Oostre ess hiea bowe emma een besondra Dach, enn de Oola enn sien Sähn send aulewäje toojlitjch doabie, enn ahn sitt'et soo auls wann see enn eenem gooden Dach väl beschetjcht habe. Enn daut ess je dann uck soo. Wiels diss Dach soo meea Jesus siena ess, tjemmt dann de Oola jearn auleen vebie, omm Zirnaja Paska, aulso Pastje mett seeten Tjeeseissing beschmät, dee ahm besondasch goot schmatjcht, too äte. Wie haude noch nijch de tweede Tauss Koffe ut, auls mie biefoll, daut Rudy Wiebe je weete wull, woo daut dann soo rejchtijch mett Nooah enn Audam Wiebe, aulso sien Frindschauft jeworde wea.
"Wiels dit een zimlijch strufet Thema ess," fong dee Oola aun, "sull wie ons verre Loosfoaht vom Jespräjch vleijcht een tjlien bätje stoatje." Aulso musst etj daut Oostajedrentjch, een Sturack Kumiss enjeete, enn dann jintjch daut loos. Etj musst mie mol wada wundre, woo schoap dem Oolen sien Jedajchtnis ess, Hauns. Du meensd aul emma Dien Jedajchtnis wea soo schoap auls een Gillette, oba dee Oola kaun leijcht mett Die metthoole, and that's fe shure! "Aulso, dann mol loos!" meend de Oola, "daut jeiht hiea emmahan om een wijchtjet Thema, enn doamet wie uck aule Missvestendnisse väabeaje, hab wie, aulso de Huaga Roht een poah von onse oole Schwoajewijchtla aun Propheete so auls Jesaja, Dohnjol enn Doft, aka Slingshot Davie, mettjebrocht. See weare uck aul daut easchte Mol doabie auls wie de Konferenz enn Rosthern, haud etj boold jesajcht, oba etj meen je natiedlijch Jerusalem enberoopt haude, woo wie daut mette Oatj doohne wudde. Daut Nooah auls oola Wotamaun enn ons wietleftjchet Frindschauft doabie senne wudd, wea kloa; butadem stoppt hee sijch nijch emma de Uahre voll Waute, wann etj Ordasch gauf, enn hee sull fe sien Jehorsaum beloohnt woare, enn nijch vesupe, soo auls daut äwaje sindhaufte Toakel.
Dee Oola wea aulnoch goot oppjelajcht, enn vetalle deed Hee auls wann Hee fe Overtime doppelt betohld word, enn siene Räd wea utjestraumt auls dee Pastje woohne Hee jrods tofeld.
Joh, oba nu haud wie je daut Probleem mett dem jewaultjen Wota-Inzheniea, den jratzten aula Tiede, aulso Audam Wiebe, wann wie uck toom ahm hohle, den Kalenda een bät veschuwe musste.
"Na joh, etj wea je aul meist soowiet, daut etj Wiebe faule lohte wull, wiels de Nooahsche aul emma enn nu mol wada doatweschen kollbätjad, enn sowesoo von Natua ut winjsch wea, oba donn läd Jesus sijch fe Wiebe seea enne Säle, enn bestund doaropp, toop mett Doft, den Psalmist, daut wie onbedinjt Wiebe, aulso biem Oatjbu, doabie habe musste.
"Woarom wellst Du den grooten Wotabua Wiebe partout doabie habe?" fruag etj Jesus.
"Daut ess je doch seea eenfach," gauf daut Oostatjind too Auntwuat, "wiels kratjcht soo auls etj daut aul wiet verhäa, woat Audam Wiebe sien Nohkohme, dee Rudy wann uck väl, väl lohta, den literarischen Jesus manke Mennoniete späle motte. Wiels eenes Doages woat dis Rudy een Roman mett Nohme "Dee Fräd woat väl Unheel stefte" schriewe, enn dann woare de Breeda, de frohmste Tabun Menniste veseatje dissen Rudy enn Elmwood, bie Winnipeg, aun eene dusendjoasche Pappel, sass Zoll ditjch, fausttoobinje, enn ahm piesacke, enn dommleahre.
Joh, enn daut woare se loht aun eenem Sinndach zemorjess, nohm Gottesdeenst...dann woare se mett dissem Brooda veseatje opptoorieme, enn daut noh de Mertyramood, aulso ahm jrindlijch ennhette, enn ahm doabie aule literarische Dommheite utdriewe. Wiels diss Mensch, diss Rudy Wiebe nemmt daut mett de literarische Frieheit eenfach too earnst. "And that's fe shure!' word jesajcht.
"Oba nijch meea lang!" säde de frohmste Breeda. Enn doa stunde se nu aulatoop verrem Rudy Wiebe, dree Minute nohm "So nimm denn meine Hände" sinje. Wiebe wea aunjebunge, oba sesst haud'a soo weinijch Schizz, daut de Mensche meist Angst tjreaje, wiels hee nijch Angst haud...See haude uck fuats aulatoop goot aunjelajcht, oolet Holt, oole jefährlijche Beatje, een poah oarmsvoll Utgow vom Boten, de Konkurrenz von dem heiljen Blaut Die Rundschau, enn sesst noch, waut fein, enn flucks, enn heet brenne wudd.
Doa stunde de Rejchtasch biem Dutz enne haulwe Rund ver ährem Opfa: de oola DeFäah, siene dree Jungess, enn aulatoop mett eene Milljoon enne Fuppe, de langa Berichterstatter, Harold Jaunz, de Frohme Friees, Buddelboohm Peetasch enn sien Basta, de Fraunz, fuhl enn soos jeweehnlijch biem zheiwre, enn de gaunza Chooa reed toom "Mit dem Herrn fang alles an!" loostoosinje!
Enn Rudy Wiebe stund noch emma doa, de Sonn schiend ahm oppet Jesejcht, faustjebunge enn soo deemootijch auls een haulf-vesopna Oostahos, enn hee jniesad soo een tjlien bätje, enn gaunz lieseltjess, oba waut saje?: "Nijch eenmol BU!."
"Rudy Wiebe: Eea wie Die nu dem leewen Gott, dienem Rejchta, derjch daut Fiea äwajäwe, hast Du noch waut too saje?"
"Joh: 'Eene aumtlijche Zensua kaun veheede, daut een literarischet Konstwoatjch jedretjcht woat; oba de ennere Zensua vestetjcht daut aul em Tjiemsel. Dee eene zesteaht Beatja, de aundre ess noch jefährlijcha: Dee rejcht Talente too Grund!'"
"Enn noch eent: Wann daut aul soo kohme mott, dann woat dit Fiea nijch gaunz omsonst jewasst senne, enn dit selle Al Reimer, Pat Friesen, Miriam Toews, Harry Loewen enn uck een tjlien bätje, dem Schreiber Dieses, aulso Jack Thiessen weete.
Daut Rudy Wiebe aun dem Dach nijch de latzta mennische Mertyra word, haft eenen seea eenfachen Grund. Wiels de Breeda äwahaupt nijch meea schmeatje, nijch mol hinjrem Staul, nijch mol unjre Datjch, enn nijch eenmol unjrem Binja haud earnste, enn fe de heilje Rejchtabreeda truje Folj: tjeen Mensch, nijch eena von dee Breedajemeend haud een Bensientje ooda een Schwäwelholt bie sijch, omm den Mertyrapappelboom en Elmwood aune 1962 auntoostetje!
Een oama velusda Indieauna kaum soo auls jeweehnlijch nohm Gottesdeenst auls Pracha vebie, enn hee sad Wiebe frie.