut's nu?" fruag Mutta, enn Jasch frinteld sogoa, enn dann schmustad hee äwrem haulwen Jesejcht.

"Na, waut's nu?" wadahold hee, enn dann wrabbeld hee sijch ennalijch auf, hohld eene Haund väa, tjichjad, läd siene Mets trajcht, hilt enn, dreid daut Stetjch Strooh enn sien Mul dreemol drall, enn fong aun: "Etj sie veleewt, enn etj woa mie loht emm Juni befriee." Miene Mutta wundad sijch dolla auls een bätje, enn donn wacht see bett aul de Oppreajnis von disse platzlijche Nieijchtjeit vebie wea, eea see äahre Henj vom Bultjedeajch aufwescht. Dann haundread see mett ahm fetjs, eea siene Haund sijch vesteatje kunn. Etj musst mie wundre, daut miene Mutta fähijch wea een bät Spohs too driewe, enn Jasch äwre Leew, enn Tus, enn sien Plohn, enn dee Tjast utfruag, enn vleijcht nijch eenmol enn de Räajlang.

Etj wea äwa daut gaunze von twee Meenunge. Dee Rie enn etj wulle, daut Jasch ons tochlohte sull, oba Jast kaume soo selden vebei, daut eena sijch dann uck wada freid. Daut deed mie een bätje leed, daut Jasch nijch meea soo foaken spezeare kohme wudd. Oba dann wea je uck eene Tjast waut besondret, enn tjeena wisst, wea wem enlohde wudd, enn wea nijch jekroagt word. Daut kunn aulso loosgohne...de enjelohdne Jast stunde opp een Blaut Papiea, schmock jeschräwe, enn wann dee Breef dann endlijch aunkaum stund doa, "Es ist des Herren Wille, daß am...die Braut Anjuscha Töws und der Bräutigam, Jakob Peter Wiens, Sie, samt Familie zu ihrer Hochzeit einladen..."Voda unjaschreef daut, enn wie nauhme daut Konvart dann nohm näajchsten enjelodnen Noba. Uck meend eene Tjast, daut eena sijch aun Worscht, Tjees, Zockastetja enn vleijcht sogoa Cake saut äte tjenne wudd.

Miene Mutta haud fuats emm Senn, sijch een nieet Tjleed mett Help von Ungasch Liesa neie toolohte. Daut wisst etj, wiels see een Mohtbaund too Haund nauhm, dee Sommatjäatjedäah toomuak, enn sijch mäte deed. Mutta haud daut Zeijch doatoo von äahrem Brooda Jeat jetjreaje, enn dissa oabeid fe de Board of Colonization enn vedeend schratjlijch väl Jeld enn Winnipeg, wiels hee seea gegrommt wea, enn uck seea intelligent. De näajchste poah Doag stald see sijch ennalijch väa, woo'ret ahr em nieen Tjleed lohte wudd, enn daut stemmd ahr vejneajcht. See wisst uck, daut disse Tjast wijchtijch jenuag wea, daut äah Maun enn ons Voda ahr nijch mett siene jeweehnelje Froag "Een nieet Tjleed, aulwada? Ess daut needijch?" kohme wudd, enn sijch uck noch wundre musst, woa daut aulatoop en dissem vefluchten enjelschen Laund mett de Mood hangohne sull.

Jasch siene Jewahnheite veendade sijch. Hee haud nu een tjlienet läwendjet Peadtje, enn een Buggy, root enn schwoat jeforwe, mett plischne Sette fe siene sinndagsche Brut Anuscha. Eenmol ooda tweemol de Wäatjch, enn emma aum Sinndach fuah hee derjch dee Rie, von eene Miel auf, enn dann bie ons äwrem Hoff noh Jnodefeld, woa uck Wiense wohnde enn vleijcht fuah hee sogoa noh Jrienthol too Tjoatjch mett siene Brut. Etj haud noch niemols nijch soohne schmocke Lady jeseehne, enn etj schämd mie meist, daut miene Uage sijch nijch aun ahr saut tjitjche kunne. Miene Mutta säd, daut'et Anjuscha soo auls eene schmocket Duftje sach, soo leeftolijch, soo leijcht oppe Feetjess, soo schmock jebut, enn een bät jeheemnisvoll, wann see äahre Tjenn entrock, om Mensche nijch emma stiew auntootjitjche. Auls see utem Buggy kroop, wiels see noh ons toom Owendkost kaume, leeht etj miene Fantasie bie ähre Been schwind spezeare gohne enn mie word schwoat fe Aufgonst äwa Jasch, den Briegaum, dee sijch bloos schobbe kunn, enn tjeene eajne Meenung haud.

