Knaule ooda angle? - von Jack Thiessen

"Wann Du nuscht bätret too doohne hast, Petro, dann goh wie vondoag entweda jäjre ooda fesche, waut meenst?" fruag de leewa Gott mie aus etj mie den Schlop ute Uage reef. Wiels eena hiea schlope kaun woa eene well, weet etj too Tiede goanijch woa etj eajentlijch sie wann etj oppe Pritsch biem easchten Lijcht aunfang too rooje.

"Woaromm nijch beides, vondoag fesche enn morje jäajre; ooda sie etj too äwabrestijch, Oola?"

"Nä goanijch, etj fruag je uck mau een bätje lieseltjess aun, wiels daut Jäajre ess je de latzte Tied ute Mood jekohme doa woa Du häatjemmst, wiels de Mensche habe daut, kratjcht soo mett aulet aundre, äwadräwe. Von mie ut, goh wie fesche, oba boold, wiels de Fesch woare tiedijch restijch, fuats nohm opwoake. Woa meenst goh wie han, noh de chortietsche Ensel ooda nohm See Genazareth? "

"Voda, loht mie eascht Koffe moake enn een poah von de amische Fleeschpereschtjie oppwoame, doamett ons een schluddaja Buck nijch aunfangt oppe Lomm too grommsauje."

Etj muak Koffe; jeweehnlijch nehm et vonne Arabica Boohne enn mohl dee, oba vondoag schedd etj Folgers too, wiels mie too dee Sort eene Jeschijcht biefoll. Daut wea noch en Steinbach bie Pannasch enne Lauftje aus twee mennische Frulied sich äwa Koffesorte unjahilde. Doa sajcht de Eene too de Aundre: 'Enn Du drinjst noch emma Edwards Koffe? Soohn Plefftje. Sogoa de Isaak Woatjentiensche drinjcht Folgers, wiels dee billja ess, bäta schmatjcht, enn lenja em Kuffel heet blifft.'

Daut freid dem leewen Gott, enn Hee schmustad, enn meend: "Jeweehnlijch fang etj eascht nohmeddach aun Piep too schmeatje, wiels etj mie daut nijch too seea aunwanne well, enn wiels daut ennet Jeld rannt, oba toom Folgers Koffe woa etj mie dann uck eenen gooden Tobak enne Piep stoppe."

Aus wie Freehstitj aute, fruag de leewa Gott mie: "Saj mol, Petro, Du haudst Die doch zimlijch derjchjeläje aus Du Die doa unje de latzte Tiet em Bad kullaschd enn tornsd, wiels Du Schiss haudst mie too trafe. Ess daut aula jeheelt?"

"Wiels Du soo onjeheia jescheit best, Voda, enn Die sogoa fe mien Schlemms interesseascht, woa etj Die een Plumpstje Braundwien em Koffe jeehte, enn doarut eenen Koffe Royale moake. Joh, etj sie wada gaunz jesund, enn koasch enn munta aus een schlohnschet Joahlintj. Etj lach doa emm Jaumadohl dree Wäatj lang opp eenem Heazhsacktje, enn daut holp seea, daut send dochwoll oppne Oat enjemoakte Rollaloagasch nich?"

"Etj hab daut noch niemols utejeproowt," säd de Oola, "oba etj jleew Die daut. Jeff mie noch eene Perischtjie, enn dann well wie mol wieda plohne. Wie nehme aum basten Tiea mett enn uck daut sonstje Toobehea toom fesche."

Wie drunke noch eene Taus Folgers, enn dann fong dee Oola wada aun too schmustre enn säd: "Weetst waut? Dee Dostoevski haft dem Jehaunes Hoada daut opp Jeld Koatespäle biejebrocht, enn Hoada haft daut aul aum easchten Owend jeleaht, oba woo daut Spell utjintj, weet etj doaraun daut Hoada biem MEDA noh Jeld aunfruag, enn woo daut utjintj weet etj, daut Hoada loht de Nacht bie de Rothschilds oppjeduckt wea. Oba etj loht ahn toch, wiels dee ranne je ons nijch wajch.

"Saul etj mol mett Hoada Unjaräd hoole?"

"Nä, daut loht wie opp vereascht senne. Daut kaun wachte bett de Al Reima häatjemmt; dee vesteiht sich mett beid, enn hee woat ahn daut enne Wadspäle biem Golfspell utdriewe. See woare dann meed woare, enn opp aundre Jedanke kohme. Hoada ess kortloftijch, wiels hee emma Zigoare schmeatjcht, enn korte Been haft, enn Fyodor äwanemmt sich sowesoo; hee ess een iewaja Russ, enn woat schwind flaumend doll. Butadem: Wäa Steinbach mett heele Seel äwaläwt haft, woat aul met Jehaunes enn Fyodor redda, jleiw mie daut. Aulso loht Reima sich omm de Hetztjapp tjemmre. Well'we ahn tochlohte, joh?"

