"Twalw reatjche too" - von Jack Thiessen

"Twalw reatjche too," säd de leewa Gott, auls etj ahm toom tweeden mol fruag, wooväl wie opp eene Siedseeinsel mettnehme wulle.

"Enn doabie blifft daut. Daut send aul twee meea auls etj Obraum bie Sodom enn Gomorrah latzt ennrieme deed, enn butadem, wann wie noch meea Menniste mettnehme, kohm etj mol wada nijch too Wuat, enn daut wudd Die doch schod senne nijch?"

"O.K., von mie ut," säd etj, enn gauf too; etj wull mie doch nijch aul verre Auffoaht noh de Siedseeinsel mett dem Oolen aunlaje.

Oba kratjcht soo auls junt, jeneijchte Leseasch, foll mie doabie opp, daut de Oola doamett, aulso mett siene Stallungnohm, vesproake haud, mett too kohme.

Jieda Mensch, dem eena soo tjannt, enn sijch weens eenmol em Lewe eajne Jedanke jemoakt haft, haft sijch mett dem Jedanke rommjedroagt, woohne Beajta ooda woohne Schohlplohte hee ooda uck see mettnehme wudd, wann see mett eenmol noh eene Siedseeinsel mett Paulme enn Arbuse, enn Banane, enn Seete Tjwitsche enn riepe Bocklezhane mettnehme wudd.

Toom easchten mol kaum etj opp dissen Jedanke auls Al Reima sasstien Joah oolt wea. Steinbach späld jeajen Jrienthol Baul enn Ralph Rampel mett siene oppjeweppte Schildmetz schmeet den Baul soo auls de Steinbacha daut aul emma deede: stoatjch enn een bät ome Atjch. De aundre Rampels opp äahre Maunschauft vestunde uck mett dem Basebaul ommtoogohne, enn leahde ons boold daut schindeare enn daut grommsauje, soo auls daut mott, wann eena biem Spell nijch gaunz mettjemmt.

Oba kratjcht eendoohnt: auls wie mett dem jestuckten Tota den Baul vesochte too schlohne, ooda auls see, de gaunze Tiet äwa vetald Al Reima aul donn, daut hee Jussi Bjoerling, enn Schaliapin, enn Caruso, enn Dostoevski, enn Immanuel Kant, enn Friedrich Nietzsche mettnehme wudd, wann hee mol enne eewje Sonn biem bleiwet Wota sette sull.

Wie jrientholsche Jungess dochte, daut Reimasch dochwoll väl Tjeaj mett framde Nohmes Tus enn Steinbach haude, wiels ons dee Nohmes, woohne hee erwähnd, total framd weare. Bett opp Schaliapin weare uck mie dee Nohmes nie enn framd, oba see heade sijch mie intressaunt, enn etj wull meea.

Na joh, Reima wea sasstien, enn nu weet jie dann uck, daut etj eene nieschieja Gernegroß wea, enn nijch väl waut meea.

Jenuag...

Oba wie motte ons reffle, wiels dee leewa Gott foaken mau weinijch waut sajcht, wann Hee daut noh siene Oat drock haft. Ej saj: "Oola, daut Du mettjemmst, ess eene Eah, oba woo tjemmt daut, daut Du eenfach dien Einerlei enn Vielerlei sette enn lidje latzt, enn mettkohme wellst?

"Daut ess dochwoll seea ennfach, Jung," sajt Hee. "Easchtens hab etj dann uck een Wuat mett too rede, wea mettjemmt, enn wea hiea blifft, enn wann etj mettkohm, dann spoa wie ons eenen Predja ooda uck twee. Enn dann tjemmt daut nijch too eene Tjibblarie enne Tjoatj, enn wie brucke dann uck äwahaupt nijch eewijch too Tjoatjch wanke, enn bede, enn mie de Uahre schwoa moake, enn von Missjoon driewe eegol schwietre. Enn dann, well wie mol seehne, auls jie Menniste noch em Staund send, eajne Jedanke opp too desche, wann etj mol de gaunze Tiet äwa perseenlijch bie junt sie.

"Enn doamett" sajcht de Oola bie siene Piep stoppe, "hab etj uck aul too vestohne jejäwt, daut etj bloos Menniste, aule twalw mettnehme well. Oba dee Wohl, woohne wie mettnehme, daut ess Diene, enn Du kaunst wähle, woohne Du wellst, auls von hiea bie Die unje ooda uck von mie doa bowe. Oba een bät jicha!"

