HIMMELFOAHT

Leewa Hauns,

etj hab aul lenjre Tiet nuscht von mie heare lohte wiels etj mie noch emma nijch gaunz vom jratzten Helljedach hiea em Himmel vepust hab. Daut kaum aulatoop eenjefäah soos dit:

Etj lach noch enn miene Bocht oppe Ensel Chortietza, woa etj mie hiea fe den Somma enjerejcht hab (emm Winta wiel etj von nu aun enne Tjrim), en wull mie toom Koffe noch de Piep aunstetje, auls daut verre Däah mett eemol Klomua gauf. Daut Tiea doa wea, wiels see aulwada noh de Tjälasch-Oat soo väl too vetalle haud, wisst etj, oba etj truhd miene Uage meist nijch, wiels mett ahr wea daut Enjeltje Neeta, enn een schmeisja Tjeadel, hiea fresch enjetroffe. Dissa puttad aune Däah enn säd: "Een Ohm PeetaThiesse vetalden se mie wohnt hiea, etj well jünt perseenlijch toom Grooten Fast vondoag enlohden."

Donn wisst etj je uck, daut daut een Jantsieda wea, enn etj vestuak miene Piep, wiels eena weet je niemols auls daut vleijcht een Rudnaweidna ess, ooda soohn freschbetjeadet Toakel, woohne sijch sogoa hiea hanenwada niee Sind utdentje. Etj muak de Däah ohp, enn Tiea wea auls easchta benne, enn jintj nohm Fridge, wiels see ess daut jewant, daut doa een Schmatock Worscht opp ahr wacht. Fe Neetatje haud etj Reboabaplautz mett ditjchen Schmaund enn een Stelpsel Morozhnaja reed; see läpeld daut jearn uck "dreemol den Dach, wann'et senne mott, solang auls daut Plautz noh de mennische Oat jeft, enn nijch een judscha, wiels de spoare mett dem Zocka." Enn donn vedreid see äah Multje bie dem suren Jedanke.

"Mien Nohme ess Ernst Otto Ens, mett eenem n," säd de Schmeisja. "Send See opplatzt de PeetaThiesse von Jrienthol opp Jantsied?" fruag hee. "Joh!" saj etj. "Etj haud eajentlijch meist noch eea mett Stockwell Day hiea jerätjent, oba eena freit sijch doch," säd hee. Donn drunk hee een Kuffel Koffe, enn wiels etj noch nuscht jesajcht haud, fuah hee wieda: "Jün Peeta schäat de Mensche hanenwada noh dem Motto 'bizness ess bizness' de Üahre üt, enn jün Hauns, dee rät uck fluckemol meea auls hee dentjcht, enn See weare je uck een bät een Looslada, nijch?"

"Kaun senne," saj etj, "eena woat je doch emm Ella hanenwada vejätsaum," enn donn lacht dee Ernst, enn wiels etj fuats opp ahm hild, hohld etj wada meine Piep väa, enn hee haud uck eene enne Fupp enn siene Lindbetjze.

Nu word daut jemietlijch, enn auls etj dem Ernst Spatjch ("hopentlijch nijch von eene Broodsäaj," meend hee auls etj dem Spatjch brohd), mett dree Eia väasad, jintj daut mette Vetal loos. "De leewa Gott gauf mie dissen Rundbreef, omm Ahn too eenem Surpreis-Party fe sien Sähn entoolohde; See stohnen gaunz bowen. Etj saj toom grooten Tjaisa, saj etj: 'Woo finj etj dem?' 'Nemm Tiea mett, dee woat die den Wajch wiesen. Uck Neetatje kaunst mettnehmen, wiels de tjant sijch uck üt,' sajcht de leewa Gott. "Enn nü send wie hiea."

Etj laus dee Enlohdung, enn doa stund daut dann uck schwoat opp witt, schmock Plautdietsch jeschräwe: "Daut jratzte Fast em Joah, aulso Himmelfoaht, woat dit Joah enn Jerusalem jefieht. Kohmt bitte, enn wann Jie Menniste send, brinjt freschen Schmaund toom Koffe mett. Enn loht June Sorj enn Goode Woatje Tus."

Lange Räd enn korta Senn, dee Helljedach wea vondoag, enn soo trock etj mie omm, enn dann jinj wie veea loos.Veropp Tiea, dann daut Neetatje, enn dann de Ernst Otto aun miene Sied. Hee staupt goot ut, enn haft väl Spohs too vetalle. Etj fruag ahm, woaromm hee sijch soo spood. "Oh, dauts gaunz eefach, miene Mutta feaht vondoag oppem Fast enne Tjäatj de Fuchtel, enn spoaren bruckt see hiea nijch, aulso well etj mie mol vondoag jehearijch de Tjeewen mett Rollküaken enn Arbüs vollstoppen."

