Enn soo kaum daut dann uck. Toom Freehstitj haud etj den Saibling jebrode, enn wie aute den Fesch een bätje soo auls maunjche Mensche Kuckeruss-Oahre begnoage; oba daut head etj mau saje, enn jleewe doo etj daut mau toom Deel, wiels Kuckeruss haft bekauntlijch weinja Grode.
Doa wea noch jenuag vom Saibling äwajebläwe, omm ons auls Väaspeis too Meddach tootooreatje. Wie riemde nu aules opp, packte de irdische Reste enne Canoes, woamde ons noch eenmol de Henj opp, eea wie daut Fiea aum Eewa utmuake, enn sade loos.
Enn wess woah, de Chief haud sienen Säajen jejäwt, enn soo saut To, soo's vesproake, enne Medd Canoe, enn leet sijch von Simosn, von mie, enn von Wolverine Junior - soo heet de dredda Indiauna - roodere. Saut doa soo äwabrestijch auls de leewa Gott aum Sinndach zemorjess (donn foll mie nu mett eenmol bie, vondoag ess je uck Sinndach, daut haud etj een bät vesiemt, wiels 'ett hiea oppem Wota nijch noh jewitjste Schhoh ritjcht) lauss een Buaktje, schmeatjcht eene Gauloise, enn säd soo lieseltjess enne Loft nenn: "Und siehe, es ist alles gut, heute stimmt alles!"
Enn wada, meist soo's de leewa Gott, docht etj mie...enne Woatjeldoag bleef hee em Plaut enn Platt bie de Woahrheit, oba aum Sinndach vonne Kaunzel räd hee emma Huagdietsch, soo auls daut mott.
Wie roodade weens fief Stund ohne Unjabräatjung. Han enn wada sagh wie Caribou, hiea enn doa eenen Wulf, maunjchmol wada Hose, een Foss jäajad Heehnatjess, enn wie spoode ons väawoats dem Winta opptoo, dem eena aul hanenwada enne Loft späre kunn.
Wie wulle aul Hault moake, enn ons de Oarms, enn daut Hinjarenj, de Puckels, enn de Uage vepuste, auls mett eenomol de easchta Iesboa von hinjrem Steem aum Eewa väakaum enn aunfong too fesche. Bett dee ons ennword, haud hee aul veea Stetj opp...dem wea daut eendoont, auls de Fesch tjlien ooda groot weare, hee fraut dee eenfach soo "enn ohne Samp" soo auls Voda säd, opp.
Oba auls Hugo dem Plästa, woohna een derjchschnetteljen Mensch enn eenem Unjaspaun toop mett Leiwendbetjse, enn Ladaschooh mett Binjabaund, oppfräte kaun, enn uck noch een Schneppelduak mett Tippeltjess too Nohkost, enn daut uck jearn jedohne haud, sach, dann säd hee: "Wie woare vondoag ohne Meddachschlop noch een bätje lenja oppem Wota bliewe, oba Klock veea ess'ett too Enj. Dem Meddachschlop henj wie dann zeowends aun."
Enn soo deed wie daut dann uck; ons wea uck een Schoof mackelja, daut de witta Koppaufbieta soo een Miel twintijch hinja ons onjesteaht onnooslijch senne kunn.
Biem Fieamoake wea etj aulwada mette Schrootflint unjawäajess, enn brocht acht Heehna enn twee Hose noh Hus, aules vom basten.
Wea doamett aunjefonge haud, weet etj nijch; waut etj oba weet, ess daut aule Indieauna nu toop enn omsajcht enn toojlitj dem To vonne Boare enn äahre Welt vetalde. Wie saute nohm Owendkost aum Fiea, schmeatjte, enn leehte de Phantasie utem Hock, enn dee sad nu loos.
Oppem Jeschijchtemenu stund vondoag zeowents "BOARE" enn dee leeht wie nu aun ons mett äahre kromme Been vebieschibble, ooda uck de Indieauna vebieleide...Joh, see wulle dem To dochwoll daut grusle biebrinje, enn mie woll uck een bätje.