Na, nu wea daut dann soo wiet, enn mie flautad meist, enn etj wea soo oppjereajcht, auls opp een Sindagschoolpicnik. Twalw Mensche enn aules plautdietsche Menniste, kunne mett, enn aules betohlt, enn aula wudd wie ohne Tsunami enn Midje mol em Siede enne Sonn biem Wota sette, enn ons daut scheen goohne lohte, enn ohne Besorje enn Treibsaul enn menschlijche Dommheite em Saund rommdwaule, enn ons daut scheen gohne lohte.

"Wea pausst enne disse Rund?" docht etj mie, enn wem kunn eena enlohde, ohne daut de aundre nijch jestatt senne wudde? Daut daut uck Wien enn Schnaups, enn Slivovitz, enn Vodka, enn Beea, enn Whiskey jäwe wudd, freid mie seea, oba, eene sull vleijcht doch opp den schwachen Brooda Ritjsijcht nehme, docht etj mie. "Enn wea wudd sijch aum dollsten wundre, wann dee Oola enn etj zeowentz nohm Owendkost, mett Schwiensbrode, enn jreene Schauble, enn jebrodne Eadschocke, Piep schmeatjche wudde, nohdem wie ons de Tjeewe voll mett Obraumtje, ditmol vonne Arbus, volljestoppt haude?"docht etj mie.

Aulso, hiea ess de List, enn wann jie, jeneijde Lesasch, too deidle habe, dann oba een bät jicha, sesst mott jie junt mett meine Jast toofräd jäwe.

Viktor enn Lisbeth Peetasch; Viktor ess je von Jantsied, daut weet jie.

Enn dann de Kanädja Al Reima, den jie aul aula tjanne, wiels hee vom Pauslocka, toom Biepritscha, enn nu too de rajchte Haund vom Oolen ernant word ess.

Dann Peeta Wiens ut Oerlinghausen; de leewa Gott, säd etj sull ahm nijch vejäte.

Uck Katerine Jabs, sajcht de Oola, vesteiht enne Tjäatj oba uck aum Jesprächsdesch mett too mische, enn butadem held see de Manna soo meea em Schach, meend de Oola, enn opp sien Uadeel ess Veloht.

Dann saul uck onbedinjt Arnold Dyck doabie senne, wiels hee helt opp Beea, enn vesteiht too schriewe. Auls de leewa Gott ahm eenmol mett "Obraum" aunred, muak Ditjch groote Uage, enn wea veblefft, vleijcht jletjcht dee twee ditmol de Dutzarie. Joh, etj jleew, wann de Oola dem Ditjch mett eene gooda Havana kohme woat, woare de Twee sijch goot vestohne. Mol seehne.

Oh joh, enn Karl Peetasch saul uck, soo auls de leewa Gott sajt, "von Siam" aunjereist kohme; dee Oola bruckt noch emma daut ooltmoodsche Wuat fe Thailaund.

Na joh, enn wiels de Oola enn uck Reima soo sea opp ruschen Jesang hoohle, woa wie dochwoll uck noh Stuttgart jriepe motte enn Phil Ens kohme lohte. Mett sien Plautdietsch ess daut nijch väl waut, oba wann hee sinjt jrippt eena meea Fesch, wiels sogoa de Fesch emm Wota hoole stell enn horjche too, wann Ens sinjt. Enn Fesch well wie oppe Siedseeinsel dochwoll noh de Nippaoat soo auls Kuckeruzzoahre bie de Jappsvoll äte. Etj head saje, Katherina Japs kaun uck Feschsupp koake, wie woare seehne, soo lang auls see sijch enne Tjätjch tjeen Bikini aunljacht.

Vonne eewje Betjeararie held de leewa Gott krajcht soo väl auls etj, oba eenmol jletjcht ahm daut, enn ut eenem Saul word een Paul, enn een bätje lohta ut eenem Hauns word een Johannes, enn daut ess Johannes Hoada, enn dee woat uck onbedinjt bie ons senne.

Enn wiels daut seea weinijch Mensche jefft, dee tru send, enn doatoo noch dentjche tjenne, woa wie uck Harry Löwe mettnehme.

Na joh, enn dann noch Numma alf enn twalf: Enne Bibel setiht jeschräwe, daut jefft väl Jeroopte oba bediedend weinja Jewählte, Uterwählte, oba etj tjann eenen enn dee heet Piet Klosse mett Nohme. De aundre ess eene Rebeccah von hinja Jrienthol, enn äwa dee woa jie junt wundre. See tjemmt vom Siedepack, oba dee leewa Gott ess uck sogoa Tus. Daut woa jie too seehne tjriee.

Oba nu goht aula scholpe, wiels morje ess de Nacht too Enj, enn wie motte noch onse Schemedauntjess packe, joh?