Dee Tjast wea enn dree Wäatj enn wea oppreajend. Miene Mutta druag äah nieet Tjleed, dunkel bleiw mett tjliene witte Placktjess, Tippeltjess, enn Voda trock sijch sienen meist nieen Aunzug, noch ut Russlaund aun, enn siene Droagbenj haude een Polizeistampel; dee haud hee sijch vom Eaton's Katalooh fe fiefenndartijch Cent bestallt.

Oppe Tjast rede dree Prädjasch von wiet auf enn see bede uck; etj entnauhm äahre Red, daut uck Anjuscha eene Wais wea, dee em Winta noh Biebelschool jintjch, enn em Somma bie Oole Jeat Niefelds, siede von Jasch Wiens siene Foarm, Tjäatsche wea. Dann rede onse Prädjasch Enns enn Henritjch Woatjentin, enn see rede forscha auls jeweehnlijch, see wulle dochwoll wiese, wäa hiea enne Tjoatjch Bauss wea, enn daut aundre Prädjasch bie ons Jast weare enn sesst nuscht nijch.

Toom Schluß worde aule Jast em Tjoatjetjalla, woohne boold Auditorium heete sull, enjelohde. Daut gauf Balonie-Worscht, enn Tjees, enn dobbelde Tweeback, woohne de Frulied jebackt haude, enn dann gauf'ett uck noch väl Zuckastetja fe de Jast äahren Koffe enn fe ons Jungess äahre Fuppe. Biem Äte saut wie Jungess mett opne Miela, enn kunne daut nijch jleewe, woo schmock eene Brut lohte kunn, enn woo'rett uck Jasch soo opjeriemt auls een Peihohn sach. Hee spield uck nijch eegol siene Tähne, enn hee deed uck aundre nijch auldagsche Dinja, soo auls den Koffe em Schattel jeehte, enn dann den puste eea hee den drunk; sien nieen jreenen Aunzug velangde goode Manneare, enn dee haud hee uck vondoag. Jasch siene Weaj haud mol enne Schlopstow opp eenem Chutor jestohne, enn doa wea siene Seel jebuare, vetald mie miene Mutta, enn etj jleewd ahr daut. Anjuscha äahre Stemm head sijch noh eene Fiddel, woohne Leahra Heidebrajcht maunjchmol enne School späld, wann Schuberts Forelle besondasch scheen heare sull. Beid weare se stell enn schmocktjess, enn see aute mett lange Finjasch enn uck mett dem tjlienen Finja oppjeweppt. See kusste sijch nijch verr Mensche, enn haude sijch uck tjeen bät domm. Etj docht enn hohpt, daut de aundre Jungess aufjenstijch senne wudde, wiels dee Brutlied onse Nohbasch weare, enn etj vetald dee Jungess, waut fe eene straume Wirtschauft Wiense haude, enn daut opp dem Hoff, daut dusend Jeheemnisse gauf, dee etj aula tjand.

Twee Wäatj verre Tjast hilt miene Mutta mett Voda Unjared wiels Jasch Wiens nijch meea bie ons äwrem Hoff fooah, wiels Voda ahm emma tjräjeld. Eenmol säd Voda: "Wann de Hahn sijch hansatt, dann mott de Hohn sprinje enn tjreie," enn etj schämd mie, wiels etj wisst, waut Voda doamett meend.

Enn donn tiedijch latzte Wäatj kaum Jasch auleen noh ons, enn donn head Voda opp ahm too tjräajle, enn mien Mutta sorjt sijch, eascht een bätje, dann emma meea.

Wea doa aun dem Sinndach waut enne Loft loht emm Juni, auls daut aul tiedijch seea heet enn schwool wea? Ooda haud doa waut senne sullt, woohnt etj haud vestohne kunnt, enn daut auls himmlischet Teatjen haud diede sullt? Jenuag, wie haude jrods jemoltjche, enn Mutta muak kratjcht Freehstitjch auls daut pessead. Mutta tjitjcht ute Sommatjäatjch nohm Siede, auls see Jasch aunjerannt kohme sach; Jasch huppad soo schwind auls een Peat, enn hee schreajch, enn bload, enn jaummareahd, enn jaumad auls hee aunjedonnat kaum.

