Etj tjann, kratjcht soo auls Jie womäjlijch, een poah Famielje, woohne Tjinja, ooda uck Manna, enn sogoa Frulied habe, dee eenem de Grul, enn daut stoatj ranne biebrinje kunne, tjenne, enn uck doohne. Measchtens onveschämde Tjräte, grootmuljet Toakel, ooda proselje Haulfheide. Enn wann soohn menschlijchet Onjezeffa dann uck noch oppe veaschte Beintj enne Tjoatj sett, kaun eena tjeenen Koohfoot, auls relijees, auls moralisch, ooda auls tjarpalijch finje om soohne Heltablesse wajch too ducke.
Soo ess daut, enn woarom, etj daut soo goot weet? Etj sie eena von Soohne! Enn nu, nohdem etj daut endlijch ertjant hab, daut etj aulso enn disse Nische nennjehea, jeiht mie daut väl bäta, wiels mien langet Seatje ess soo meea too Enj, enn etj nu endlijch Tiet hab schreftlijch Betjanntnis auftoolaje, enn mien Mosta too beschriewe, enn junt daut Rezapt toom Sinndach too leewre, doamet uck Jie noch vondoag woomäjlijch June Stoak finje tjenne!
Mensche nehme auljemeen aun, eena jeheat enn eene väanehme, frohme Stoak, enn saul dann, wann eena endlijch doa aunjekohme ess enn den Kopp doa tweschne Stange nennjestoake haft, fein stohne, enn soo auls eene straume, grootuagje Kooh keiwe, dann wadakeiwe, enn bloos schmock senne, enn Goods doohne. Enn nijch mol mett dem Zoagel sijch de Biswarm vom Lief hoohle.
Daut hab etj uck de measchte Tiet em Läwe jedohne, oba etj hab uck een tjlien bätje jeproowt ohne Stoak too läwe, enn auls etj mie dann fuats soo auls daut mott, meed jeschämt haud, tjreajch etj freschen Wind von hinje enn von aule Siede, enn läwd endlijch, stoakloos enn mootijch wieda. Miene Nische finje, bediet aulo gaunz schlijcht enn eenfach tjeene too finje, wiels etj een Nischeloosa sie.
Soohnt räd sijch natiedlijch seea schwind romm, wiels een Mensch ohne Stoak, enn ohne Nische ess een Utbunt, een Vepeesada, een Pejautz, een Vebiestada, dem daut biestre dann oba sogoa noch scheen jeit. Stalt junt daut bloos mol väa; eenem, dem daut biesied dem Stijch gohne bäta jeiht auls oppem Stijch, Koohschiet enn aules.
Joh, enn stalt junt dann noch mol väa, wann eena soohnen Besied-dem-Stijch-gohne enn siene eajne Famielje haft; joh, noch meea, soohn bunta Donna meddemang haft: enn daut sie etj.
Een poah Mol bätad etj mie aul, sootoosaje, enn wea mol wada meist tridj oppem Stijch, oba dann foot mien friea Foot mol wada emm sindjen Stijch Wäs, enn etj sad aulwada loos, ohne Nische ooda Stoak auls Ziel. Enn weet Jie uck waut? Tjeena ess eenem bie daut zielloose wanke behelplijcha auls kratjcht de Frulied. Joh, den jeiht daut scheen, wann see eenem foaken jrindlijch veleide tjenne, ooda eenfach een Beentjche stalle tjenne. Doamett Jie mie uck rejchtijch vestohne wadahol etj noch eenmol: de Frulied jeiht daut scheen, wann see eenem, soo auls mie, biem vebiestre halpe tjenne. Enn wann, soo's aul jesajcht, see eenem een Beentje jestalt habe, enn eena soo rejchtijch de Lenjd han handrascht, dann juche see fe Freid, enn lache sijch de Fuste bie de Japps voll!
Na joh, see satte sijch nohm basten Vemäaje derjch, oba eena saul de Frulied nijch unjaschatze: wann see waut opp Ziel nehme, lohte see jeweehnlijch nijch eea locka, eea de Fadre fleaje enn de Duhne tjriesle. Enn daut see eenem doabie soo auls "all for the good of you" den Kopp drall dreie ess dochwoll gaunz kloa. See jleewe, soo mott daut; daut ess ahn soo enn.
Enn wann see eenem eenmol biejebrocht habe, woohnt eenem siene Nische ess, dann dieat daut uck nijch meea lang bett see eenem dann uck enne Stoak habe, enn dann dieat daut noch tjarta bett se eenem em Hock nenn buchle, enn dann sett eena faust, wiels soohn Hock haft Sprohte. Enn disse Sprohte heete, wann eena Amerikauna ess "Demokrautie," dann "Waut woare de Lied dentjche?" dann "Waut woare de Lied saje?" dann "De leewa Gott tjitjcht emma too," enn "Waut woat de Krohnsche von Die vetalle?" Enn emma daut soojenannde Leitwuat aun aule Wenj too lese: "Sie schmock, oba sie, oba sie schmock!" Enn uck hanenwada: "Mett eenem gooden Biespell veropp gohne!"
