etj hab aul lang nuscht jeschraewe, wiels etj hiea auls Saundmaun too toohne hab, enn tweedens wiels de leewa Gott sijch een poah Wäatj nijch haft seehne lohte. Oba vondoag wea Hee aul tiedijch oppe Väaleew, omm too froage auls wie bie de Mennokoht toop Freehstitj äte kunne.
"Scheen," saj etj, "oba woarom mett eemol doa?"
"Easchtens feel etj mie be de Menniste besondasch tusijch, weens hiea em Himmel, woa see sijch nijch eegol enn emma enne Koddre lidje, enn aulatoop soo een bät äwabrestijch bie aule Deemoot Plautdietsch räde, enn tweedens well etj mol wada een tjoanjet Äte soo auls Jreewe, jebrohdne Eadschocke enn Howajrett too mie nehme. Enn jekoakte Eia von Heehna, dee bute spezeare gohne, enn Koffe von Nippawota enn met Schmaund von Tjeaj, dee oppe Kaump jeweid habe. Enn toom Owenkost, wann'et senne mott, eenen jestuckten Hohn mett Bobbat. Enn wann se doaropp bestohne, tjenn wie too Meddach vleijcht Schintjefleesch mett Tjieltje enn Schmaundfatt schmenje. Dann een Stetjstje Aupelplautz mett Schlagschmaund hinjeraun schmatjcht mie bie de mennische Mummtjess soo goot, daut etj eenes Doagess, wann de Frulied daut hiea too lohte wudde, den Apostel Paulus mettbrinje woa. Etj jleew, de wudd noh eenem mennischen Schmoasel oppheare too grommsauje enn schindeare enn oppheare Schisnitj too äte, enn Plautdietsch leahre enn hieahan tratjche welle. Enn sijch fuats fe eene holdemaunsche Fru intresseare, wiels de ahm nijch emma Schach satte wudd."
Dann aut wie, enn ons jintj daut goot. Wie bäde noch emma verre Mohltiet opp Huagdietsch, oba Hee sajcht measchtens bloß Amen. De leewa Gott deed vondoag meist soo auls wann hee sijch een bät jebangt haud, wiels soo väl haud hee selden opp eemol vetalt. Butadem wea hee omsejchtijch enn oppjeriemt, enn hee spood sijch meist een bät biem Äte, wiels ahm vondoag aul tiedijch jankad Piep too schmeatje, wann sesst tjeena waut doajäjen haud.
Daut haud sijch rommjeräd, daut Hee toojäjen wea, enn soo saut boold eene gaunze Grupp Menniste aum Desch. Oba etj saut aun siene Sied, enn tweschen ons Tiea, dee emma enn äahren Zoagel eenen extra Tjrinjel schleiht, wann de leewa Gott tjemmt. Enn Hee weet daut, enn jefft ahr dann een Schmatock Worscht, enn een Schateltje mett Schmaund, enn een Schiewtje mett Jreewe.
Nohm Äte word daut jemietlijch, enn de leewa Gott stetjcht sijch de Piep aun enn wea boold em Toch.
"Petro, etj well vondoag Diene Froag beauntwoate, enn wann junt sowaut intresseat, tjenn jie junt, meen etj ruhijch noch eene Taus Koffe enjeete lohte enn uck hiea bliewe. Etj jleew, jie send so wiet. Mensche welle je emma waut senne, ohne waut too woare, oba jie Menniste habe daut weens vestohne, daut eena waut woare mott, omm waut too senne. Fe mie traft daut weinja too, wiels etj sie, dee etj sie.
"Woa etj wea? Etj besocht aule säwen Himmels, enn hild hiea enn doa Unjaräd. Eenes Doages woa etj junt vetalle, waut'et doa aules jefft; joh, etj woa junt mettnehme, enn junt wiese, waut'et doa aules jefft. Jie Mensche oppe Ead, enn em dissen Himmel send je soo meea Hoafsttitjel. Junt soo too moake, auls jie hiea vondoag send, foll mie eajentlijch loht bie, oba daut haft sijch doch jeloohnt.
"Mensche gauf'et aul lang, seea lang oppe Ead, oba see weare soo meea Spältijch. Oba onnooslijch weare se, enn beete sijch auf, enn iewrijch enn hinjeraun, enn rachullijch. Oba räde? Tjeen Wuat. Weinja aus Tiea, enn haulf soo jescheit. Bloß grunze kunne se.
"Donn kaum eenes Doages Jesus noh mie, enn sajcht: 'Weetst uck waut, Voda? Etj jleew, wie kunne ut daut misrobelje Pack noch waut moake. Waut meenst?'
"Etj saj, soo auls Du wesst, oba Du mottst mie dann doabie halpe, wiels leijcht woat daut nijch senne."
"Donn ohnd ahm waut, enn hee word stell. Oba fang wie bie de Sproak aun. Etj misch mie selden openboa enn, oba Adam enn Eva wohnde toop, wiels see auls easchte Mensche sijch goot weare. Enn auls etj bie ahn toom easchten Mol Leew sach, foll mie waut bie. Den näjchste Dach auls etj toom Owenkost eene Arbus en miene äajne Berstaund plock enn mettbrocht, enn dee ahn gaunz nie wea, nauhm etj daut Obraumtje enn deeld daut enn dree Stetjcha. Enn auls see biem äte beid lieseltjess juchte, schiead etj ahn aum Hauls aun, enn see fonge aun too rede.
"Soo jintj daut loos. Ohne Leew haude de Mensche sijch nuscht too saje.
"Wann Jie Tjeadels enn uck Mummtjess junt mol Haydens Schepfung aunjeheat habe, ooda aunheare welle, enn opp daut Stetj vonne sinjende Vetall tweschen Adam enn Eva jeacht habe, dann weet jie: daut Stetjstje ess von mie. Etj misch mie sesst äwahaupt nijch enne menschlijche Belange enn, oba bie de Tjenstla moak etj eene Utnohm. Doa sie etj enn aule Forme enn Jestaulte auntootrafe. Wiels dee send de Eensje, dee vestohne habe, daut see bloß entdajte, waut etj utjefunge hab. Tjenstlawoatje send de Vitamiene fe de Seel, wudde de Amerikauna saje. Doohne oba nijch.
"Daut kunn etj uck nijch väl bäta saje," mald sijch Arnold Ditj, "enn wann jie Tjeadels nuscht doajäjen habe, dann loht etj eene Rund Beeasch kohme, enn woa dem leewen Gott endlijch mol daut Du enn de Broodaschauft aunbeede.
Daut deed hee. Enn de leewa Gott nannd ahm Obraum enn foot ahm omm, enn Hee nauhm sijch doabie sogoa den Hoot auf.
Hauns, vetal daut nijch aultoowiet wieda, oba de Twee, Obraum enn de Starschie, litjende sijch een Uagenbletj lang.
Daut word stell enn feierlijch. Oba nijch opp lang: mett eemol weare doa, etj meen hiea, een gaunzet Schwitt Enjel enn een grootet Orchestra, enn dee spälde enn sunge Haydens Schepfung. Wem de leewa Gott auls Soliste noch von aulewäje kohme leet, kaunst Du die doch väastalle, joh?
"Joh."