De Reis enn Wadaseehne

Dee Oola haud vestohne jejäwt, daut de Reis enn onse Holidäys omsonst weare, oba uck daut Hee nuscht nijch doajäjen habe wudd, wann een jiedra een Vebietsel noh de mennische Oat mettbrinje wudd. "Aunsonsten," meend de Oola "wird für heißes Wasser gesorgt" und schmunzeld doabie.

Auls easchtet wudd Hee mett dem Nippa bie Eichbosch dohlsatte, enn doa sulle Lisbeth enn etj enstiee. Etj haud vonne Lenjd von dree Wildschwien dartijch Salamis moake lohte, enn uck nochmol soo väl Steaks, während Lisbeth mett eene groote Backkomm unjrem Oarm stund, enn dee wea rund mett Niejoaschkuake, aulso Porzeltjess, mett Pudazocka voll jepackt. Wie haude ons mau afens oppem Loftschjepp macklijch jemoakt, auls de Oola uck aul Vollgas gauf, omm Harry oppem Okanagansee opptoopicke.

Den haud dee Oola toofreare lohte, enn haud daut Opphäwsel doa rommrede lohte.

Daut wea Sinndach Klock tien, de Lied jinje jrohds noh Tjoatj, enn weare opp Wundasch enjestallt, säde see.

Dee Foaht von Eichbosch bett oppem Ies biem Harry died säwen Minute, aulso eene Minut lenja auls jeweehnlijch, wiels dee Oola dreid een grootet Kulla äwa Kelowna enn de Omjäajend doamett de Lied biem Nohtjoatjgohne uck waut too vetalle haude.

Harry siene Fru, dee Getrude, haud mol wada jebackt, daut'et reatjad, enn Plautz enn Pie enn Kuake enn Kuchen, enn Torten, enn nochmol Plautz daumpte noch auls Harry ennsteaj. Ditmol holp dee Oola Harry daut unja Dach enn Fach brinje, enn doabie stuak Hee siene Piep kort enn siene ladane Wastfupp, enn nauhm sijch een Strämel Tjoascheplautz, enn aut den, nu wada hinjrem Stiea, opp. Dee Oola hilt aul emma opp Gertrude äah Jebackniss. Uck den Kauste mett Okanagan Wien word nijch tridj jeschetjcht. Oba waut woll aum wijchtijsten wea: Gertrude haud eenen gaunzen Biedel mett fresche Tweeback jebackt, enn uck eenen tjlanderen Pinjel ut rutjem Zeijch mett reesche Tweeback mettjejäwt. Enn de Tweeback (etj jleew see haud nijch bloos Schmolt sonda uck Botta toojejäwt), ritjcht daut gaunze Okanagandohl voll, enn uck den IFO, den Nippa aulso. Uck den leet sijch de Oola schmatjche, eea Hee sijch en Postua sad, enn wie loosruschelde.

Dann schitzt dee oola den Nippa op, daut'et rätad enn rumood, daut'et stähnd enn rocheld, daut de Nippa pucht enn prohld, wiels de leewa Gott dochwoll aul de gottloose Heilje hiea mol wiese wull waut'a kunn. Enn dann leet Hee den Nippa sogoa een bätje soo auls een Bronco bocke, enn wiels de Mensche dochte ooda sogoa hopte, daut wudd dochwoll noch een Onjletj jäwe, enn nu aul aula mett opne Frät bäde, head de Oola opp rommtoospäle, enn säd bloos: "Freie Bahn!" enn läd loos noh Arizona opptoo, wiels Reima doa aul oppem Golfplautz wacht. Unja ons hoof sogoa Stockwell Day siene Pelzmetz opp, enn haud aul siene Handy, uck Cell-phoon jenant, verrem Jebiss, enn aul iewrijch von eenem Wadaballoon schnautad.

Wie fuahre loos, enn hilde nijchmol aune stätsche Jrenz aun. Tjeene dree Minute lohta stund je dann uck aul Al Reima reed, enn hee spood sijch sogoa een bät, eenmol wiels hee sijch freid, enn tweedens wiels hee wisst, daut Bosche Jeat en dissem tjristlijchen Laund seea boold ut aule Loope noh ons scheete wudd.

Reima haud mett eene groote Bett Hohnsbrode beid Henj voll, enn auls hee dee Fracht auflohd, nauhm hee sijch noch twee Buddle Bourbon ute Fuppe enn gauf dem Oolen dee. Auls de leewa Gott aul verhäa mol eenen Old Turkey Bourbon jeschmatjcht haud weet etj nijch, oba nu haud'a. Hee gauf mie uck een Sturack, bejreest Al noh de Moloschna-Oat, aulso mett eenem Kuss, enn dann leet Hee den Nippa fuats so haulf bett de Mond nopp, enn wajch wea wie noh Constance opptoo, woa je de Senja Phil Ens ennstiee sull, enn "Hallelujah schöner Morgen" auls easchtet mett siene Stemm aunschniede sull.

