Leewa Hauns,

weetst Du noch, auls wie mol bie Diedrich Heese eenen Eatjestobbe ut'e Ead ruthohlde? Mett dem Trakta, enn veea Pead, enn een Biel, enn eene Atjs, enn dree Kilo Schweet pro Maun, enn veea Stund Tiet, enn dann haud we ahm endlijch mett Tähne enn Wartle toop bute. Auls wie haulf foadijch weare, säd Peeta Funke Jöap: "Mie tjemmt soo väa, auls wann dis Stobbe sijch hiea seea hanjewant haft."

Soo jeiht mie daut mett dem Himmel; etj hab mie hiea seea aun daut Gaunze jewahnt, enn feel mie hiea tusja auls een judscha Millionäa enn New York, ooda een Rachull enn Steinbach, enn doawäajen schriew etj nijch foakna. Hool mie daut too Good, joh?

Vondoag bie de tweede Tauss Koffe biem Freestitjch fruag mie de Oola, den de measchte den leewen Gott nanne, woor'et die noh de Operation jintj. Etj saj: "Na Voda, daut weetst Du doch bäta auls etj." Etj dann lachd Hee.

Joh, Hauns, wie weare toop bie Diene Operation aum Ridjestrang doabie, enn tjitjchte too. Auls Du donn tiedijch noh de Operation wieda schlope wullst, fruag de leewa Gott mie: "Du Petro, well wie ahm hiehäa noh bowe jleppe lohte, ooda saul hee sijch doa bie Jrienthol enn Steinbach romm noch een bätje lenja rommoajre?"

Etj saj: "Weetst Voda, loht ahm noch stohne enn gohne, enn wanke enn zanke. Daut Läwe woat ahm noch een bät de Ooltnäsijchtjeite utheele, enn dann kaunst Du toofohte, enn ahm hieahäahohle, o.k?" "O.K!" sajcht'a, "oba wann Hauns oppheat sijch fe de plautdietsche Sache oppe Ead enntoosatte, dann woa etj ahm utriete, enn ahm hiea satte, o.k?"

"O.K." saj etj.

Aulso Hauns, moatj Die daut: Wann Du mett eenmol Enjelsch woascht, jrippt de Oola die aune Hinjabeen enn dann lat hee die hiea bowe loos enn äwadähl.

Na joh, oba woarom etj die vondoag schriew ess waut de Oola enn etj jistre zeowends aunstallde. Hee fruag mie, auls etj mett ahm toom Happy Hour noh de mennische Mennokoht gohne wull, ooda leewa ons doa mau kort opphoole wulle, enn dann toop mett Tiea Stapmies jäjre sulle, enn dann noh de chortietsche Ensel gohne. Doa wea etj noch nijch jewast, enn wann etj doahan verhäa hanwanke wull, lentjcht hee emma auf. Aulso sad wie loos, nohdem wie ons doa kort seehne leehte. Wie drunke eenen stiewen Schnaups mett Beea toop mett aul de fromme Donnasch, dee noch emma äahren Schnaups soo een bät unjrem Desch vesteatje, wann se ons oppducke seehne. Wie weare jrods unjawäajess auls de leewa Gott mett eenmol sajcht: "Du Petro, dem Vietja Peetasch, wudd daut opplatzt uck goot gohne, wann wie ahm mettnauhme. Hee haft je doa sogoa eene Tietlang jewohnt. Waut meenst?"

"Von mie ut," saj etj.

"Daut wudd besondasch goot pausse," meend de Oola, "wiels hee ess nu aul kratjcht veea Joah hiea, enn vleijcht bangt hee sijch hanenwada, enn wann wie ahm mettnehme woare, woat hee opp aundre Jedanke kohme."

De Oola roopt eenjefäah soo lud auls Big Abe, dee Evangelist ut Ninga oppe Ead: "Vietja, komm, joh?"

