Etj schetj Die emm Vetrue miene Koat vom Golfspell, Hauns, enn dann weetst Du, daut etj wada jehearijch Wind enne Meiwe hab, wann etj uck mau een Unjahamd aunhaud. Etj heiwd den Baul mau tweemol enne Bescha nenn, oba Tiea hold mie dee Balla fuats tridj. Ähre Näs ess soo schneiw auls Dien Beagel äahre, oba Tiea haft sesst bätre Maneare.
Na joh, waut etj oba noch vetalle mott, ess daut daut Struck Saskatoon-Bescha weare, enn etj aut fuats eene Japps voll enn docht doabie aun Jrienthol. Doa weare eenem emma biem Bäarepletje de Midje enn de Bramse enn de Hummels hinjeraun, enn de Eemstje tweschne Tees, oba hiea jeft daut tjeen Onjezeffa. Nohm Spell plock etj noch eene Metzvoll, enn nauhm dee noh de Mennoniten Tjenstlaserai, woa de Frulied vespruake, Verenitje enn Plautz doavon too moake. Etj jleew de leewa Gott woat dee mett Scheenschmack äte, mol seehne.
Oba noch mol tridj nohm Golfplautz. Auls etj dem eenen Boom de Asta soo een bestje raufbuag, omm bäta bietookohme, saut Tiea oppem Hinjarenj enn hoof de väaschte Poote opp enn tjitjcht mie soo truhoatijch aun. Enn weetst waut? See schoof sijch uck eene Japps voll Saskatoons hinjre Tjeewe, enn head nijch opp too äte bett ahr de Sauft utem Mul rannd. Etj saj: "Na, Tiea, best Du een tjliena Bleiwboat?" Daut lachad ahr.
Etj schluag eenen Omwajch tridj noh de Mennokoht enn, wiels etj mol een bät be de Amische enn de Ooltmennoniete nenntjitje wull. Tiea kaum mett, entweda wiels wie Frind weare, ooda wiels etj je noch emma de groote Metz voll Bäare haud. Ooda vleijcht uck beides.
De Amische foarmre hiea kratjcht soo auls verhäa wieda: see habe groote schmocke Pead, enn see gohne toofooht, ooda se foahre Buggies, oba äahre Prädjasch foahre em Deemekraut. See loohde fuats toom Koffe enn; doatoo gauf daut Plautz enn Pie hupewies. Tjressbäaplautz soo aus en Rußlaund mett Schlagsahne ooda Eiskriem, ooda uck beides gauf daut doatoo. Uck schmatjcht dee Schmaund toom Koffe bäta auls enn Jerusalem; doa wea de Schmaund een bestje boasch. De Amische henje äahren Schmaund enn äahre Maltj em Borm toom tjeele nenn, see habe uck hiea nijch elektrische Krauft. Etj fruag, waut daut schmocke Hustje aune Rie unjrem Kruschtjeboom too bediede haud. "Wiels de leewa Gott sijch hiea aulnoch foaken enn jearn oppheld, buhd wie daut fe ahm toom Meddachschlop hoole," gauwe see too Auntwuat.
"Komm boold mol wada," säde see toom Aufscheet, "enn wann Du eene Fru hast, dann brinj se daut näajchste Mol mett. Enn wann Du tjeene hast, tjenn wie vleijcht uthalpe, wie habe hiea een poah Ella-achtje, woohne sijch noch een bät fe eenen staumjen Rußlenda intresseare. Oba Mennoniet mott hee senne, enn uck jedeept. Best doch, nijch?"
Etj muak mie wada oppem Wajch, enn kunn nu wada eene Havana aunstetje, oba etj wea mett eenmol een bestje vebiestat, wiels de Sonn stund dochwoll aundasch, auls etj mie dee dentje kunn. Vleijcht, soo docht etj mie, sull eena daut mol droppaun kohme lohte, enn seehne auls de leewa Gott eenem hiea finje kunn. Hee haud je mie vetalt, daut Hee aul Millione äwa dusende Joahre jefunge haud. Enn wess woah, mett eemol wea Hee doa; etj ohnd ahm aul, oba ver mie wea Tiea mett eenmol soo oppjeriemt enn utjelohte, enn dreid äah Hinjarenj drall; see ess dem Oolen besondasch goot. Hee haud ahr een poah Knoaktjess mettjebrocht, enn see bedankt sijch endem see mie de Metz mett de Bäare wajchnehme wull. Doamett gauf see mie too vestohne, daut wie toop onsem himmlischen Voda een poah Saskatoons jäwe sulle. Hee haud dochwoll zimlijch too doohne jehaut, wiels Hee ute Pust wea, oba schaftijch wear'a soo's jewant.