Oba selwst wann see gaunz bie de Woahrheit jebläwe weare, wea daut noch emma schratjlijch jenuag...hiea wea eena noch een Schooh Hundat ohne Kopp rommjerannd, uck soohn utjeplatjta Hiawatha auls "janna doa" enn wees noh mie, auls de Iesboa dem aufjeluad haud, bett de utem Zelt kaum, enn dee ohma Donna, Jeat Koop, Missjoonoa, dem Boa nijch seehne kunn, wiels daut witta Winta wea..."Een Schlag, enn de Kopp bommeld bloos noch aun eenen Twearem, enn Koop schweatjcht auf. Enn de Tweschentiet schloag de Boa daut tjliene Erwatjungszelt twei enn gnaubad den tweeden Steinbacha doabenne aun, eea hee Koop nohsad, enn dem den Kopp de Grace gauf.
Enn auls wie daut aules funge, haud sijch de Boa daut doa em tweinjen Zelt jemietlijch jemoakt, enn schleep lang enn scheen, wiels hee haud je endlijch soo väl Äte, waut uck waut veschluag (aunstaut emma Fesch, woohne verre Boare een bätje soo auls Tjieltje mett Zippelfat send - eascht den Buck voll, daut eenem de Panz dretjcht enn meist oppriete well, enn noh eeene Stund ess eena aulwada hollbuckijch, enn schluddrijch enn hungrijch -) jetjräaje. Wiels Tjoatjemanna jeweehnlijch seea goot äte, enn sijch ernoa spitjre, enn uck sesst sijch pfläaje, schmatje ahn de Boare besondasch goot. Oba wiels dis Iesboa nohm Vebietsel soo lang enn scheen schleep, kaum etj opp Biefal...etj docht mie soo, auf dee Letjemaun - soo heet de aundra Missjoonoa - nijch opplatzt ziemlijch jepichelt haud, enn de Iesboa fe sien Trubbel vleijcht soo bieleifijch een poah enjemoakte Texas Mickies ut bastem Schnaups mettjetreaje haud? Enn auls de Boa utem Zelt veschwung, tjitjcht wie noh, enn doa lage weens tien plautjedretjchte Buddle em Schnee vestoake. Enn bett opp eene? Aula ladijch."
Donn leehte de Indieauna een bät mette Vetall noh, enn rede unjanaunda Willsch, enn donn sad Simson aulwada loos: "Schnorrijch ess daut, oba de Boare fräte uck seea jearn Bieble, besondasch wann de feine schwiensladane Datjzels habe. Dann ess ahn daut gaunz eendoohnt, auls dee englische ooda dietsche send, auls Mengele Äwasatung ut Stuttgart, ooda Martin Luther, ooda King James version, ooda Jimmy Swaggert...dauts ahn kratjcht eendoohnt, soo lang auls se ladana Datjzels habe, woare de mett Scheenjeschmack vespeist. Lang nijch soo goot schmatje ahn de plautdietsche Testamente von Johaun T. (Toupé) Niefeld enn Peeta N. (Nautschät) Faust äwasat, wiels de kerdondne Datjzels nuscht nijch fe vewande Feinschmatjasch send, soo's een Iesboa, enn dee spiee see ut, enn lohte dee eenfach, gottloos soo's see send, lidje. Joh, waut soohn erfoahrna Iesboa ess, dee lat sijch nijch soo leijcht aunschmäare, dee held bloos opp Fleesch, enn Fesch, enn feinet Lada."
"Fräte de Boare de Bieble mett Hut enn Hoah toop opp"? froag To, enn stritjcht sijch beim Froage soo een bät äwrem Kopp. "Oh joh," säd Simson, "daut doohne se, enn wann see een poah doavon opp habe, dann woare see uck seea, seea menschlijch, enn send eenfach nijch meea too rade, dee woare dann bietsch enn doll. Etj enn disse Jungess hiea" - enn nu wees hee noch siene Reaj Roodasch, enn de netjkoppte uck earnst enn grunzte aula lieseltjess: 'Joh! joh!' "See send daut aula enjeworde. Wann soohn Boa een poah Bieble oppjefräte haft, dann woat hee soo ruch auls een Missjoonoa, enn lat nuscht aundret nijch jelle, enn jeiht aules too Doak, uck aundre Boare, enn lat dee nijch eea toch, bett dee uck Biebelfrätasch jeworde send. Daut word dann uck boold eena seea ruche Jemeend.