Enn tjeene veadel Stund lohta haud wie Ens tjarpalijch ver ons, enn sienen Säjen emm Ooah. Auls Phil dann noch daut rusche Leed vonne Reibasch sung, puhld dee Oola sijch unje aune lintje Schooh; hee wull dochwoll nijch, daut wie sage, daut Hee sijch bie dissem Leed emma de Trohne wesche musst.

"Boold vejäte, " meend de Oola, enn dreed nohm Siede, wiels Piet Klosse musst wie je noch ute Pampas hohle. De haud jenuag Fleesch fe dree Assados mettjebrocht. Äwahaupt wea Klosse soo auls emma: wirdijch enn oppjeriemt, enn sindagsch aunjetrocke. Enn auls etj noch schwind verrem Nippa een Bild vom dem Oolen enn Piet aufnauhm, docht etj mie, dee Twee weare doch seea dijchtet Frindschauft.

Wiels dee Oola ons dochwoll daut truje Bild vom Tsunami-Schohde spoare wull, fluag hee Bangkok vom Nuade aun, wiels Karl Peetasch je doa opp ons wacht. Karl haud eenen grooten Schlauphoot opp, enn tjtitjt sijch soo romm, auls wann ahm daut ohnd, daut siene Mutta Niejoaschkuake mett Rosiene, aulso Kischmisch, mettjebrocht haud. Daut sull ahm jletjche.

Karl haud Riesnudle enn Poggeschintjess mettjebrocht; jenuag omm haulf Jrienthol saut too tjriee; daut ess je dann uck nijch schwoa, wiels Jrienthola aum leewsten de Pogge enne Ritsch sinje lohte, enn doamett soo goot.

"Soo," sajcht de Oola, "enn nu hohl wie noch miene Lieblingspaket, dem Wiens, dem Peeta Pohta, den plautdietschen FRIND, enn siene iewaje Help, dee Katerina, eene Jabs mett Famieljenohme, dee sijch weinijch ooda nuscht nijch jefaule lat, wiels see Appebloot enne Odre haft.

Von Bangkok bett Bielefeld sent aum Sinndach zemorjess bie weinijch Loftvetjea doch emmahan meist tien Minute, oba daut sull sijch mol wada loohne. See stunde aul beid opp eene Weid, enn wachte: Peeta Wiens haud een Oarm voll FRIND mettjebrocht, enn Katerina haud eene Rotkäppchen-Tjiep voll Glommskuake, heete oba uck kolde.

Auls de Oola dee too ritjche tjreajch, langd hee fuats too, enn nauhm eene von jiede, enn meend biem schmenje: "Bätre haud wie enn miene Jugend aum Jordan uck nijch," enn jreep noch eenmol too, enn nauhm "eene Jabsvoll" soo auls hee säd.

"Soo", sajcht de Oola, "enn nu Wellkohm, enn spezeat mol soo auls daut mang tjristlijche plautdietsche Menniste mott. Etj woa foahre, oba woahan, daut ess miene Sach. Wie kohme noch ver Sonne-unjagang vondoag aun Uat enn Städ aun. Wea schmeatjche well, doaf schmeatje, wea Soht knacke well, dee doaf uck daut, oba mie bitte nijch too seea de Flua vollspiee, enn wea Schnaups ooda Wien drintjche well, saul uck daut doohne, soo lang auls jie mie nijch doabie vejäte, wiels een Sturack han enn wada, held daut Hoat jesund, enn moakt daut Bäde leijchta.

Enn wiels daut de easchte tien Minute seea jicha gohne woat, sull wie ons vleijcht doch korz aunschnalle, wiels sogoa de Nippa bockt een bätje, wann wie stoatja auls tiendusend Mol Mach fleaje."

Donn schnald wie ons aun, de Oola schobbd sijch een bät unja siene ladane Schildmetz, goot sijch noch twee goode Schluck Slivovitz hinjrem Schlipps, speajch sijch enne Henj, tjreajch mett beid Henj den Stieatjneppel too hoole, enn klunjd nopp.

Wie läde loos, wie weare unjawäajess.

Enn wann wie jletjlijch aunkohme, woa etj mie wada malde.

Wea haud daut jedocht?

Woa wie weare, auls wie met eenmol oppsatte weet etj nijch, enn daut ess je uck eendoohnt, wiels wie weare toop, enn ons goot, enn waut wull wie meea? Auls Victor Peetasch, Johaunes Hoada enn Arnold Ditjch doa wohnde, woa wie oppsade, weet etj nijch; etj weet bloos, daut see sijch doa tusijch feehlde, enn vejneajcht enn jugendlijch, enn utjelohte auls een Topptje Mies weare. See spälde jrohts Hoofiesasch em Saund biem Eewa, enn opp Jeld, wiels biem Victor bommeld een Euro ute Fupp.