"Joh!"

"Well'we leewa omme chortietsche Ensel oppem Nippa fesche, wiels etj head saje, daut de Sankt Petrus Fesch bie Dienem See Tus eenen moddajen Nohjeschmack haft," schluag etj väa.

"Daut ess mie goot. Dee Jeschijcht von Hauns Hoada enn Fyodor vetalld etj die mau doawäjen wiels etj die too vestohne lohte well, daut etj nijch opp groote Wad engohne well verrem Feschegohne enn wäa den jratzten Fesch fange woat enn wea den easchten jrippt."

"Daut ess je toom Lowe, Oola," saj etj, "ooda haft daut vleicht doch uck doamett toodoohne, daut etj mie biem Nippa em Feschfange zimlijch goot uttjann, enn Du Angst hast, daut etj aum Enj noch een bät too Fupptjejeld kohm?" Etj jleew, etj haud ahm ennalijch een bät Schach jesat, oba hee wull daut noch nich toojäwe. Dann foll mie bie: Wann eena hiea de Rolle uttusche wudd, enn etj mett eemol eenen Dach äwa den leewen Gott späle musst, wudd etj vleicht bediedend turtjscha mett ahm enn uck aule aundre ommgohne, enn dann nauhm etj mie väah mol een poah Doag soo schmock aus enne Sinndachschool em Jaumadohl too senne.

De leewa Gott säd doatoo nuscht. Hee trock sich bloß lange Gummsteewle aun enn etj uck. Enn seeht mol aun: verre Däah saut aulwada Tiea enn wacht opp een Schmatocktje Fleeschperischtjie. Enn aum Aunboajch unjawäajess stund een elloagscha Tjinjachooh enn sung "Weißt Du wieviel Sternlein stehen...Weißt Du wieviel Fischlein spielen?" Enn dann uck noch Schuberts Forelle. Beid Leeda weare ons bekaunt, enn wie sunge mett. Fauls daut intresseat: de leewa Gott kaun gaunz goot Huagdietsch wann eenem daut nijch steat, daut hee mett jiddischen Akzent enn een bät derjche Näs sinjt. Hee sinjt Bauß, wiels Kay Ätch ahm jesajcht haud, daut Hee daut bäta kunn. "Basso Profundo, enn sesst nuscht," haud Niefeld jesajcht, "o.k?"

"O.K."

Aus wie de Lomm besteaje, (Tiea natierlijch veropp, se haud goode Laune enn eenen grooten Aupetiet mettjebrocht, daut wea äah Mettbrinjsel) sad etj mie fuats aune Roodasch han, enn daut wea mie soo aus wann etj doa aul meist emma jesäte haud. Aul donn, wiet, wiet verhäah, docht etj aul emma, enne Lomm oppem Nippa sette enn fesche, wudd soo scheen aus em Himmel senne. Enn endlijch, endlijch haud etj eemol rajcht. Etj nauhm mie väa, daut miene twee Frues bie de rejchtje Jeläajenheit too vetalle, wiels beid trude mien Uadeel mau selden aus etj noch em Kurrei doa unje rommzaubeld.

Etj jleew de leewa Gott wea noch emma nohdentjlijch, daut etj biem Freestitj noh de mennische Oat von Jeld aunjefonge haud too räde, enn soo vesocht etj ahm opp aundre Jedanke too brinje.

"Weetst Du, Voda, woo de Ooltkoloniea doa unje too eenem Doodjen saje?" "Na joh, etj kunn daut nohschlohne, oba vetall Du mie daut leewa, joh?"

"Joh," säd etj. "Dee nanne den eenen Mohdesack."

"Ha, daut ess soo traffend, daut etj aul doawäjen tien bett twalw Prozent mea von de Sort hiea bejreese woa. Ess Die daut goot?"

"Doaropp wea etj ut."

"Voda," saj etj, "well wie eenen Wels fange ooda eenen Stäah?"

"Eenen von beid, wudd etj meene, eenen toom fresch äte, enn eenem wäjnem Iekra enn toom reatjre," meend Hee. Enn dann säd Hee: "Weetst, wie haude je uck Petrus mettnehme kunne, wiels Hee een gooda Fescha ess."

"Doaraun haud etj uck aul jedocht, oba weetst, daut jefft hiea oppe Ensel noch emma mennische Foarmasch dee Hohns hoole, enn wann eena doavon tjreit, dann jeit Petrus noch emma derjch, head etj saje."

Hauns, oba nu mott etj mie de Fescharie gaunz hanjäwe, wiels uck hiea ha se emma waut too lache, wann eena mett ladje Lomm tridjtjemmt.

Wann daut aules soo jeiht aus etj mie daut väastall, dann schriew etj die noch vondoag aus ons daut jejletjcht haft.


© 2007 Jack Thiessen