"Woaromm best Du soo oppjereajcht, Neetatje?" fruag etj ahr aus see vondoag zemorjess aul tiedijch bie mie verre Däah rommschlitjcht.
"Waut froage See, Onkel Peeta?, daut ess je doch vondoag Helljeowend!"
"Mai goodness mie," saj etj, "Aulwada?"
"Joh aulwada, enn etj sie aul tweedusend Mol doabie jewast, enn uck jewese."
"Neetatje, vetall mol!"
"Na oba, jearn. Etj wea jrods biem Jesaja jewast, enn hee wea donn aul oolt enn druag measchtens Himmelsschlorre, soo auls de Prophete daut deede, wann se äahre Klocke enn Uahre aufjelajcht haude, enn sijch nijchmol meea fe Halvah, enn Arbuse, enn Haschisch intresseade. Hee saut measchtens em Jenjelstoohl enn säd bloß: "Joh, joh, soo ess'ett," ver sijch han. Oba dit mol tjitjcht hee een bätje opp, enn hee stritjcht mie äwre Zapp, enn säd: "Neetatje, vondoag ess'et so wiet. Goh mol noh Bethlehem."
"Doa wea oba nuscht nijch väl too seehne. De Beduine enn een poah Jude jachte sijch een bät, wem siene Lamma wem siene weare, enn auls de Schohpsbock een enjlischa ooda een arabische wea, enn auls daut Wuat Arbus mennisch ooda turtjsch wea, enn uck daut Wuat Burnuss. Eene veadel Miel auf em Waste wea jrohds een Karawan mett Kameele enn een poah Esels aunjekohme. See haude Jewerze, enn Aupelsiene, aulso chineesische Appel mettjebrocht, enn uck een poah tjliene Schemedauntjess mett Edelsteehna, jleew etj, enn uck een Sack mett Kerneelrolle, enn Lychee-Sohtijch, enn uck een Schemedaun mett Schooh mett oppjeweppte Tee-es. De gaunze Tiet äwa rochelde de Kameeles, enn de Esels hooste soo auls eene verostade Pomp, enn de Mensche jachte sijch soo auls opp eene mennische Broodaschauft, dee mol wada utwaundre wulle. Een oola restja Jud, dem daut Hotel jehead, schreajch uck romm: "Eascht betohle, dann de Kameeles auflohde, enn dann tjenn Jie äwanachte."
"De Nodeluage haude se aul donn enjerejcht, tjitjch, doa send see."
Enn wess woah, doa weare se: jeboagne Trubbe soo omm een Schooh ditj, enn faust enne Ead jestaumpt, dee veea Schooh huag weare, enn een Haulfkulla bilde. "Enn doa tjenne de Kameele bloß derjchmurjchle, wann see sijch hantjnee, enn langsom veropp mulwere. Doawäjen motte de Karawankulake ahn verhäa aules auflohde, woohnt ahn oajad. Enn de Kameeles woare uck morschijch doll, wiels de laje sijch kratjcht soo onjearn oppe Tjnees auls een mennischa Fabrikaunt ut Steinbach. Oba wann se nenn, enn aune Tjrebb enn de Drentj welle, blifft ahn nuscht nijch aundret äwrijch" vetalld Neetatje.
"Na joh, see weare schließlijch aula benne, enn haude sijch breet enn macklijch jemoakt, enn de Kameeledriewa drunke väl Tee, wiels see sijch daut Mul dreajch jespeaje, enn den Hauls heesch jeschräaje haude, wiels see gaulme, enn schriee, enn bloare aus wann se Huppsfleaje unjre Oarms enn sesstwoa habe."
"De Sonn enn etj wull aul schlope gohne; daut wea tjeel, enn sesst wea nuscht nijch butajeweehnlijch, bloß daut mie een dacha Stearn oppfoll. Oba de Stearndiedarie ess bie ons nijch mood, wiels de leewa Gott sajcht, wie selle ons nijch doaropp enlohte, aulso leet etj den Stearn schiene, soo aus ahm daut scheen jintj.
"Mett eemol tjemmt wieda utem Waste een vetwiewelde, krommbeenja Tjeadel aunjedrebbelt: ahm hinjeraun ess een Esel, enn oppem Esel sett eene Fru, enn dee Tjeadel binjt den Esel aum Nodeluag aun, enn weppt soo iewrijch nenn auls een Mennist nohm Prädja, wann de Nohba sijch von ahm een Bollkaulf opp twintijch Joah jelieht haft. Wada word jeschreaje, enn jefuchtelt, enn de Eselmaun schlappt dem Hotelmaun rut, enn wees ahm siene Fru, dee see fuats vom Esel raufholpe. Dee Fru foll mie opp, wiels ee seea veblefft tjitjcht, enn oajch schuchta wea. See druag een poah Ratj, enn een schwoatet Koppduak mett tjliene Roostjess doabowe utjeneiht, enn haud eenen Polltoo aun, dem see vleijcht vonne Heilsarmee fe fiewenzäwentijch Zent jekofft haud. Dee Fru duckat lieseltjess von eenem Foot oppen aundren, enn aus see sijch eahremol äwrem Buck stritjcht, jintj mie een Lijcht opp.