Oba auls Hoada Al enn Harry sach, dreid hee sijch soo haustijch omm auls Fred Astair oppe Trap biem Daunz, enn fuats fooht hee de Jungess omm enn kusst dee bett ahn aulatoop dieslijch word, enn donn vetald Johannes Al eene Striep von Dostoevski enn Harry vom Apostel Paul.

Arnold Ditjch saut aul unja eene Paulm enn drunk een Pilsner Urquell, enn freid sijch soo seea, daut hee sijch siene Pappaross äwaroasch, aulso mett dem Tobaksenj veropp enn sien Mul schoof. Enn Victor enn Lisbeth enn Karl aute Niejoaschporzeltjess enn vetalde sijch von Russlaund, vonne Berstaund, enn woo weinijch Holtstjebatjch daut hiea gauf, von Midje gaunz too schwieje.

Enn Ditjch vetald nu aul von Koop enn Bua enn von dem Russlenda Wiens enn woo see sijch noch emmea derjche Tähne trocke, wann'et senne musst.

Enn de leewa Gott jintjch aulewäje romm, schmenjd wada eenen noch emma freschen Tweeback, schmeatjcht Piep mett sien basten Tobak, drunk uck eene Buddel Beea, Bitzburger wear'et, enn wea soo schaftijch auls wann hee jrohds den grooten Pries biem Lotto jewonne haud.

Enn de gaunze Tiet äwa jintjch uck Wiense Peeta romm, enn vetald vom FRIND, während Katerina enn Ohm Piet Klosse den Assado reed muake.

Enn biem Wota stund Phil Ens enn sung soo scheen, daut eena meist meend, eena wea em Himmel.

Daut ess enn Nuadamerikau soo mood, daut de Mensche doa aules bäta enn jrata habe enn tjenne, enn doajäjen, jleewe see, send de aundre mau plefftje. Uck äahre Barbeques mett äahre Steaks send waut gaunz besondret, enn tjeen aundre kaun dann metthoole, meene see. Doatoo wurd etj auls Siedamerikautjana saje: "Liebe Geschwister, weit gefehlt!" Wiels dee Assados doa emm Vejlitjch too ons eewjen, schatajen Kotlettefleesch send auls een Kobbel toom Falm; tjeen Vejlitjch.

Een Assado haft too beede: Fleesch von aule Sorte, enn bäta jebrode, auls em Waldorf Astoria. Butdadem woat een Assado soo scheen oppjerejcht, daut'et doajäjen een Barbeque mau seea auldagsch sitt. Mett eenem Barbeque haud etj mie ver dem leewen Gott jeschämt, oba mett een Assado kunn eene sijch verrem Oolen seehne lohte.

Enn Piet Klosse haud de Katerina Jabs daut uck fuats biejebrocht, woo eena daut aulatoop aunjintjch, enn see haud daut uck fuats rut soo auls de Kohta daut muse. Enn wiels Piet uck een Stopsel Quebracho-Holt mettjebrocht haud, wea aules ajcht enn rejchtijch.

Auls wie reed toom Äte weare, stockt wie auls Menniste, wiels wie bäde jearn jieda Betjzeknoop lang, habe de Henj enne Fuppe, kreiwle ons aune Schintjess, ooda späle ons aune Wonse, enn bäde eene lange, denne Striep luta Domms, daut eena sijch de Uage utem Kopp schämt, oba vondoag, wea je de Oola meddemang, enn wie bruckte ahm nijch too schmeijchle, enn ahm nijch aum Buck too pensle, enn ahm enn uck ons mett ladje Red dommleahre. Aulso stockt daut Wuat, oba etj vemuhld mie toom easchten mol enn säd: "Bäde sull eena selden, wiels daut kaun een jieda Schopskopp, oba eene plautdietsche Red too hoole, enn daut toom easchten Mol, daut pesseat nijch jiedet Schaultjoah, oba daut woat Harry vondoag doohne. Oba eascht woat, hohp etj, Phil Ens kort sinje, enn dann well wie dankboa äte. Enn doabie woat Harry sijch enne Pluche laje enn eene plautdietsche Red enneewe, enn dee woat soo goot senne, daut de Apostel Paulus sijch freie woat, wiel Johaunes Hoada dem Paulus je aules berejchte woat, joh?"

"Joh, daut dooh etj."

