Lottie - von Jack Thiessen

Leahra Fraunz Niefeld wea ruhm een Joah mett Jaunzes Lottie befriet. Niefeld jefoll de Lied doa tweschen Roosegoad enn Burwool, wiels hee kunn buta Leahra senn, uck gaunz fein mett de Tjinja sinje, enn daut wea too Wiehnachte wichtijch. Enn butadem vepriejeld hee de Schooltjinja mau selden, obzwoa hee Rußlenda wea.

Enn siene Fru? De Lied säde, äah Nohme wea een bätje utjeputzt: "Woaromm kaun see nijch eenfach Auna, ooda Merie ooda Neeta heete? Enn woarom soohnen utjestraumden Nohme auls Lottie?" "Daut's meist soo onneedijch auls Spretze aum Unjaraock", säd de Wellm Teewsche.

Na joh!

Aum feftienden Aprel aune Veareveatijch schetjt de Peeta Rampelsche äahren elsten Sähn Hauns mett een grootet Schruwglaus voll Heehnasupp noh Niefelds. Ahr ohnd waut, haud see jesajcht, enn donn sprung Hauns opp'et Pead nopp, enn reet noh Niefelds opptoo.

Daut Farjoah wea daut Joah soo grulijch naut enn blottijch, daut de School eene Wäatj äwa Oostre too wea. De Tjinja bleewe Tus, enn wachte bett daut Sonntje enn de Ead den Morast een bätje jedreajcht haude, enn de Wäaj mol wada foahboa worde. Niefelds haud tjeena nijch jeseehne, uck nijch enne Tjoatj aum Sinndach, enn doawäjen säd Taunte Rampelsche doch woll, ahr ohnd waut, enn schetjt Haus mett Heehnasupp noh Leahra Niefelds.

Dee twee-eenhaulf Miel too riede dieade dem Hauns äwa eene Stund - soo naut enn blottijch wea daut. Too Tiede fung Rampels äah Barnie schiea nijch Boddem unjre Heefta, enn hee ständ enn jescht enn murcheld enn moarachd veropp derjch Modd enn Wota. Oba mett eenmol auls Barnie aul auls een Daumptjeatel stiemd enn sijch schiemijch jeschweet haud, en fe luta Aunstrenjung flautad, kaum de latzte Atj verre Oppfoaht, enn Hauns kaum mett siene derjchjescholtjade Heehnasupp enne Tausch oppem Ridje bie Niefelds aun.

Daut wea haulf veea Nohmeddach, enn Niefelds mußte Tus senne, oba äah Hus dijcht bie

de School stund stell en een bätje velohte doa emm Bosch. Hauns puttad aune Däah nohdem hee Barnie aun eenem tjoanjen Boom aunjebunge haud. Hee puttad, head nuscht, hilt sienen Odem aun, wacht, head bloß sien Hoat bullre, enn daut Bloot fientjes emm Kopp ruzhe, puttad wada aun...nuscht! Tjeene Stemm, dee ahm "Komm nenn!" tooroopt. Hauns wull aul daut Glaus Heehnasupp tweschne Däahre hanstalle enn noh Hus riede, auls hee waut head, hinja ahm waut head. Joh, doa wea waut too heare, doa hinjrem Staul emm Bosch haud'et jeknostat. Hee jintj tjitje, enn sach nu uck, woo Leahra Fraunz Niefeld mett eenem ditjchen Boomstaum hinjrem Staul derjch'et Bosch aunjetoßd kaum.

Oba, Lied etj saj, woo sach'et bloß Leahra Fraunz Niefeld? Buzhajett Hoah, auldagsche Tjleeda, daut Jesejcht volla Schweet, enn blottijch wear'a von bowe bett unje. Fuats jintjch Hauns Leahra Niefeld too Halp. "Goondach, doaf etj halpe aunfohte?" "Goondach", säd Leahra Niefeld, enn stratjcht siene Haund rut. Hauns sach, daut dee Haund flautad, enn de Schweet oppem Jesejcht? Doa weare meea Trohne auls Schweet oppem Jesejcht, enn Hauns bleef Odem enn Sproak stohne. "Een Leahra hielt?" fruach hee opp stelles.

Joh, dee Leahra hield, haud jehielt, enn hield noch. "Na oba, wauts hiea bloß los?" fruag Hauns lieseltjes.

"Väaje Nacht Klock tien kaum onse tjliene Lottie aun, enn daut diead, enn diead de haulwe Nacht. Enn endlijch omm Klock veea ut wea see doa, wea see endlijch doa, hohld eenmol Odem, frinteld sogoa een bät, oba dann word see soo meed, enn muak de Uagtjes too. Enn schleep enn. Enn donn wea see wajch. Eenfach wajch. Doa holp nuscht nijch meea."

Fraunz Niefeld enn Rampels Hauns schlapte den ditjchen Staum nu enn'em Staul nenn. Donn hohlde see sijch twee Batj, läde den Staum doa noppa, enn fonge aun too oabeide. Mett Atjs enn Soag enn Häwel oabeide see bett Meddanacht. Tweschenenn jintj Leahra Niefeld jieda Stund nenn enn vesorjd siene kranke, schlaupe, schwacke Fru emm Bad, oba sonst oabeide see beid biem Letoarnelijcht bett Klock twalw. Donn jinje see nenn. Jeschlope woare see wull nijch väl habe. Klock saß zemorjess fonge see wada aun too oabeide, enn Klock twee Nohmeddach wea daut tjliene Soatj foadijch. Enn daut Soatj läde see aula Speena von'ne Holtoabeit nenn, enn donn jintj Leahra Niefeld nenn enn hohld waut; hee hohld siene Fru Lottie äah Bruttjleed enn läd daut schmock äwre Speena, enn muak een tjlient Badtje. Dann jintj hee wada nenn, enn noh eene Veadel Stund kaum hee sinndoagsch aunjetrocke rut. Bleef verre Däah stohne, docht, besennd sijch, enn jintj emm Tjalla nenn, enn hohld een Korftje mett dee tjliene Lottie doabenne. Daut schmocke Popptje schleep noch emma soo ruhijch, enn nu hoof hee Lottie leeftolijch rut, enn kußt ahr oppe Stearn, enn donn läd hee ahr emm Soatj nenn, läd ahr schmock trajcht, enn noagelt daut Sautj lieseltjes too. Donn druage see daut tjliene Backstje noh dem Staum von dem aufjehackten Eatjeboom. Groowe een Grauftje, enn sunge toop daut Leed, "Und die Kindlein, und die Kindlein zieht er an die Brust...O dann werden sie glänzen wie die Sternlein so rein..." Donn leete see daut Soatj langsom enn stell rauf enn scheffelde daut Grauf too...Dee Sonn schiend enn schiend.

Enn donn, eascht väl lohta, donn jinje see, Hauns enn Fraunz, eascht äwaridjes, enn donn väarewajch enne stelle Welt nenn.

Von dem Dach aun, stead de Nohme Lottie tjeenen Mensch meea; joh, de Mensche säde, ahn head de Nohme eajentlijch scheen.


© 2007 Jack Thiessen