Vietja bäajd langsom opp enn kaum; hee wea noch seea bie de Vetall mett een poah aundre Frind. "Wann See, Voda, hanenwada 'Bitte' saje wudde, wudd etj mie schwinda enne Säle laje. Ess junt Tjeadels daut eendoohnt, wann etj een poah von dee Oohmtjess hiea vom Desch mettnehm?"

"Joh," meend wie.

Enn dann kaum je uck Johaunes Hoada, enn John Klosse, aulso Monarch Klosse, enn sien himmlischa Swaut Johaun Cornies mett, enn Dostoevski, Hoada sien Frind, mett.

Wie weare jrods omme tweede Atj, auls de leewa Gott mett eenmol siene Dumes enn'e Fuppe von siene ladana Wast schoof soo auls Hee daut emma deit, wann Hee waut wijchtjet too saje haft, enn dann sijch breetbeensch enn siene huage Ladasteewle hanstald enn säd: "Wie welle noh de chortietsche Ensel, enn wiels Vietja dee aum basten tjand, woat hee ons Wajchwiesa senne, joh?" "Joh," meend Viktor, "oba wie habe een tjlienet Problem; Fjodor kaun noch emma nijch Plautdietsch. Vleijcht kaun Hoada ahm uthalpe."

Hoada säd, hee wudd daut jearn doohne, oba dann sull Fjodor, aulso Dostoevski, ahm nijch meea Tolstoj nanne, wiels dee Nohme nijch weinja enn nijch meea auls Ditjbuck bedied. "Enn butadem," meend Hoada, "wann Bratja Fjodor eene haulwe Buddel Stolichnaja Vodka jedrunke haft, dann kaun hee kratjcht soo goot Plautdietsch auls de leewa Gott."

"Na, kratjcht soo auls Du meenst," sajcht de leewa Gott, "von mie ut kaun hee unjawäajess ruhijch hanenwada enne Buddel nennkrupe. Oba dit Gaunze hanennhäa mott nu too Enj kohme. Wie tjibble ons hiea soo auls Menniste oppe Broodaschauft, enn oajre hiea den wichijchsten vonne Partie, aulsoTiea, opplatzt noch enn. Wie motte ons een bät reffle sonst kohm wie nijch verr Sonneunjagang doa aun, enn Tiea well je opp äahre Reatjnung kohme, enn Stapmies jäajre.

Aulso sad wie loos: Viktor veropp, de leewa Gott aun siene Sied, wann uck twee Schräd hinja ahm, dann Monarch Klosse mett Johaun Cornies, dee aulwada aules plohnd, woa hee Beem satte wull enn wudd, enn Klosse vetald, woo hee Pompe bue wudd, omm aules too bewotre, enn wiet hinja kaume Hauns Hoade enn Fjodor Dostoevski aun, dee sijch jachte, woo daut noch mol senne wudd, wann see sijch em Himmel traffe sulle.

Etj jintj toop mett Tiea wiet lintjsch, doa dijcht aum Nippastruck, woa sijch de Stapmies jearn opphoole, enn noh korta Tiet haud etj uck aul veea Stetjch mett mien Twee-entwintijch jeschohte. Fresche Stapmies send fe Tiea soo auls High Octane, aulso Super, fe eene Koah, ooda Stolichnaja fe Fjodor, ooda eene Tjoatjekollatjcht fe de Breedajemeend, ooda Steak fe den leewen Gott, wann Hee siene Texassteewle aunhaft.

Woaräwa tjeena räd, oba sijch een jieda Jedanke muak, wea, woaromm de chortietsche Ensel fe ons bett nu terra infirma jewast wea, aulso woaromm, wie doa nijch hangohne durwe.

Wie sulle daut boolt enwoare.

Toom Jletj lach doa aum Eewa eene Dub enn veea Nippa-Enja, dee ons jearn mettnehme wulle, "oba schwinda wudd daut gohne, wann Bratja Fjodor ons een bät aun siene Buddel ritje lohte wudd."