Auls de Oola daut head, schmeet hee siene Schildmetz enne Loft, heiwd sijch eent oppet Hinjarenj, enn schreajch: "Molodetjs!". Dann sung Ens:

"Dank dem Herrn mit frohem Mut,

Er ist freundlich, er ist gut;

Seine Güt ermüdet nie,

Ewig, ewig währet sie" enn dann wadahold hee daut Gaunze nochmol wiels Lisbeth enn Al Reima weare uck soo fein bie Stemm, daut onse gaunze tjliene Welt doa den Odem enhohld, enn soo auls aul aunjediet, de Feschtjess em Wota den Kopp bie de Dusende rutstuake, enn toohorjchde.

Enn donn jintjch daut mett dem tofle loos. "Etj hab aul aulahaund erläwt," meend de leewa Gott, "oba eena leaht nijch ut. Vondoag frei etj mie gaunz besondasch, daut etj junt Menniste jemoakt hab." Enn donn leeht hee sijch de Schiew vollheiwe, enn aut Assado enn drunk Beea enn vetald luta Buntet vom Himmel.

Soo jintjch daut Stundelang wieda, oba auls de Sonn aul unjajegohne wea, enn wie biem Fia mol wada noh de mennische Oat sunge, soo auls bloos wie daut too Staund tjriee, wiels onse Seel soo groot enn breet, wann uck knubblijch ess, meend de leewa Gott mett eenmol, "Na, Brooda Harry, best Du soowiet?"

Enn Harry wea soowiet. Hee haud gaunz aundre Seide opplaje musst, wiels waut kaun eena nijch fe Domms rede, wann de leewa Gott wiet auf ess, enn woomäjlijch sijch oppet Ooah jelajcht haft? Oba wann'a mett eenmol ver eenem sett, enn Piep schmeatjcht, enn sijch menschlijch jeft, enn eena doabie oba kratjcht weet, daut oba uck Hee gaunz aundre Seide opplaje kaun, dann stalt sijch platzlijch rut auls eena den Unjascheet tweschen Gloot enn Ausch tjannt.

Wie wundre ons aulatoop bett vondoag, wiels Harry red aulso:

"Paulus haft ons vetalt, daut de Gloowe doarenn besteiht, daut eena daut jleewt, waut eena nijch seehne kaun. Oba daut ess leijcht jesajcht, wiels de Wajch, dee toom Seehne leit, enn langa enn een kruggelja ess, sogoa fe een Predja. Vleijcht doaf eena disen Wajch Triebsaul nanne.

Enn schlemm ess, daut de Halft vonne Tiet eena nuscht nijch seehne kaun, enn trotzdem jeiht, enn jeiht. Mien Wajch, joh ons Wajch, fung eascht eajentlijch soo rejchtijch enn Russlaund aun, enn jintjch dann äwa Dietschlaund, enn dann noh Kanada. Enn vondoag hiehäa, wann wie uck noch emma nijch weete, kratjcht woa wie send.

Daut wea de physischa Wajch, oba de jeistlijche Wajch, wann uck de measchte Tiet deeselwja, wea noch väl kruggelja enn foaken schmaula auls een Koohstijch, enn uck blottijch enn steenrijch. Enn foaken uck diesta.

Oba opp beide Wäj, den physischen enn uck oppem jeistlijchen, jinje emma wada Frind, enn Breeda enn Sestre, enn uck, wann uck foaken nijch too seehne, de leewa Gott. Maunjchmol stald Hee sijch schwoahearijch, maunjchmol haud Hee daut drock, enn maunjchmol leet Hee eenfach nijch von sijch heare, oba ennalijch red Hee, enn säd: 'Etj sie bie Die, Jung! Hool die aun mie!' Enn daut hab etj vesocht, enn daut haft sijch jeloohnt. Wiels wie send hiea toop opp eene Oat, dee woll bloos von siene, joh Diene Lentjung too Staund kohme kaun. Enn doafäa well etj mie bie Die, Oola, em Nohmen von aul dise, Diene Jinja enn Jeschwista, enn uck em Nohme von mien gaunzen Voltj, vom Mennistentum, bedanke!"

Wiels Harry mett de Fust daut Uag vonne Seel jetroffe haud, säd tjeena een Wuat. Oba dee Oola nauhm sijch de Metz auf, enn gauf ahm, enn doamett ons, eenen Kuss.

Wada Vondoag

Dis Zemorjess ritjcht noh Farjoah, noh nieet Läwe, enn Hohp enn Freid lach enne Loft enn enne Seel. Een jiedra jintjch opp siene Oat spezeare, ooda deed, waut'a wull.

Aulewäje word spezeat, ooda jesunge, ooda Koffe jedrunke, enn vetalt.

