Jeat Thiessen ut Paraguay ess een butajeweenelja Mensch, nijch bloß wiels hee mien Onkel ess, nä, väl meea wiels hee mett eene jeboagne Wead nijch bloß Tjinja eent äwre Huck resse kaun, oba hee kaun mett deeselwje Wead uck Wota unjre Ead finje. Butadem kaun hee billewoohn Poppajei daut sinje enn piepre biebrinje.
Thiesse wull eajentlijch goanijch noh Paraguay, oda daut M.C.C. säd hee sull mau schmock doahan gohne enn Wota seatje enn de Poppajeies doa een bät beleahre. Donn fuah Thiesse mett siene kurrje Fru enn mett siene veea Tjinja noh de Arbuseweaj enn Siedamerikau, noh Paraguay.
"By Gosh, enn by Golly!" säd Thiesse auls'a doa sach, waut'et aules gauf: Ope, Mensche, Indiauna, noaktje Tjinja enn bunte Monkeys. Butadem sach hee doa Väjel, bunte Poppajeies, wille Schwien (oba mau veeabeensche säd Thiesse emma) enn Nordamerikauna mett entjelde Tunge, "de Donnasch räde mau eene Sproak enn dee mau schlajcht," meend Thiesse. Disse Tjräte habe woll auls Tjinja väl too weinijch Priejel jetjreaje. Dee sennt je enjebilda enn noch daumelja auls Tus de Molotschna," vetald Jeat Thiesse emma.
Well Thiessen mußt doa een Loch growe enn doa medde manke Bananestude eene Sirrei bue. Wann Thiesse sijch nijch den Schweet wescht dann schluach hee Näjel enn, enn wann hee nijch de Ope enn de Poppajeies wajchgruld, dann mußt hee siene Tjinja ommhohle, dee nu mett de noaktje Indiaunatjinja späle wulle. Boold haud Thiesse een Hus, een Hiestje, een Staul, veea Foatjel, eene Säj, enn eenen Poppajei, enn dissa wea tweemol soo groot enn dreemol soo straum auls bille een Deffat.
"Een strauma Tjnäwel," säd Thiesse emma, "oba rede kaun hee nijch väl dolla auls een fiewendartijchjoascha doowa Esel. Enn wann daut nijch boold aundasch woat, dann woa etj dem heeschen Schinda den Zoagel bett hinjre Uahre aufhacke." "Oba nä, oba na!" säde de Tjinja, enn hielde enn prachade: "Pappa, loht dem straumen Peeta doch läwe; hee woat boold sinje auls een Tuntjennitj." "O.K.", säd Thiesse, "loht ahm noch dree Moonat stohne, oba wann hee dann nijch räde kaun, dann tratj etj ahm de Peesre eenselwies ute Flijchte!:
Nu eewde de Tjinja mett dem Poppajei Dach enn Nacht daut räde; jiedesmol wann hee een Stetjstje Äte tjreajch, säde see aula: "Saj Dankscheen, Peeta, saj Dankscheen!" Oba Peeta scheddad sijch, fraut doppeld soo väl, enn säd nuscht. Ooltnässijch weara ernoa; hee fluach aulewäje romm, lohd sijch selwst bie de Nobasch toom Äte enn, hee gruld de Kaute enn beet de Hunj, hee piesakt de Ope enn vefeahd de Tjinja, oba räde? "Not even boo," säd Thiesse.
Maunjchmol wann Thiesse mett dem Poppajei auleen wea, säd hee toom straumen Peeta: "Du best een schataja Ooltnäs; etj woa die den Schnowel aufhacke, vleijcht bett hinjre Uahre! Du best daumelja auls de Amerikauna, du wesst blooß fräte, enn die auleweaje nennmisiche, oba waut doohne? Nuscht wesst du doohne, nijch mol eene Sproak kaunst du, du krommschnowelja Ami-Schwienäjel. Wach mau, wann etj wada mett die Unjared hool, dann..."
De Tjinja eewde mett dem Poppajei enn säde bie jiedrem Keiwsel: "Peeta, saj doch Dankscheen!" oba Peeta faddad sijch, läd een krommet Ei, enn wea hejchstens netjsch, oba räde? Tjeen Wuat.
Aum Sinnowent haude Thiesses jrots Fieaowend; de Thiessche haud Tweeback jebackt, de Tjinja haude sijch den Hauls enn de Uahre jewosche. Thiesse haud sijch uck too Aufwatjslung de Feet jeboht, daut Owenkost daumpt oppem Desch! Mett eenmol jrods biem Bäde schreaje de Schwien so jaumalijch, daut Thiesse de Schrootflint too hoole tjreajch enn loos oakad, Thiesses Peeta nauhm de Atjs enn zaubeld hinjreaun, de Thiessche nauhm daut Schlachtmassa enn de Tjinja rannde mett dem Soltstreia hinjeraun!. "Tiejasch, Leiws, dolle Ope enn Diewels manke Schwien," schreajch Thiesse, oba noch väl dolla belltjte de Schwien. Nu stund de gaunze Thiesse Armee verrem Schwienshock, reed toom Aunjriep.
Oba aunstaut Leiws enn Tiejasch, dolle Ope enn Diewels saut de bunta Peeta oppem Schwien, preatjeld dem jraßlijch aune Uahre enn aum Jenetj enn schreaajch emma wada: "Saj Dankscheen, Peeta, du fulet Luda, saj Dankscheen Peeta, du domma Molotschna, etj woa die daut Räde biebrinje, saj Dankscheen du M.C.C. Fulpelz. Etj hack die den Zoagel bet hinjre Uahre auf, saj Dankscheen Du fula Kujel, du...."