Auls wie aul Jerusalem nohm Waste lidjend, too seehne tjreaje, sad wie ons noch eemol oppe Wäs em Schaute han, enn schmeatjte ons noch eent. Schohd, docht etj mie, daut wie tjeene Kamera mettjebrocht haude, wiels wie haude een goodet Bild jemoakt; Tiea haud jrohds eene kolde Kottlet jenauscht enn wea soo frindlijch auls een freschjedeepta Brooda, Neetatje beletjcht sijch äahre Finjatjess nohm Plautzäte, enn eea see sijch de Flijchte toom Fast putzt, enn Ernst enn etj schobbde ons noh de ooltkolniesche Oat biem daubre. Donn fong dee Ernst wada aun em Stellen too lache. "Na, waut ess," fruag etj ahm. "Etj kaun mie väastallen, woo miene Mutta mie vonne Sied aunglüpen wudd, wann etj meddemang aul de Jüden omm een Stetj mennische Foarmaworscht bedden wudd, enn doabie säd: 'Oba nijch vom Schwien vonne Dranktonn jemast, bitte!'

Hauns, mie jeiht daut mett dem Ernst goot, enn hee bestalt Die too jreese. Opp schriewe helt hee nijch seea, sajcht hee.

Wie weare enn Jerusalem aunjekohme.

Enne Empfangsreaj stund eascht de BIG G soos de Jude Gott hiea nanne, dann sien Sähn Jesus, dann de Psalmist David, dann Saulmaun, den de Dietsche em Spiegel eenen Schürzenjäger nanne, wieda eene gaunze Reaj Propheete, mett een Utdruck oppem Jesejcht, auls wulle se saje: 'Hab wie junt nijch aules jesajcht?' dann Paulus mett noch emma eene Japs voll Schisnick, dann de Apostel, dann Albert Einstein, dee noch emma Schwobsch räd enn sijch aune Stearn bie de Vetall kreiweld, dann de missaja Zigoareschmeatja Siegesmund Freud, dee uck hiea Windeia lajcht, enn dann weet de Donna wea noch aula. See räde uck hiea soo aus enne Judeschool, aula toojlitjch enn eena luda aus de aundra. Enn Mutta Mariea enn noch een poah Dusend aundre Frulied mett eenem Schalduak enn eene sinndoagsche Huw oppem Kopp serveade Champagner enn Wien enn waut eena sesst soo bie de Hett drintje wull. Einstein drunk Pilsner ut Ulm, daut foll mie opp. Auls ahm daut Beea too Kopp steajch ooda aus hee von Natua striedsijchtijch ess weet etj nijch, oba hee läd sijch mett dem leewen Gott aun. "Nuscht kaun schwinda auls Lijcht senne, enn nu sett wie hiea aulatoop, wäa weet, vleijcht hundat Milljarde Miel mienetwäje von Ulm ooda Princeton auf, enn daut pessead aules enn eenem Uagenbletj. Eea Du die sowaut uthäatjaschd, leewa Gott, haudst Du Die doch verhäa mett mie berohtschlohne kunnt, nijch?"

De leewa Gott lacht blooss enn säd Opp Jiddisch: "Miene Wäaj send nich Diene Wäaj, Aulbert, enn woa Du hanwesst, sie etj aul jewast." Enn donn kaum hee noh Ernst enn mie opptoo, wiels hee wull sijch toom Champagner doch woll uck mol eene Piep aunstettje. Enn Einstein zankt sijch nu wieda mett Paulus enn Freud, wiels dee eena wull dem aundren daut Zigoareschmeatje aufwanne, enn de aundra dem aundren daut Schisnickschmenje. Oba Einstein enn Paulus weare sijch nu doch eenijch, enn beoabeide toop dem Freud, dee sijch oajad, wiels see ahm eenen Nautschät nannde.

De Ernst Otto wea nu seea sinndoagsch oppjelajcht auls hee sach, woo seea de leewa Gott opp eenen oolen Enloaga soo's mie hild, enn woo fein de Groota Oola mett siene Dunhill-Piep ommtoogohne vestund, enn sogoa Ruaktjrinjeltjess enne Loft puste kunn.

Mett eemol meend de leewa Gott, ahm rummeld daut een bät enne Flatj, auls wie ons nijch vebiete sulle. Auls wie nohm grooten Zelt - soo omme twintijch Acka weare doamett bespreet - jinje, fruag Ernst: "Leewa Gott, See send je bediedend menschlijcha auls etj mie daut väajestalt haud, wudde See opplatzt mett mie toop een bät Schwiensfleesch äten? Wiels etj hab doa aun janem Enj vleijcht een bät meea Palanka auls See, enn wiels miene Mutta hiea enne Tjäatj Hott aum Diestel helt, kunn etj mie väastallen, daut see ons eene tjliene Schwienstjast oppe Schiewe lajen wudd. Waut meenen See?"