"Etj vetalld daut fuats oppe Städ aulatoop dem leewen Voda, enn fruag ahm aus Hee vejäte haud, waut Hee aunjestalt haud, oba Hee säd bloß: 'Neetatje, Jeduld! Etj weet jeweehnlijch waut etj dooh, joh?" "Joh." Oba sogoa Hee wea een bätje oppjereajcht, enn daut voll mie opp, wiels soo tjand etj ahm nijch.
"Noh langem Han enn Häa leet de Hotelmaun, Obraum Levi, heet dee, endlijch daut Poah nenn. Aun eene Haund leid de Maun siene Fru, enn enne aundre druag hee eenen grooten Sack mett Soag, Hohma, Häwel, Wintjeliesa, enn eene Druw; hee wea dochwoll een Temmamaun.
"Nu wea disse Partie uck aul meist aun Uat enn Städ, enn dann jintj daut wada mette Betohl loos, enn see zankte sijch han enn häa. Oba de Fru haud waut aundret väah, wiels daut wea je aul meist Wiehnachte, enn see wisst dochwoll, waut noch toodoohne wea. Toom Jletj ooda toom Säjen, duckt Tiea opp, enn de Hund weet sijch, ohne väl too räde. Hee sprung äwre Tjrebb, enn muak doa tweschne Esels oppe Flooa enn uck enne Tjrebb Ruhm, enn läd sijch tweschne Esels dohl, enn spield de Tähne aus wann'a saje wull: 'Mott etj lud woare?'
"Daut vestund de Fru, enn see kroop schwind enne Tjrebb mett Strooh nenn. Äah Maun, den see Joe nannd, wea nijch sondalijch goot too brucke, hee saut opp een Maltjbeinstje, haud een Been äwa daut aundre jeschloage, enn weppad mett dem, enn schmeatjcht, enn säd: 'Wäa haud daut jedocht?', enn rolld sijch wada eene Schmeatj, enn schweet, enn jaumereahd.
"Waut bleef mie äwrijch?" säd daut Enjeltje. "Etj späld pienijch Doktasche, enn auls Joe mett eemol fruag: 'Na, Mitsch, woat daut waut?' wea de Tjliena aul oppe Welt.
"Wie Enjels habe ons daut wundre aul lenjst aufjewant, oba auls donn aul miene himmlische Jeschwista mett eemol oppduckte, enn uck de begowda Foss David ohne too froage nennkaum, nauhm hee siene Hoap enn fong aun niee Leeda too späle enn too sinje, enn den gaunzen Chooah Enjel too dirijeare, dann wundad etj mie enn etj tjitjcht vleijcht meist soo äwarauscht auls See, Onkel Peeta, auls See derjche Himmelspuat nennjleppte. Uck Michael enn Gabriel weare jekohme, enn sunge toop mett Kay Ätch Bauss, enn de leewa Gott haud den Reima ut Phoenix fe eenen Owend kohme lohte, dee den Lukastatjst väalaus, enn sijch de Brell aufnauhm enn donn em Chooah mettsung bett ahm sijch de Hoah oppem Kopp wallde, enn wann Tiea daut nijch soo drock biem Esel-oppausse jehaut haud, haud se mettjesunge, wiels see tjannd äahren Oolen, enn see freid sijch mett Hoat enn Zoagel.
"Na joh, bie aul dem Jesang, word daut Babie grootuagijch enn freid sijch, enn fong aun mett siene tjliene Fust sijch opp sien Bucktje too trommle. Hee haud sijch volljelutscht, enn tjitjcht sijch de Welt aun, enn wundad sijch. Mitsch tjitjcht soo aus de measchte Frulied bie soohne Aunlausse tjitjche: äahre Uage säde bloß: Waut vesteiht mien Joe von soohne Sache? Enn Joe saut doa, aus wann saje wull: 'Daut tjemmt doavon,' oba ditmol wißt hee nijchmol waut doavon bediet'. Während David wieda späld, enn dirijead, enn de Chooah 'Stille Nacht' enn 'Es ist een Roß entsprungen' enn uck een poah Leeda von Mozart enn Händel, dann Beethoven, enn uck Schubert enn Hayden sunge.