Viktor enn Lisbeth enn Karl vetalde enn lachte, Al enn Harry enn Hoada enn Ditjch haude wada den Apostel Paul enn Dostoevski oppem Speisezadel vonne iewaje Vetal ver sijch, Katerina goot Koffe enn, enn boot Porzeltjess aun, enn Piet Kloße wea mol wada Chronikla, während Peeta Wiens iewrijch Plautdietsch rommpohtad. Enn Phil Ens stund wada biem Wota enn lockt dee Feschtjess mett sien Jesang enn väle Sproake aun.

De leewa Gott enn etj weare aulwada een bät Dietsch enjestalt, enn drunke eenen Frühschoppen, aulso eenen Champagner mett freschen Aupelsienesauft.

Dee Froag haud mie aul lang jedretjcht, enn etj fruag ahm: "Saj mol Ooola, daut jefft Mensche, dee doa meene, Hunj kohme nijch em Himmel, wiels see tjeene Seel habe, waut sajchst Du doatoo?"

De Oola säd: "Wann Du mie soo tjemmst, dann mott etj fuats too eene Zigoa jriepe, wiels Johaunes Hoada haft een Jappsvoll fe aule Betjeade, soo auls wie daut woll send, mettjebrocht: Em Kuban em Himmel wausst uck Havana-Tobak, enn nu well wie mol too lange, eea etj Auntwoat jäw."

Wie stetjchte ons eene Cohiba aun, oba Hoada wea je ons aul wada veropp.

"Hunj em Himmel kohme? Eena sull vleijcht rejchtja froage, auls Mensche em Himmel kohme," säh Hee enn lacht von Hoaten. "Wiels Hunj too 98% schmeissijch bie mie ooda uck bie ons nennjleppe, oba Mensche daut mau so omme 66% jletjcht. De Äwaje woare bie ons em Himmel oppe groote Väaleew en eenem grooten Hock easchtmol utjewätat, je nachdem. Enn von disse kohme dann mette Tiet äwa 90% nenn, oba daut äwaje Prosel, soo auls Hitla, enn Tjwiering, enn Stalin enn noch twintijch Dusend aundre, send bie ons Hallehettasch."

Wie nauhme noch een Schluck, enn trocke aune Zigoa, auls dee Oola mett eenmol nohm Straund wees enn säd: "Du, Hauns, jleew maun nijch, daut etj Rebecca bie aul dee Jicharie bie de Opplohd, vejäte hab. Dee leet etj auls easchte em Nippa ennstiee, wiels de Latzte selle de Easchte senne, enn see ess kratjcht daut."

Enn wess woah...doa kaum Rebecca mett tjeenem aundren auls mett Al siene Tia aum Straund delenjd jedrebbeld, oba auls Tia mett eenmol Al sach, wea dee nijch meea too hoole. Enn auls dee sijch doa bejreeste, wea je daut dietlijch too seehne, daut Hunj, dee true Veeabeena, hiea kratjcht soo väl too saje haude auls Dostoevski ooda uck de Apostel Paulus.

Woa doa Freid ess, doa ess de leewa Gott Tus, enn uck Harry freid sijch soo seea, daut eena ahm daut lenjdhan aunseehne kunn, daut ahm daut auls jewesna Brooda een bät jankad, den Hund too deepe doamett Tia uck too onse Jemeend jehead.

Daut ess wertjlijch sondaboa: eenen Film äwa daut Beese, daut Dunkle, daut Hasselje too dreie, ess leijchta auls eenen äwa daut Goode, äwa dee Leeftolijchtjeit; disse woare leijcht en foaken auls Kitsch aufjestampelt. Oba soo väl Freid auls daut vondoag zemorjes gauf haud eena woll noch nijch erläwt, joh eena kunn den himmlischen Säjen meist mett de Japps ennschappe.

Audé

Dee Aufscheet lach enne Loft, enn ennem Hoat, enn foll ons schwoa. Sondaboa, oba de Himmelskaundidohte. Peetasch, Hoada, Ditjch enn Tia foll daut Aufscheednehme leijchta auls ons. De leewa Gott, haud ahn doa bowe dochwoll een bät dolla vewand auls ons oppe Ead.

Besondasch onse Frulied, Lisbeth, Katerina enn Rebeccah weare aul aule dree biem tweeden Schneppelduak aunjekohme, wiels see haude de himmlische Jast soo seea jenohte.

Enn wiels etj aul emma een bät een enjebilda Donna sie, soo weens saje soohne Mensche, woohne nijch bäta weete, seitdem etj ut Dietschlaund tridjjekohme wea, fellt mie daut leijcht mie enntoobille, daut Katerina een seea mildet Uag opp mie haud, enn Becky mie uck een Dripps goot wea.