"Joh, jearn, goh besorj daut mol, enn vejat nijch Samp enn een poah reinlaundsche sure Gurtje, enn etj hol doatoo een Faut Beea enn een Schnaups, doamett wie daut Schmenjsel leijchta vedroage tjenne. Enn wann Paulus ooda Sienesjlitjche aunjeschwätjcht kohme, dann saj enn ruhijch, daut dee Steela hia aun dissem Desch aula besat send, joh?" "Joh."

Hauns, daut jintj doa soo lostijch enn eendrajchtijch too auls opp Jeat Kauspasch äahre goldne Tjast bie Leewes oppe groote Wäs enn Jrienthol.

Toom Vaspa haud de leewa Gott uck meahrere Dusend Menniste enjelohde, enn doa weare je mol wada meea Ooltkolniea doabie auls Steinbacha. Doa word Soht jeknackt, enn jeschmeatjcht, enn Jeschijchte vetalt, enn de Frulied vetalde vom Nippa, enn von äahre Goadess, enn äahre schmocke Tjinja, enn doa word vonne chortietsche Zentraulschool, oba noch meea vonne Mädchenschule enn Moloschansk vetald, oba mett eemol wea Jesus too Städ enn hee bedankt sijch fe ons Kohme, enn donn brocht hee dee gaunze Schwitt von onse Menniste ut de Mennokoht mett. Donn worde een poah Ladawoagess mett Arbuse aunjefeaht enn dree Stuckawoagess mett Rollkuake hinjeraun. Oh joh, de leidende Kutscha wea Old Joe, aulso de Maun vonne Mariea; dee schmeatjcht noch emma Selwstjerollde. Aus wie jrohds mett Henj enn Feet aum Desch loosmoarache wulle, duckt mett eemol Jesus opp enn säd: " Na, seeh Jie, daut haft sijch doch aulatoop jeloohnt; dankscheen fe Jun Kohme! Enn nu woat Leahra Schäfa daut Deschjebäd spreatje." Enn wess woah, doa kaum de wirdja Oohmtje aunjeschräd, noch emma mett Auzug enn Schlipps, enn auls hee noh väare, enn aun ons vebie jintj, dreid hee dem Ernst Otta soo gaunz bieleifijch lieseltjess aum Ooah. Enn schmustad, soo auls de Oola daut emma soo fein opp Huagdietsch vestund.

Hauns, Eltesta Enns enn Jrienthol räd foaken von 'ieber Bitten enn Verstehn' enn vestohne haft'a daut woll nijch, oba rajcht haud'a doch. Aum Nohbadesch saut je dann uck Victor Peetasch enn Waulta Schmiedehaus enn noch een Bonsch Tjenstla; Obraum, Arnold Ditjch sowesoo; daut jintj doa blooss Plautdietsch too, enn de leewa Gott wea mol wada gaunz Ooah. Ahm heat sijch daut plautdietsche Lache seea scheen. Tiea bejreest ahn aula, wiels see meent daut loohnt sijch emma, wiels woa Menniste schmenje, doa jefft daut 'Schwiensrebben' enn ohne dee ess een Himmel tjeena.

Uck hiea emm Himmel ess daut soo mood, daut Menniste sinje motte, enn soo musst wie noh eenem aundren Zelt gohne, daut mol wada soo omme achthundat Dusend Mensche, aulso aule Menniste, woohne bett nutoo aum grooten Dooah nennjejleppt weare, fooht. Aune Oostsied wea een Chooah von tiendusend Plautdietsche, dee rusche, huagdietsche enn sestje Leeda sung. 'Oba mau dartijch Minute' stund oppem Prograum.

Kay Ätsch, wittet Hamd, blooss mett eene Wast enn eenen Eeseschlipps, wea de Dirijent, enn Benjamien Horch sien Biehutscha. Uck een Orchestra späld soo enbrenstijch, daut de Schweet fluag. Aus easchtet word 'Großer Gott, wir loben Dich' dann opp rusch 'Ich bete an die Macht der Liebe' und dann, auls wie aulatoop endlijch 'Von der Erde reiß mich los' sunge, weare je dann uck, soo auls jeweehnlijch, meea auls twee Stund vegohne. Sogoa Tiea word daut too lang, enn kratjcht auls see aunfange wull loos too jule, muak Eltesta Jehaun Enns, de Scheenwäsa, mett 'Segne und behiete' Schluß. Aune Utgangsdäah stund Jesus, enn nauhm von jiedrem perseenlijch Aufscheed; hee bedankt sijch sogoa, enn wea soo frindlijch auls een von Sibierien Derschjegohna.

Auls wie donn endlich loht zeowents noh Hus jinje, wada Tiea, rund enn voll enn drall enn volle Vetall, enn Neetatje, ons Enjel mett een bät Vebietsel fe unjawäajess ons em Schalduak vestoake, meend Ernst Otto: "Wann See, Ohm Thiesse, von dit Fast de Lied doa oppe Ead vetalle welle, dann schriewe se ruhijch de Woahrheit, "and a good time was had by all, joh?

"Joh."


© 2007 Jack Thiessen