Tiet enn Jnohd - von Jack Thiessen

Leewa Hauns,

etj sie je uck nijch opp'et Mul jefolle, oba daut jefft doch noch soohne Themata, dee eena jearn aunschniede well, oba sijch doch nijch gauns woagt, wiels de Nieschiea ess soo auls eene Stapmus, dee utem Loch well, oba sijch nijch soorajcht woagt, wiels verr'm Loch enn noh bowe, sett soohn jestuckta Kohta, dee eenem jeleewat nehme kaun...een Haups enn dann ess de Zoagel bett hinjre Oahre tjarta.

Soo jintj mie daut hiea de Tiet äwa mett een Thema, nehmlijch, woa kohme de Mensche, een jieda noh siene Oat, eajentlijch häa? Mie jankad daut aul foaken auntooschniede, oba dee groota Voda buag emma auf, ween's soo kaum mie daut väa. Hee well dann weete, waut wie Mensche eajentlijch soo aules jedohne habe opp dem eenen Jebiet, woa Hee ons total toch lat, wiels Hee ons den frieen Welle jejäwt haft. Schnorrijch, oba soowaut intresseat ahm.

Etj saj: "Voda, well wie ons doch mol zeowents nohm Fieaowend bie de Mennokoht trafe, enn mett'e Vetall oppe Jacht gohne, enn seehne, waut wie oppdriewe tjenne, joh?" "Joh, von mie ut," sajcht'a, "brinj mol Dienen basten Piepetobak mett, enn uck eenen bätren Wien, auls Dien Red River Special, joh? Dann kohm wie vleijcht dolla em Schwung, nijch?"

"Well'we daut mol droppaun kohme lohte," saj etj

Aulso haud etj ons daut soo macklijch jemoakt, auls mäajlijch. Etj haud ons doa hinjre groote Eatj een Plautz utjesocht, enn haud uck noh de oole Mood een bät Midjeruak jemoakt, ohne too bedentjche, daut hiea de Midje nijch soo riew send auls en Jrienthol. Oba uck daut lestje Toakel, daut hiea noch hanenwada rommstritjcht, hoohl etj ons doamet soo een bätje vom Lief.

Etj goot eenen vetraflijchen Mosel enn, nohdem etj dem Oolen von mien Piepetobak, woohnen Hee emma den 'Molotschmenjsel' nannd, siene Kuckerusspiep jestoppt haud.

Etj saj: "Molotschmenjsel?"

"Joh, junt Elloaga, sie etj noch emma een poah Stohpsel Kiserre schuldijch, wiels jie weare aulatoop soohn goaschtajet Peebel, daut eena sijch wundre musst, wann nijch sogoa een bät oajre."

"Daut haft mie aul emma jewundat, Oola," saj etj, "daut Du hiea doch emmahan een poah Dutz, wann nijch sogoa een poah Dusend hast, mett dee Die daut dolla jejletjcht haft auls mett mie, enn daut Du uzhend mett mie Piep schmeatjst, enn Wien drintjst; sejcha weetst Du doch bäta, nijch?"

"Petro, soo langsom tjemmt mie väah, auls wann Du een Kuarn aune Kornoah vonne Jnohd bejräpe hast." Enn dann lachd'a soo lud enn lang, enn schluag sijch doabie aune Lenjd, bett de Bläda aune Beem uck lachte, enn de Bloohme sijch rundom soo auls em Fahrjoah enne Henj klautschte. Enn, tjeen Wunda, doa woa Mensche enn äahre veschiedne Utfeahrunge sijch freie, duckt dann uck noch eene aundre Sort Leew opp, nehmlijch de Hund. Aulso nauhm daut tjeen Wunda, daut Tiea doa mett eenmol wada saut, enn sijch freid, soo seea freid auls wann see sijch emma wada toom easchtemol von Hoaten freid, ooda soo auls een Amerikauna, wann dee Mol endlijch aun een Ertjantnisknoake gnaubad, enn too Ensejcht kaum.

"Waut Die, Voda, woll intresseat ess woo daut mett onsem frieen Welle wea, enn waut wie doamet aunstalde, daut wudd etj soo formuleare: wie jinje dann aulatoop auls eene Head Schop em Farjoah noh eene fresche Alfalfaweid loos, enn äwafraute ons. Enn waut doabie rutkaum, daut weet wie doch langsom."

"Joh, waut dann, enn doabie rutkaum, weet sogoa etj," meend de himmlischa Voda, enn lacht, enn tjitjcht sijch soo een bät schmenjsch omm. "Waut mie oba wundad, ess daut Jie mau soo langsom Leah aunnauhme."

Etj goot ons nochmol een Schulps Wien enn, enn meend soo een bät bieleifijch: "Voda," saj etj: "Daut jefft soo väl veschiedne Sorte Mensche, nijch blooss waut Oat enn Natua anjeiht, oba uck ähre Hutfoaw aunbetraft, woo tjemmt daut, daut Du soo seea opp soo väl Buntet helst?"

"Na joh, doa hast Du rajcht, oba bunt ess nijch emma bäta," lacht'a, "oba daut kaum aulatoop soo."