Wie stunde aum Owend verrem Schabbath aulatoop aum Straund, haude jrohts noch eenmol een Assado wajchjeputzt, wie drunke nochmol een Glaus ooda uck twee waut ons soo jefoll, enn soo auls daut mang Menniste aul emma mood wea: entweda see bue noh eene Wäatj aul eene Tjoatj ooda twee, see plohne aul een poah Fundraisers, ooda see sinje.

De leewa Gott säd donn platzlijch, wea hiea mol wada Tjoatje bue wull, ooda Fundraisers fe de Missjoohn hoole wull, tjreajch von ahm nijch een Sturack, nijch eene Buddel Beea, tjeen Glaus Wien meea, enn dann leete dee Dommheite uck fuats noh. Hee wisst je, woa daut mol wada aulatoop hangohne wudd, enn Hee helt nijch oppe Zankarie.

Hee tjneep de Duslijchtjeite, dee ons enn onse Jeschijcht soo onendlijch väl Triesaul jemoakt habe emm Tjiemsel auf, enn leet stautdem een Ladawoage mett Arbuse kohme. "Betjeare heet biem Arbuseäte Plautdietsch rede," meend de Oola, "daut ess jun mennischa Himmel."

Wie weare mett de Pracht soo meea foadijch auls de Oola dann doch eenen Steinway Fliejel aunrolle leet, wiels Lisbeth kaun je Klaviea späle, kratjcht soo goot auls de leewa Gott Dirijent späle kaun, enn Phil Ens enn uck Al Reima sinje tjenne.

Daut jintjch loos, enn wie sunge een poah Stetja von Händel, dann Hayden, dann Schubert enn dann Mozart. Enn soo auls woll aul emma, wann Phil Ens een poah Arien von Mozart sung, stunde uck aulwada een poah hundat Dusend Fesch em Wota oppe Hinjabeen, läde äahre Uahre noh Väahre, enn horjchte iewrijch too.

Aulsoo een Senjafast, soo scheen auls enne MCI, ooda uck von K. H., ooda uck George Wiebe jeleiht, bloos een bätje himmlischa jintjch daut dann doch too. "Wäa den Nippa emm Bloot, enne Uage, ooda enne Seel haft sinjt aundasch auls aundre Mensche," meend de Oola, "enn daut weet een jiedra em Himmel enn oppe Ead.

Wie stunde nohm latzten Leed doa oppem Straund biem Wota soo romm, enn ons wull tjeen Wuat kohme, wiels wea kaun korz nohm Jesang rede?

Mett eenmol dreid sijch de Oola omm, enn wea uck fuats bie de Oabeit. Hee haud eenen Chooah Enjel kohme lohte, enn dee sunge noch scheena auls eene Tjoatj voll Ooltkolniea. Mai oba mai!

Enn loht junt mau nijch vonne moderne Bibelutlajasch vetalle, daut Enjel tjeene Flijchte habe, enn bloos schmock send. Weit gefehlt! See drintjche Wien, see driewe Spohs, see vetalle Plautdietsch soo auls Nippa-enja, see lache jearn, enn send uck ernoa goastrijch, enn uck een bät hinjaridjsch, soo meea noh de Mejalleoat.

Oba diss groota Chooah wea een Gesangschooah, tjande dusende Leeda utwendijch, enn sunge veeastemmijch, enn hilde absolut Wies.

Schnorrijch: dee Enjelschooah sung Dietsch, Italienisch, Rusch enn uck Chocholsch, oba enjlische Leeda jinje see mett dee Stemm utem Stijch.

Wie vetalde ons mett ahn noch een poa Stund, enn wundade ons, wiels dee tjande ons aula biem Nohme, während ons äahre Nohmes measchtens onbekaunt weare.

Wie muake ons jrods Jedanke, woo daut woll mett dee Äwanachtbliewarie woare wudd, enn auls wie jenuag Schlopbeintje, enn Datje habe wudde, auls de Auntwuat doaropp mol wada von Bowe kaum.

Dee Nippa Numma Twee, mett Tjleppensteens Wellem auls Kapitän, kaum von hinjrem Saundboajch nohda, enn aule Himmelskaundidohte veschwunge doabenne, enn tjeene Tien Sekund lohta weare see äwa aule Boaj.

Enn ons sull daut nijch aundasch, uck nijch bäta, gohne. "Wie foahre de Nacht biem Diestren tridj," säd de leewa Gott, "wiels wann Bosche Jeat wada von dee Amerikauna toom President jemoakt woat, bliew etj biem Thema: wie enn de Amerikauna fleaje em Diestren: see enne Willa Hundat nenn, enn wie tridj noh de Ead."


© 2007 Jack Thiessen