Mutta juag ons Tjinja schwind em Hus nenn, woa daut diesta enn tjeel wea, enn Voda rand mett eenem grooten Schlachtmassa noh Jasch Wiense. Jasch rannd Voda hinjeraun, oba Voda rannd väl stoatja, enn Jasch wea ahm hinjeraun, enn etj sach Jasch tweemol unjaweajess omstelpe. Nu weare se aul eene Veadel Miel auf, oba etj kunn noch emma seehne, woo dee Sonn opp daut Massa blitzt wann Voda doamett biem ranne Kullasch dreid. Jasch fluag wada han, stund opp, enn fong aun noh ons Hoff too ranne, oba dann dreid hee sijch omm enn rannd Voda hinjeraun. Jasch sach'et aunjeschohte, soo auls een Hos, wann eena dem em Kopp jeschohte haft, enn dee drall ess. Miene Mutta stund bie de Däah aune Sommatjäatjch, enn bäd soo seea, daut etj een Strieptje Ruak noh Himmel foahre sach. Dann fong see aun opp Rusch too bäde, wiels see haud mie eenmol vetald, daut de Russe relijeesa auls wie en Kanada weare, enn daut ahn meea heilijch wea auls ons. Dann sad uck ons Hund Karo loos; dee Manna weare aul aune Jlad bie de Rie aunjokohme. Mutta roopt den Hund tridj, oba see kunn bloos noch fuschle, enn doamett wea Karo uck aul veropp.

Eena kunn nuscht nijch omdreie ooda derjch Jebäd endre. Daut sull doch irjendwoa eene Klock jäwe, woohne eena nie enstalle kunn, doamett daut Gaunze noch eenmol von veare loostoosatte wea, docht etj mie. Etj vespruak dem leewen Gott, daut wann Hee hiea fuats enjriepe wudd, wudd etj bett aum Enj von mienem Läwe schmock senne wudd, wann hee bloos noch eenmol...

Aum Meddwäatjch word Anjuscha, Jasch siene Fru begrowt. De Manna druage eenen langen Kauste mett schwoatem Doot, enn hilde den sijch vom Lief, soo auls eenen Ama mett Maltjch, woohna ahn nijch de Lempre beplenjre enn vestentjre sull. Aule sass Soatjdroagasch druage den Kauste bett oppe Trapp, enn leehte den doa bute verre Tjoatj stohne. Enn doa bleef daut Soatj. Donn weschte see sijch de Henj, enn jinje jlitjch enne Tjoatjch nenn, stiew auls Kossebatjch, enn total veblefft. Daut Soatj stund gaunz auleen bute, auls wann daut nijch doahan jehead, einsam und verlassen, enn etj sach väle tjliene schwoate Placktjess verr miene Uage, dee mie wundade; Mutta säd nohäa, see haud dee uck jeseehne.

Dem Jasch leide se toom Deel, toom Deel druage se ahm enne Tjoatj nenn, enn hee hield enn hee kloagd, enn jaumad auls wann een groota Doodeschooah stähnd. Hee jintjch aun auls een wildjewordna Hund, enn juhld mett eene Stemm, dee nijch von ahm kohme kunn. Vleijcht wea daut mau aulatoop een Onjletjch, vleijcht kunn eena den Hund, woohna soo aunjintjch, mett eenem Tjneppel eent ärem Kopp heiwe, enn dann wea aules too Enj, enn wie kunne wada jletjchlijch von Väare aunfange. Oba daut jintj nijch wajch, enn dee gaunze noaktje Woahrheit bleef bestohne. Wann Jasch doch mol wada bie ons oppem Schafott sette, enn sijch schobbe enn een bät vewillat biem Vetalle tjitjche wudd. Aul daut Jletjch kaum mie wiet, wiet auf väa, wieda auls de Nippa, woa Voda siene Seel jelohte haud.

Aule Traditsjoone habe Jrind, woaromm see too Staund jekohme send, enn soo wea daut uck bie ons, wann'et uck meea 'Du saulst nijch' auls 'Du doafst' gauf. Eene onjesproakne Räajel besajt, daut eena de Doodess mett dem Koppenenj nohm Waste, enn daut Feetenenj nohm Ooste begrowe saul. Wann see soo lidje, dann send see emma reed, den Morje, de Hohp enn de Opperstohnung vom Ooste too bejreese.

