Jistre... von Jack Thiessen

Daut plautdietsche Wuat fleiw bediet kratjcht waut'et meent: nijch jesolte, jlitjchwajch; bland, insipid, vapid ennsowieda. Measchtens woat daut Wuat von Ätesorte jebruckt, soo auls von Supp ooda Joaschtnejrett.

Toom Mensche beschriewe bruckt eena daut Wuat nijch soo foaken auls eena sull, enn vom Altenheim uck nijch. Oba eena sull, wiels fleiw uck daut Wuat vebruckt traffend beschrift: ess een Mensch sien Jeist soo meea vebruckt, utjepufft, vedonst dann woat dee Mensch fleiw. Utschole meent meist dautselwje, woat oba measchtens von Koffe jebruckt, dee sien Jeist enn Jeruch von enne opne Loft stohne, sootoosaje, oppjejäwt haft.

Wann nu eene gaunze Grupp Mensche, measchtens auls Bonsch betätjend, ähren Jeist, aulso den Jeist vonne Seel oppjejäwt haft, dann nannt eena soohne Grupp eene non-denominational Tjoatjch. Dee jleewe measchtens aun aules enn aun nuscht, enn driewe enn Afrika Missjoon, enn enne Nohabaschauft Domms. Wann oba bie eene gaunze Grupp Menniste derjch Ella enn Krankheit dee Jeist nohlat, dann nannt eena daut eene Trageediee, eene Truafaul. Enn wann miene meist läwenslange Freundin Lisbeth Peetasch doatoo jeheat, dann ess daut soo trurijch, daut eena nijch eenmol eenen kathoolschen Heiland bruckt, omm aune Waund too hiele. Dann well sogoa bie mie daut Schneppelduak nijch enne Fupp bliewe!

Wie send aulso enn Bethanien aunjekohme.. Dee Head ohne Hoada haud jrots jejäte, oba ähre Uage weare ladijch jebläwe, dee Moag von ähre Seele brommd, enn romuad, enn rummeld uck ohne Blitz wieda; see haude aulso den Buck soo eenjamohte voll, oba äah Hoat wea ladijch, enn de Seel? Soo auls beschräwe, enn erfoahre. Bethania meent waut biblischet, oba fe mie, enn bie mie, bediet daut bloos: Eene Bonsch Menniste mett utjescholden Jeist. Basta.

Lisbeth, dee enn maunjche Stetja nu uck nohlat, tjand mie aul von wiedem, enn freid sijch auls een Mädtjstje biem Jrettre. Soo auls jeweehnlijch vesocht etj ahr opptoomuntre, oba miene Spossijchtjeite folle soo's reiwe runde Eadschocke vom Desch enn kullade wiet wajch.

Lisbeth kroagt fuats too Desch; etj sull, soo auls daut mott, "verenj" sette; see wudd oppsatte. Toom Jletjch, haud ahr daut jeohnt, daut etj kohme wudd, enn doawäjen haud see jistre zeowends noch schwind Tweebacksdeajch ennjereat, enn uck Aupelplautz jebackt. Oba nu well wie ons mol wada scheen vetalle, wellst een Glausttje Wien ooda Sherry?

Mie jintjch daut mett eenmol soo auls mien Frind emm Okanagan; hee sajcht, hee kaun noch seea goot foahre, bloos weet hee nijch woa hee han well. Ons Radar ess twei, enn daut Stiearaud veboage, enn de Tank soo meea ladijch.

Etj vesocht noch eenmol... De Nohbasch aum Desch veschwunge, oba Lisbeth enn etj sochte den, enn uck daut, jistre; funge den ooda daut oba nijch. Uck sesst, fuchteld wie em Diestren romm

Donn foll mie bie: Ons Mister, aulso ons hollendescha Schäfahund, veschwinjt de latzte twee Joah emma foakna, enn wiels etj soohn steilen Jung nijch froage well, waut hee soo enn siene friee Tiet aunstalt, enn woa hee sijch rommdrifft, word hee mie toom Rätsel. Oba nu foll mie daut soo meea bie; joh mie foll daut opp Plautdietsch bie, waut Mister deit, enn daut vetald etj Lisbeth, enn wiels see fuats lacht, enn soo vestendlijch tjitjcht, wisst etj, daut etj endlijch den rejchtjen Toon jetroffe haud, enn daut daut nu loosgohne kunn.

Wiels Mister een mennische Hund ess, haft sien Tun und Lassen natiedlijch mett'e Tjoatjch too doohne. Enn nu word mie daut soo langsom kloa, endlijch schiend de Sonn äwa aul daut Jeheemnisvolle.

Daut stald sijch rut, soo vetald etj Lisbeth, daut Mister kratjcht soo auls sijch daut enn, enn om Steinbach jeheat, siene eajne Jemeend aunjelajcht enn opjemoakt haft. Oba wiels hee soo meea een tjristelja Hund ess, vestund etj eenfach nijch, woarom hee soo jeheemnisvoll, wann nijch sogoa bie aul dem een bät hinjaridsch jeworde wea.

Väjen Sinndach schnackt etj opp, enn nu weet etj, enn doawäjen kunn etj ver Lisbeth soo goot enn rejchtijch Zaijchnis auflaje, enn ahr toom lache brinje soo auls enn onse baste Tiede toop. See heiwt sijch doabie sogoa ein bätje opp ähre schmaule Lenjd, lacht, enn juchst, enn freid sijch, soo auls jesajcht von eenem Mädtjstje biem Jrettre: daut stald sijch rut, daut enn Mister siene Jemeend mett Pead, Hohn, dree aundre Hunj, enn de Kaute, enn ons Kohta Danté, aules kratjcht soo ess auls daut enn eene tjristlijche Tjoatj senne mott. Mett een Unjascheet: De Hunjschwoata, äah Diewel aulso, ess de Mensch.

Mister tjitjcht nämlijch jenuag TV, enn seitdem hee weet, wäa George Bush ut Texas, nu Washington ess, wisst hee seea schwind woo enn woa de Fortj em Stähl stuak, enn wea de rajchtschuldja Schwoata ess. Enn Lisbeth äah Lache säd mie, mien Jung sien Gloowe, aulso Mister siene Theologie rejchtijch, gaunz rejchtijch lijcht.

Aumen!


© 2007 Jack Thiessen