Jasch Klosse sien Hoff lach tweschen Jnodefeld enn Jrienthol. Klosse haud, soo auls aule een bät doofe Mensche, daut Mul emma een bätje op, wiels daut opne Mul siene Ooahre biem horjche dochwoll metthalpe sull. Butadem wea Klosse messtrusch, enn daut wea hee aul eea hee schwoahearijch word.
Enn wieda...soo auls mett'e measchte Mensche...wann eena aun ahn aules eenzelwies mett dem Besma ooda oppe Wijchschol jewoage haud, wea doa noch een poah Kilo äwrijchjebläwe, wiels vonne Natua ut wea hee een Scherniesel.
Enn waut Oht, aulso Agath, aulso siene Fru, wea? Daut wea eene tjniepaje Hoojohnsplum, enn waut ahr aune Phantasie vleijcht aufjintj, hohld see mee ähre Pienijchtjeit noh. Sonst weare dee Klossess eajentlijch goot too liede.
Oh joh, erwähne wull etj noch, daut Jasch Klosse kratjcht soo auls de measchte Mensche, een bät schietstrempijch wea, wiels aune achteveatijch, auls wie enn Jrienthol daut easchte Mol aun dem Rooden Tjriez een poah Amavoll Bloot aufleewre sulle, enn meea enn meea Mensche Utred funge, woaromm see woll nijch Bloot jäwe kunne wudde, tjreaj wie auls Jemeend Angst, waut dann de groote Lied enn Wienipetj von ons dentje wudde. Aulso fuah Dirijente Driedja, enn etj auls browa Jreenschnowel, enne Jäjend romm, dee Mensch toom Blootjäwe Moot tootoospreatje. Klosse säd, hee wudd daut aum Meddwäatj vleijcht seea drock habe, je nohdem siene Oht aules noch biefaule kunn, enn butadem, haud hee enne schlajchte Tiede enn Russlaund eenmol Blootworscht jejäte, enn de Tjeatjsche haud ahm nohäa vetald, waut doabenne jewast wea, enn "wie welle doch nijch aulwada mett dee Dommheite aunfange, nä?" Enn doatoo säd hee dan uck sien eajnet "Nä, enn doamett basta!"
Aulso jintj daut Lewe bie ons soo wieda bett emm Oktoba von dem Joah. De Klosche haud sijch väajenohme, en dem Winta äahre Heehna nijch ruhe too lohte, enn soo musst äah Jasch emm Heehnastaul eenen tjlienen Owe oppstalle. See wudde hette enn een elektrischet Lijcht bett loht zeowends brenne lohte, doamett de Heehna nijch emma soo tiedijch schlope jinje, enn dolla Eia läde. Daut sijch de Eia goot vetjeepe leete, wea vleijcht mau soo Nebensach, wäa weet?
Aulatoop haud de Klosche hundat Tjitjel em Somma utjebrood, enn dee weare nu junge, straume, scheeptje Heehna, enn dee sulle nu em Hoafst enn ennem Winta mol wiese, waut see kunne.
Doavon word oba nijch jered, sesst wudde vleijcht uck noch aundre Mensche opp domme Jedanke kohme. Meea auls feftien Heehna too hoole wea too dee Tiet eene onjeschräwne Räajel, daut musst eenfach nijch!
Daut jintjch uck aules kratjcht nohm Mosta bett Aunfong Dezemba. De Heehna läde aul bett sass Dutz Eia den Dach, enn worde enn Wienipetj fe goodet Jeld, wann uck heemlijch, vekofft, enn de Klosche ähre Bank, aulso de Howajrettsdoos unjrem Bad, fong sijch aun ernoa too maste.