Donn langd Hee noch eenmol nohm Wienglauss too, enn aut uck eene Japps voll elloagschet Tjarpssoht, scheen jereescht enn jesolte, gaunz langsom, eea Hee loosreschead: "Sogoa Du, Petro, best daut dochwoll enjeworde, daut etj enn miene Jemeend aum Himmelspuat junt auls aula easchtet de Uahre aufnauhme auls Jie hiea soo schopsnäsijch aunjeduckat kaume. Wiels etj de Tiet en Persoon sie, haud etj dochwoll vejäte, daut junt Mensche, de Tiet soo wijchtijch woare wudd, daut jie sogoa de Uahre utfunge, enn dann, soo auls jeweehnlijch, word de Tiet junt derjche Uahre fuats groot enn wijchtijch, enn junt toom Meista, enn Bauss. Jun busy senne, June Drockitjchtjeite, June Porrarie. June Phoons, lachat sogoa dee Diewels, dee Jemeend Schwoate-Seele, doahinje opp Jantsied.

"Na, enn doamett send wie dann uck aum Thema aunjekohme: daut jintj opp June Ead eascht soo doll too auls etj junt wäjen June vefluchte Drockijchtjeite utem Paradies mol oppet Alfalfafletj, aulso oppe fresche Weid, loosleit. Oba austautt waut jeleaht too habe, enn donn aul tridjtookohme, jintjch daut emma wieda enn emma dolla, bett mie de Kopp dieselt, wann etj blooss doaraun dentj! Wiels em Paradies gauf daut tjeene Tiet, enn woo lang jie junt doa mett mie toop oppjehoole habe, weet etj nijch, wiels, soo auls jesajcht, etj haud niemols eene Uah enne Wastefupp.

"Na joh, oba waut etj mie noch goot dentje kaun, ess woo daut wea: Adam enn Eva haude boold Tjinja enn Tjinjaschtjinja, enn aula saute se omm eenen grooten runden Desch enn aute aulatoop ut eene groote Komm. Enn etj enn miene Helpa enn Helpaschhelpa schlapte dann aules aun, doamett de langsom Dusende äwa Dusende uck saut worde. Enn wiels mie daut goot jintj, enn aules vetraflijch ver sijch jintj, pausst etj uck nijch wieda opp aule Tjlienijchtjeite opp. Oba eenes Doagess sad etj mie uck mol wada aum Desch dohl, enn tjitjcht mie daut Gaunze, aulso miene Femielje, mol wada noh vleijcht hundatdusend Joahre ooda noch lenja aun, enn sach aul donn waut pesseat wea. Doa saute Jälasch, enn Roodasch, enn Schwoatasch, enn dann uck Utjeplatjte, aulso Wittjewordne. Dee Jälasch haude aum Desch dochwoll dusend mol dusend Joah sijch meea aum Kuckeruss enn aune jäle Meloone jehoole, enn weare eenfach een bätje jalblijch jeworde, de Roodasch kratjcht soo lang Jalmähre enn roode Beete enn riepe Bocklezhane jeschmenjt, enn sijch emma wada enn jieden Dach em Rooden Mäah jeboat, enn weare rodlijch jeworde, enn de Schwoatsch, aulso de Mehrheit? Den schmatjchte kratjcht soo auls junt Menniste enn miene Mensche, aulso de Jude, de Arbuse besondasch goot, enn wann see äwahaupt oabeide deede, dann weare see emma enne Berstaund auntootraffe, enn send dochwoll mett de Tiet een bät dolla vonne Sonn enjebrennt. Butadem weare aule Mensche too dee Tiet, enn miene Jugend aulso, seea goot too Foot, enn de Schwoatasch wea daut een tjlienet, dreemol den Dach sijch em schwoaten Mäah too bohde. Na, enn daut holp je dann uck, soo auls Du sitst.

"Na, Petro, soo auls etj Die tjann, intresseat Die dann noch dit enn jant, enn daut woa etj Die dann uck noch vetalle, wiels wie aul daut Thema aunjeschnäde habe: De Jude habe lenjere Näse auls de aundre, wiels etj ahn eene doppelde Portion Nieschiea mettgauf, enn see aulewäaje de Näs nennstuake. Enn Jie Menniste send uck oppem basten Wajch lenjre Näse too tjriee, wiels Jie uck groote Topptjetjitjasch send. Enn lange Finjasch hab etj junt, enn uck miene Mensche jejäwt, dee jie dann uck nijch bloos toom Klavieaspäle brucke.

"Enn witt send jie mett'e lange Tiet uck jeworde, wiels jie jeweehnlijch em Schaute saute, enn aundre fe junt oabeide leehte."

Dann lacht Hee mol wada, daut, wann hiea Fenstre weare, de jeräst haude. Hee reatjcht mie wada sien ladjet Glauss enn trock lang aun siene Piep, nauhm eenen gooden Schluck, haujchad Tiea leeftolijch de Oahre enn jniesad een bätje: "Petro, waut ess de Klock aul? Mott wie nijch boold schlope gohne, doamett du morje tiedijch oppstohne kaunst?"enn lacht wada. Enn donn: "Waut etj Die verhäa vonne Jnohd vetald, meent daut etj disse Stap gaunz auleen beoabeid. Daut ess miene auleen. Enn kratjcht soo ess daut mett de menschlijche Sproak. Etj sie tjeenem Reatjenschauft schuldijch, oba fe mie ess de Jnohd enn onse Sproak soo meea een Jespaun aum selwjen Diestel. Enn doawäjen sett wie hiea toop. Prost!"


© 2007 Jack Thiessen