Aulso leet Fjodor dee Buddel Vodka Schlisselbund feahre, enn auls de ladijch wea, sad wie ons nenn, enn fuats wea wie unjawäajess. Tiea stund mett de veaschte Poote aune Spetz vonne Dubb enn leeht äahre Tung rutbommle. Bie ahr, oba eene Sett wieda hinja, saut de Feahra Victor, dann saut de leewa Gott enn etj, enn dann Klosse enn Cornies, enn gaunz hinje Hoada enn Dostoevski.

Tjeene Tien Minute lohta, auls wie Jeld toopjelajcht haude omm de Dubnatjeadels too betohle, steaj wie ut.

"Daut pausst aulatoop goot,"sajcht de leewa Gott, "wiels wie habe hiea tjeene Prädjasch ooda sogoa Reiseprädjasch mank ons. Wiels hiea oppe Ensel send bloß Prädjasch enn Missjoonoare Frulied enn Mertiera, dee sijch hiea mol jrindlijch enn lang vepuste welle enn motte, wiels see soohne groote Opfa opp Ead jebrocht habe. Äahre Manna weare je emma unjawäajess enn emma enn eegol oppe Stroht, enn aul dise Frulied musste emma auleen Tus bliewe, enn Eia utnehme, enn de Tjinja de Näs, enn weet etj waut noch aules wesche, enn de Tjeaj maltje, enn de Schwien maste, enn Drockijchtjeite erledje, während äahre Manna mie de Oabeit aufnauhme, joh wajchstoole.

Soo auls etj aul säd, toom Jletjch, send mank junt tjeene Prädjasch ooda Missjoonoare ooda soohn Jesindel, wiels dise Frulied woare noch vondoag den Dach seea fuchtijch, sogoa heiwtänsch wann soohne hiea vebiekohme."

Wie bejreeste ons, enn daut wea eene woahre Lost too seehne, woo tjristlijch daut aulatoop väajintj.

Hauns, vetall de groote Bejreesung enn dee von Hoat kohmende Freid bloß nijch den Harry Loewe, wiels mie word hiea vetalt, daut hee noch mol wada een Buak schriewe lat äwa aul de groote mennische Manna, woohne äahre Frulied, soo goot weare, daut see dee emma Tus leehte, wann se em Auftrag höherer Macht unjawäajess weare.

"Joh," säd de Beand Wiebsche, "den Apossel Paulus enn mien Maun well etj noch lang, lang nijch meea seehne."

Eent mott eena saje: Wann soohne mennische Frulied mol opp Plautdietsch den Desch oppsatte, dann blifft tjeen Uag dreajch, enn tjeen Buck schluddrijch. Wie sunge dann noch meahrere Farzh vom Leed, Laß die Herzen immer fröhlich, enn uck Im schönsten Wiesengrunde, enn dann noch opp Rusch fe Fjodor enn dem leewen Gott Ich bete an die Macht der Liebe.

Wie bleewe, wiels daut seea loht word, enn wiels wie soo väl enn soo goot jejäte enn jedrunke haude, doa oppe Ensel äwanacht. Wie Manna schleepe aulatoop em Happnahus. Daut jintj doa noch lang too auls opp eenem ruschen Besoa. Besondasch Hauns Hoada enn Fjodor Dostoevski lage sijch enne Pluche, enn worde iewaja enne Vetall auls een Dutz Schwaulmtjess em Mai biem Nasta bue.

Donn säd de leewa Gott mett eenmol: "Petro, heiw mol mett de Fust oppem Desch noh de jrientholsche Oat, dann woat de himmlische Ruh boold äwa ons kohme." Auls etj aul uthohld, word'ett soo stell auls enne Tjoatj.

Eea wie dee Laump utpuste, bedd de leewa Gott mie noch ahm too halpe, sien Bad dedwäa verre Däah hantoostalle, doamett tjeena rut ooda nennkunn ohne aun ahm vebie too schlitjche. "Wie send je nu em Himmel, enn Troost spende bruckt hiea tjeena meea, nä?"

"Nä."


© 2007 Jack Thiessen