Oba Jasch siene Fru? See, Anjuscha, word omjedreiht begrowt, wiels soo haud eene earnste Tjoatjestemm noch utem Darp von miene Ellre enn Russlaund daut bestemmt. See begrowde Anjuscha siede vom Tjoatjhoff opp eenem tjlienen Acka, enn dem uck twee aundre daut Schetjsaul enn äahre eajne Henj jenohme haude.

Etj head Jasch Block enn Henritj Unga enn woo see dee twee Poatnasch von Anjuscha berede. "Jana doa," säd Block, "wea een seea rucha Schinda, dee meea Schnaups auls Vetaund emm Kopp haud. Enn dee aundra? Daut wea een Bearnd Faultj, een äwabrestja Turbauss, dee uck mea red auls oabeid. Hee kaum ut'e Tjrimm. Hee wea eena vonne Tabun, woohne eenen ruschen Jung vepriejeld, dee nohäa storf. Von eenem Mord derjchtoogohne ess eene Sach, von sien eajnet Jewesse wajchtooranne ess eene gaunz aundre Sach; hee tjreajch waut ahm toostunt auls de Diewel ahm daut Jenetj mett Bearnd sien Strang tooschnäad," soo säde see.

Mett soohne vebiestade Jeista mott Anjuscha nu lidje enn opp dem Rejchtungsdach wachte; doarenn weare sijch aule Predjasch eenijch, enn scheddade äahre lange Finjasch noh ons soo auls eene Pitsch bett wie ons aula een poah mol bie de Aundacht betjeade. Enn etj vesproak uck fuats sogoa Predja too woare enn uck too bliewe, wann etj bloos noch eenmol onjeschoare doavon kaum.

Eene Stacheldrohtfenz trand den Haupttjoatjhoff von dem Vetwiewlungsacka een poah Schooh auf. Een poah Schooh auf, oba doch eene Eewitjeit lach doatweschen, docht Jasch sijch.

Een poah Doag lohta trand sijch Jasch Wiens von aulem, woohnt ahm aun siene kortet Jletjch erinnad. Sien Peadtje wea wajch, enn uck sien Buggy, enn Jasch jintjch wada toofoot, enn siene Feet weare wada Klockewiesasch tien verr twee.

Väaje Wäatj, twee Doag nohm Bejrafnis, kaum Jasch Wiens noh ons, enn miene Mutta gauf ahm uck fuats Erlaubnis waut too liehe. Hee nauhm sijch eene Tjnieptang, vestoak dee enn siene Schlaubbetjse, enn jintjch noh dem Tjoatjhoff, eene Stund auf. Daut gauf tjeene Zeij auls Jasch sass Stacheldräd derjchschneet, dree vom vefluchten Acka, enn dree von dem respektablen. Donn flocht Jasch dee Dräd toop.

Jasch haud dee Tjoatjhäw toopjelajcht, enn nu lach siene Anjuscha mett de Seelje enn Hohp toop. Eene earnste Stemm red, enn de näajchste Nacht word dee Schohde wada goot jemoakt, enn jiedra lach wada oppoat. Daut jintjch soo dree Nachte hanenhäa, bett Jasch dee Tjnieptang tridjbrocht enn oppgauf.

Jasch Wiens kaum wada noh ons enn saut wada bie ons oppem Schafott verr onse Sommatjäatj. Sien Strooh wea nijch meea em Mul. Oba hee hield de Tiet äwa, enn etj hild mie tridj enn bäd, daut daut doch aula mol wada aundasch woare wudd, enn wie wada von veare aunfange kunne. Wann Gott de Eewijchtjeit aunlaje kaun, dann sull Hee doch uck disse schratelje Trua ommdreie tjenne, wann uck bloos eenmol, bäd etj. Während miene Mutta mett ahm red enn red, stelltjes mett ahm red. Daut wea nuscht nijch fe Tjinjauahre, daut wisst etj. Donn jintj etj noh miene Rie, enn auls etj mie vesejchad haud, daut tjeena nijch toohead, vetald etj daut Wota aules, enn lohd miene Trua doa auf enn wajch.


© 2007 Jack Thiessen
[A similar story in English is The Plot of Despair.]