Kortom, enn Jenuag: De amerikaunsche Oat von Demokratie vedrifft eenem den Senn fe de Frieheit doch ernoa enn emma meea, wann eeena doarhinja tjemmt, daut hiea mol wada soo auls measchtens em Läwe, de Kozzebock oppen Goade oppausse saul, ooda de Kohta daut Schmaundkauntje heede mott.
Oba tridj nohm Schmocksenne: mie jletjcht daut eenmol äwa eene Wäatj enn eene Striep schmock too senne. Toojejäwt, daut muak mie seea meed, enn etj wea ve luta Tugend tjnirr enn utjespäld enn vleijcht sogoa schlajcht too lieda, oba schmock wea etj soos een Enjel ohne Flijchte.
Na joh, enn jrods auls etj donn endlijch meist daut Ziel erreatjcht haud auls Mostajung von Jnodefeld hinja Jrienthol rommjereatjcht too woare, dann kaum mie Dietschlaund em Stijch. Oba woo!
Enn mie saul tjeena nijch vetalle, daut Frulied nijch eene seea spetze Näs habe, wann see soohnen schmocken utjeplatjchten onschuldjen Jrienthola mett eenmol enn Dietschlaund verre Flint tjriee. O joh! Dann weppre ahn de Näslajchatjess, enn dann äwalaje see sijch, woo see soohnen bleeden Deffat de Onschuld aufstreepe tjenne. Fe soohne Freileins ess de maunlijche Onschuld soo auls Bloot fe een Iltis, eene Gauns fe een Foss, ooda een Kuffeltje Schmaund fe een Kohta, ooda een grootet Faut Wota fe eenen Brooda! Dann lohte see nijch locka, enn dentjche sijch luta Tricks ut, woo see eenen, der nijch wandelt im Rat der Gottlosen, eenfach daut moralische Beentje stalle tjenne, enn dann eenem de Betjze bett aune Footjnejchels raufstreepe tjenne, doamett eena ahn uck nijch uttjniepe kaun.
Joh, enn wann eena dann eenmol lijcht, dann jeiht daut Schlachte, sootoosaje, loos, wann uck nijch mett eenem Schlachtmassa. Enn wäa kluag ess, deit goot wann'a stell lijcht enn sijch den ritjen Säjen jefaule lat. Eenem fellt doabie seea jewaultijch enn uck haustijch bie, daut de leewa Gott doch gaunz aundre Seide auls jewant opplaje kaun, enn sijch doabie äwrem gaunzen Jesejcht enn uck emm Hoat freit.
Kratjjcht soo auls junt, miene twee bett dreedusend Läsasch vonne mennische Tjoatj ähren theologischen Pablum jetjräje, wisst etj je uck, daut een Mensch, dee daut gaunze Läwe äwa hasslijch jewast wea, enn dann oba eene haulwe Minut verrem Schluss sijch dem Lijcht handreid, eene Minut lohta enne Eewijchtjeit biem Voda aun eenem Desch saut, enn sijch daut goot gohne leet. Joh, soo word ons jeleaht, enn soohne Leah saut!
Bitte weiter...auls etj mie ver lenjere Tiet mol wada mett dem leewen Gott vetald, froag etj ahm, auls daut Jäjendeel, sootoosaje, uck too troff. "Waut meenst Du?" fruag hee tridjaun.
Etj saj: "Wann een, sootoosaje eenjemohte Feina, soo auls etj, emma, oba weens measchtens fein, jescheit, jehorsaum, enn uck goot jewast ess, enn dann oba fief Minute verrem Enj irjendwoa enn eene Leewtjiep nennkullad, enn ahm dann toom latzten Mol de Pust von väre enn hinje utjeiht, tjemmt dee emm Himmel nenn?"
Daut lachad dem leewen Gott gaunz morschijch, enn Hee bestald fuats eene Buddel Wien enn een poah Aquavits, eea Hee sijch too Wuat mald; "Jung," sajcht de Oola, "Du tjemmst oba uck opp kruse Jedanke, dee sogoa etj aul meist vejäte hab."
Wie drunke eenen gooden Schluck, enn donn säd Hee: "Etj hab measchtens bätret too doohne auls mie soohne tjoatjelje Dommheite uttoodentjche ooda mie äwa dee too oajre. Dee Tjiepkullalrie hab etj mie extra utjedocht, doamett de Mensche weete selle, daut etj Senn fe Sposs hab!"
Enn nu "Prost!"