"Nu weare uck aul de easchte Nieschieaje aunjekohme: verhäa jenannde Beduine enn de Jude, aules Hoadasch, enn wiels tjeena dem aundren truhd, brochte se äahre Häade mett, dee verre Däah stunde enn groote Uage muake. Uck em Hotel word'et stell, enn emm Staul heade de Kamelle opp too keiwe, enn de Esels sploade äahre lange Uahre ohp, enn dee een Oss leet met dem Wadakeiwe noh.
"Etj docht aul dee Senja Reima, woohna emma soohne krüse Stearn moakt wann'a ennbrenstijch sinjt, enn Kay Ätsch were de eensje plautdietsche tjristelje Menniste, woohne toojäjen weare, Onkel Peta, oba 'weit jefehlt' soo aus See emma saje. Wiels? Joh, wiels doa duckt een Ted Friese üt Ooltneiw opp. Daut wea een oppjeriemda Tjeadel, dee oba kratjcht wisst, waut'a wull, enn hee gratulead Joe heeflijch opp Plautdietsch, enn gauf dem Jesus Bäbie een Abonnement fe de Altona Echo, enn dann muak Reuben App sijch breet, enn säd dem tjlienen Heiland een plautdietschet Jedijcht, selwstjeschräwe, väa, enn daut deed de App soo feierlijch, daut daut tjliene Tjind gaunz Ooah wea. Donn wea uck een Karl Peetasch mett eemol doa meddemang enn dee gratulead soo von Hoate, aus wann'a enne Tjoatj wea, enn gauf dem Bäbie eenen Gootschien fe tweemol Owenkost ("Rebben" stund extra doabowe) bie Appleby, enn dann kaum een Henritj Ens mett eene Balalaika noh de Tjrebb, enn späld enn sung 'Ihr Kindelein kommet' soo ennalijch, daut sogoa David nohda kaum, enn den Kopp oppe Sied läd. Ahm wea dochwoll de Melodie nie, enn daut Instrument soweso.
Onkel Peta, etj sie een fromma Enjel, oba etj tjann David, enn etj jleew, hee wull sijch von dem Oohmtje Ens de Balalaika fe een Rehatka entüsche, etj wudd ahm daut tootrüe. Doamett noch nijch jenuag: Peta Wiens üt Dietschlaund wea uck jekohme, enn hee räd een tjoatjeljet Rusch too dem Tjind, daut de Tjliena onjeheia groote Uage muak, enn noch dolla aus Wiens ahm vespruak, ahm een Joah omsonst Huagdietsch bietoobrinje. Enn donn staupt een wirdja Oohmtje mett eenem rooden Boat aundajchtijch aune Tjrebb enn säd: "Etj sie Kenneth Reddig, een bescheidna Deehna vom Emzeezee; daut word hejchste Tiet, daut Du kaumst enn mie halpst manke Sind Rosmack too hoole. Enn eent kaun etj Die aul vondoag vespräatje: Wann Die tjeena well, hab wie emma eene Städ enne Mission fe Die frie." Daut freid Mitsch, wiels see kaun vonne Oamoot een Leed sinje, wiels äah Joe ess een gooda Temmamaun, oba äwaoabeide deit hee sijch nijch foaken; 'daut lat hee sijch nijch jearn nohsaje' säd see toom Brooda Reddijch.
"Na joh, doamett wear'ett soo meist aula," säd daut Enjeltje. Oba daut gauf dann doch noch een bät Freiwillijess, wiels wie weare aulatoop soo em Schwung, daut eajentlijch tjeena nijch noh Hüs gohne wull. Enn daut nutst de Reima omm dem Tjind een Opernaria väatoosinje. Daut wea von Don Giovanni een Leewesleed, enn hee läd siene Stemm soo seea enne Säle nenn, daut sogoa David sijch mett de Meiwe heemlijch de Uage wescht.
"See tjenne selwst seehne, Onkel Peta, daut de Menniste hiea fuats aum easchten Owend goot aufjeschnäde habe, joh?"
"Joh!"
"Dann schliesslijch säd David: Soo, enn nu sinj wie 'Schlafe, mein Prinzchen schlaf ein' enn dann Brahms 'Weajeleed', enn dann mott wie daut Tjind schlope lohte, wiels soo aus etj daut aulatoop vestoh, haft hee mette Tiet noch väl väa, joh?"
"Joh."
"Mitsch bedankt sijch, enn freid sijch enn säd, 'Wann Jie wada kohme, woa etj Rollkuake brohde enn Arbus oppdesche.'
"Dann nauhm see dem Tjlienen siene Haund enn weifeld mett dee, enn säd enn sienem Nohme: 'Saj Dankscheen; wäa weet, vleijcht kaun etj dit irjendwanneea aulatoop opp miene Oat gootmoake, joh?"
"Joh!"