Soo schlentjad wie dann toop auf, enn kaume wada biem Sonneunjagang noh de Menno Tjenstlakoht. Etj gauf dee Frulied de Bäare, hild oba een Uag opp Tiea, dee jlitj noh Obraum, uck Arnold Ditj jenannt, jintj enn bie ahm oppe Schoot nopphuppst. Ditj freid sich nohdem hee sijch eascht een bätje vefeahd haud. "Etj tjann Dienen Bauß noch vonne Ead, Du tjliena veeabeenscha Reima," meend hee, enn donn sad hee sijch wada de Brell opp enn laus een Jedijcht von Reuben App väa, enn uck eene Jeschijcht von Lisbeth Peetasch, dee hee besondasch goot wea. Rundomm Ditj saute weens dartijch Menniste ommem Desch, oba de leewa Gott sad sich diretjcht aun siene Sied, enn läd siene Haund opp Ditj siene Schulla. Arnold Ditj tjitjcht ahm aun soo aus wann hee saje wull: "Etj loht mie jeweehnlijch nijch von jiedrem aunfohte, oba wann Du onbedintjt wesst..."
De leewa Gott word daut enn, daut Ditj een bät jestatt wea, enn leet stauntepee een Glauss Beea kohme. Ditj nauhm uck fuats eenen grooten Schluck, daut de Schum ahm emm Schnurrboat steatje bleef. Tiea beletjcht ahm den Schneizat lieseltjess enn dann schmustad Ditj enn säd: "Na, du tjliena Donna, Du litjenst je noch een bestje Dienen Grootvoda von Vodasch Kaunt. Daut wea een tjleenjemeendscha Prädja, oba dee drunk uck han enn wada een Beea, eea hee sich vepriejle leet."
Donn word vetald enn Frindschauft nohjefädemt enn jeforscht, enn daut lachad dem leewen Gott: "Wann daut so wieda jeiht, woa jie aum Enj noch mett mie enn miene Lied Frindschauft senne welle, nijch?"
"Daut jleew etj jeiht too wiet," meend Ditj, "oba doaräwa lat sich vleijcht räde, wann Jie junt doa enn Jerusalem een bestje dolla aunstrenje wudde."
Sogoa Leahra Schäfa lachd noh een poah Sekund loos auls hee utfung, daut de leewa Gott nijch eefach tabula rasa mett ons äwabrestjet Voltj muak. Oba Ditj wea sijch sejcha: "Saj Obraum, Isaak enn Joakob enn de gaunze Mischpoche, daut se jrindlijch Plautdietsch leahre motte, enn dann lat sich doaräwa nochmol räde."
"Daut dooh etj," vespruak de leewa Gott. Enn donn bestald hee eene Rund; een jiedra durf drintje waut hee wull, kratjcht soo auls jeweehnlijch.
Donn säd de leewa Gott: "Soo mott daut. Etj frei mie daut jie junt aula soo goot vedroage, vleijcht toom easchten Mol enn äwa fiefhundat Joah."
Nu weare de Saskatoon Werenitje reed, enn uck de Plautz, enn de word serveat. Jiesbrajcht siene Neeta haud daut Rezapt noch von Ste. Elisabeth mettjebrocht, enn daut schmatjcht soo goot, daut sogoa dee lewa Gott sijch daut oppschreef.
Donn dreid sich de Oola noh mie, enn säd: "Du Petro, de elloagscha Thiesse, wann Du Dienen Hauns mol wada schrifst, dann saj, hee saul Tiea sien Voda sien Buak 'Miene Hoap spält daut Leed vonne Trua' äwasatte, doamett wie daut hiea boold opp Plautdietsch väalese tjenne, joh?"
"Joh!"