Mien Voda vetald mie noch opp siene oole Doag, daut hee eenmol jeseehne haud, daut een soohn Biebelfräta-Boa, een groota Witjsa, enn een ruchloosa Donna, boold aundre Boare em ieskolden Wota unjahild, bett se maunjchmol vesoope.
Etj hab je daut nijch jeseehne, oba waut etj selwst jeseehne hab, ess daut soohn Martin Luther Biebel Absolvent, foaken kannibaulistisch word, enn aundre Boare, wann de nijch mettmuake, dee eenfach aunfong too beoabeide, ooda sogoa aunfong dee von Hinje auntoognaubere, enn boold haud'a dee opp!"
Dann word'ett stell, enn toom Schluss kaum dann doch noch dee Säajen: "Välet ess vleijcht äwadräwe, soo auls bie aule menschlijche Vetall, wiels daut nijch aundasch jeiht, oba eent ess bestemmt soo enn woah, enn daut weet een jiedra Indieauna, auls doot, ooda läwendijch, enn dit send dee Symtoome von dee Eajenoat: Haft een Boa eenmol Aupetit opp Bieble mett ladana Datsels jetreaje, enn een poah doavon oppjefräte, ess mett dem Donna nuscht nijch meea auntoofange; dee ess dann von dee Tiet aun winjsch enn dedwäa, enn dee ess iewrijch enn hinjeraun, enn hafte'et emma drock, oba soo drock, oba beschetje deit'a meist goanuscht meea, enn lat sijch feede, enn tjrijcht niemols nijch jenuag, enn dann halpt bloos eent, enn daut ess ahm eene Bliepell ooda twee too jäwe!"
Waut se ahm noch aules vetalde, woa etj uck noch soo bieleifijch wieda vetalle, oba eascht wann etj aul de Grausamtjeite een bät dolla veoabeid had.
Nu word easchtmol noch äwa aulahaund Wijchtjet vetald, enn doon jeschlope.
Wiels daut hiea enn disse Jäajend de Nacht doch seea auftjeeld, schluag wie de Zelte opp, enn daut wea uck wada eene groote Dommheit, daut etj doanenn kroop. Wiels mie jintjch daut de Nacht soo auls mien Voda...dem weare de Nacht noh een veeapundjen Vebietsel aun Reatjaworscht, enn Schwoate Moag mett Äditj, enn reiwe Zipple verr'em Schlopegohne, emma de Roode hinjeraun, enn mie weare de gaunze Nacht äwa de Iesboaress oppe Hacke.
Wie weare mau jrods affens enne Zelte nennjekrope, auls wie noch eenmol aula rutmusste. Wie heade eene haulwe Stundlang Jans äwa Jans äwa Jans, dee nohm Siede fluage, enn vondoag zeowents noch äwrem Chilcoot wulle, enn wiels ahn daut gruseld too seehne, waut doa wiet unje aules aun doodje Mensche enn Esels enn Bieble lach, wulle see doa dochwoll noch em Haulfdiestre äwafleaje.
Auls de latzte Jans doa em Mondschien noh Siede veschwunge, säd Simson soo een bätje bieleifijch: "Doa weare eene Milljoon, dreehundat Dusend, enn sassenzastijch Jans, enn dreehundat enn fieweveatijch Schwohns."
"Woo weetst Du kratjcht dee Zohl?" fruag ahm To.
"Etj tall emma de roode Feetjess, enn deel derjch twee!" säd Simson, enn dann lacht wie bett Klock tien.
Tweschenen reatjend To soo een bät han enn häa, enn meend mett eenmol: "Na, dann weare doa opp eenem Klompe soo väl Jans, dat ganz Keinigsberg jieden Dach fe eenen ganzen Monat eene fresche Gans had äten kunnt."
Auls etj daut äwasad, läde de Indieauna äahre Tjapp toop, enn kreiwelde, enn deede, enn rätjende. Noh fief Minute meend Simson: "Donna Wata! Dann send enn Tjeenitjsberjch weens hundat Mol soo väl Mensche auls en Tuktayaktuk! Woo ess daut mäajlijch?"
Oba daut bleef doabie, dee Indieauna jleewde dem To, daut Königsberg onjeheia groot wea.
Donn pust wie de Lijchta ut, enn donn word pienijch jeschlope, eea de Boare, de Tjapaufbietsch, kaume.