Auls de Eiazohl aul een poah Mol meea auls säwen Dutz den Dach tald, enn de Klosche aul doaraun docht, eene niee Jippsdatj fe den Tjeatjedesch too tjeepe, enn vleijcht soogoa de Flooa enne Groote Stow mett Linoleum uttoolaje, speajch mol wada de Beesa ahn enne Reatjnung. De Eiazohl leet mett eenmol platzlijch noh, enn dann noch dolla. Aules wea sesst mett de Heehnawirtschauft en Ordnung, de Heat bemeajd sijch, daut Wota wea fresch, daut Fooda goot, enn utjemest haud Klosse uck, oba de Eiaproduktion jintj, soo haustijch auls een Grodglaus em Winta oppe Prärie, rauf. "Nanu?" word jefroagt.
Veea Doag lohta kreiweld Klosse sijch unjre Wintaschlubb aum Kopp, enn de Klosche dreid sijch een Knoppe em Schalduak, wiels see haude toom easchten Mol de Heehna jetalt, enn doa weare, staut ruhm een hundat, mau sassentachentijch. See säde nuscht nijch, oba auls de Heehnajemeend aum dredden Dezamba mau säwenzasstijch tald, head de Spohs opp. Klosse haud aul verhäa aules dijcht enn too jemoakt, doamett de Foss nijch biekrupe kunn, oba de Heehna worde noch emma weinja. Enn wiels daut aun dem Joah noch meist tjeen Schnee gauf, kunne see uck tjeene Spoare von eenem Foss ooda een Nobaschhund finje.
Wann daut em Läwe too wiet jeit, soo auls mett eene Krankheit, ooda mett eene groote Noot, ooda mett eene groote Goaschtijchtjeit, woat daut Vetrue jrata auls de Messtru enn Klossess vetalde von ähre Bredulj. Dann tjemmt de Jemeenschauft doch hanenwada en Schwung.
"Vleijcht woat doa jestohle?" fuschelde de Mensche. "Oba nä, wie send doch mennische Mensche!"
Etj fruag mien Fiddelleahra Jasch Block, waut hee too dee Sach meend, enn auls vleijcht Missjoonoa Peeta Wiens, dee Spetzbub, dem se eenmol de Nacht biem Heistehle erwischt haude, enn hee jesajcht haud, hee dreef em Stellen Missjoon, bie Klossess vleijcht de Nacht de Heehna utwaundre leeht?
Block tjitjcht mol wada mett siene Kullauage diretjcht enne Willa Hundat nenn, hild sijch den Wiesafinja verre Leppe enn fuscheld: "Wiels Klosse soo dentjcht, ooda weens so dentjche kaun auls een Foss, auls opp twee ooda veea Been, woat hee den Rajchtschuldjen aul finje, enn sogoa jriepe, wiels wann eena eenem Mennist aune Seel, aulso aun sienem Tjnippsbiedel aunjrippt, vejat hee flucks siene Wäahloosijchtjeit."
Nu säd etj aum stellen: "Nanu?"
Auls bie mie, soo auls bie de Measchte, de Senn fe Jerajchtijchtjeit soo groot wea auls een bät Oppreajnis, ooda Excitement, auls Batschla Brune Peeta säd, weet etj nijch. Etj weet blooss, waut etj jleewe sull, nijch onbedinjt auls mie daut uck jletjche wudd de rejchtje Gloowenswohl enn disse Heehnajeschijcht too traffe. Waut wie aula wisste enn deede enn vetalde, wea emmahan meist soo oppreajend auls Stalin siene Polititj, ooda auls onse Nohbasch wertjlijch noh Paraguay mett eenmol utwaundre wudde, ooda woarom Rampels Hein enn Schepaunstjess Tiena sijch medden em deepen Winta befriee wulle.
Soo jintj daut hanenhäa, enn de gaunze Heideldei spetzt sijch aum Sinndach de Nacht too. Wiels Oht ährem Heea, uck Jasch jenannt, tjeene Fräd leet, haud hee sijch een Spooltje Schlenjedroht jekofft, enn den Droht aune Heehnastauledäah aunjedronselt, dann huach äwrem Hoff jeleiht, enn unjre Fenstre jetrocke, enn dann bie sijch unjrem Bad aun eenen Tjlinja jebunge.
Vetalle deede Klosses nuscht nijch von ähre Bredulj; na vleijcht doch een poa buta mie, soo auls de Nobasch, enn haulf Jrienthol. Klosses haude aul Phoon, enn see wudde phoone, wann Klosse den Foss jriepe wudd, joh? "Joh!"
Enne Nacht von Sinndach bett Mondach omm haulf Dree tjlinjad daut Phoon, Klosse säd bloos "Komm!" enn wiels mie daut aul jeohnt haud, haud etj mie de Betjse eascht goanijch utjetrocke. Mien Voda roojt uck aul, wiels ahm weare emm Droom mol wada de Roode hinjeraun jewast. Aulso nauhm etj schwind ons Jewäah enn wie fuahre loos, auls ons Hund jrods aufong too balle, enn sijch, soo docht etj, de measchte Nohbasch noch em Droom schobbde.
Wie weare tjeene sass Minute lohta bie Klosses oppem Hoff. Oba doa weare aul Mensche, enn noch meea kaume doa von linjtsch enn rajsch enn bowe enn unje aun, meist soo auls oppen Utroop ooda eene Tjast.
Klosse stund doa oppem Hoff dijcht biem Heehnastaul, enn wea soo oppjereajcht, daut ahm sien Jebiss emma wada utem Mul schorrd, enn de Klosche stund doa mett'em Bassem reed, enn Klosses Jasch haud daut Biel oppe Schulla mett de Schnied nohm Heehnastaul jezielt, enn etj kaum mett'em Jewäah aun, wann uck enne Peadsdatj enjewetjelt.
Waut wea? Biem Klosse haud daut unjrem Bad jetjlinjat, enn hee wea rutjerost, enn haud dee Heehnastauledäah mett dree Twee bie Sass Skendels, verhäa reedjestalt, mett sasszollje Näjel toojenoagelt. "Enn ditmol sijch nijch mol oppe Finjasch jeschloage," vetald de Klosche. Hee haud noch twee von dee lange Näjel enne Haund, enn vetald soo iewrijch auls een Utroopa vom Veitsdaunz jetroffe. "Jasch, Diene Stauledäah!" kommendead mett eenst de Klosche.
Wie kaume langsom too Ruh; toom Jletj wea Predja Briss Rampel noch nijch oppjeduckt, wiels dee haud noch een Leed aunjestemmt, eea wie dee Däah mett dee Bräatjstang too doak jinje.
Klosse haud sijch nu aul enne Jewault enn kunn toom Jletj nijch heare, woo Oht ahm pienijch vemohnd nijch too hunjsch too senne, sesst wudd hee de Heehna opplatzt noch aulatoop oppwatje. Nohm dredden Skendel, wea je de Däah nu frie, enn bruckt bloos noch opjemoakt woare. Klosse tjitjcht sijch romm enn fruag: "Woat mie dann tjeena enne Finstaniss biestohne?" enn ahm flautade doabie dee Henj, dee Stemm, enn de Lempe.
Wiense Hauns enn etj fuahre ielijch too, doamett ons de Foss, nijch derjche Lempe gohne kunn. De Däah wea nu endlijch op, enn Klosse dreid daut Lijcht aun, oba von eenem Foss wea weenijch waut too seehne.
Oba hinje enne Atj unjre Heehnafloak, doa saut tjeen aundra auls Missjoonoa Peeta Wiens opp een Heehnanast, mett eenem Sack bespreet, enn eenen aundren Sack mett Läwe doabenne aune Sied; hee haud de Schreft oppe Schoot, enn een poah kromme Eia oppe Schildmetz, enn hee deed soo, auls wann wie ahm biem Lese des Wortes steade.
Daut daut Missjoonoa Wiens wea wisst etj uck ohne ahm enne Uage too tjitje; hee hild de Biebel äwakopp.