Dee Nohmeddach wea soo jlitjchwajch auls eene Tjlietamoos. Eena kunn sijch meist een bät oajre. Etj haud mie daut haulwe Lewe ennalijch fe disse Foaht hiea noh de Ooltkolnie aum Nippa, enn dann noh de Molosch reedjemoakt, enn jefreit, enn nu wea daut mol wada aulatoop soo auldagsch auls een sindagsche Tjast enn Jrienthol.
De Menniste oppem Buss weare uck aula jescheida auls see eajentlijch weare, wiels wann wie, soo auls jeweehnlijch, aulatoop hucke, dann send wie schmocka auls wie eajentlijch send, enn een jieda sinjt de selwje Melodie. Eena kaun nijch äwalud oppsteete, enn sijch nijch Mol noh de oole Wies kreiwele, ooda schobbe.
De Laundschauft wea troostloos. Tjeen Hos, tjeen Voagel, tjeen Reeh, nuscht nijch. Aules haude se doot jeschohte enn oppjejäte, wiels de Kommuniste haude vesocht de gaunze Welt too ährem Gloowe too betjeare, oba Tus haude se vejäte auntoolaje. Meist soo auls wie daut uck foaken doohne, bloos daut wie meea too fräte habe, doafäa sorjt McDonalds enn Perkins.
Oh joh, enn Frieheit hab wie uck meea; wie äte ons aun jekoffte Kotlette ditjch enn drall enn drugglijch, de Russe aun Eadschocke enn Bultje enn de Nobasch ähre Zipple. Oba joh, enn toojejäwt: Frieheit hab wie Tus meea, besondasch omm opp domme Jedanke too kohme.
Sest litjend sijch daut aulatoop, de Mensche uck. Butadem hab wie meea Koahre; jieda kaun sijch Jeld borje enn sijch eene Koah tjeepe, enn doamett de Tiet ooda sijch selwst doot schlohne.
Soo brommd etj ver mie han, oba saje deed etj nuscht, wiels waut halpt daut? Eent mett de Bibel äwrem Kopp too tjriee, daut tjann etj uck. Oba emmahan, wie sette enn foahre em Laund vom jratsten Schreftstella waut'et seit Paulus jejäwt haft: Fyodor Dostoevski. Enn wann Gott soohnen Mensch soohne Tint enn siene Fada jitt, dann betjch etj mie enn nehm den Hoot auf, uck wann etj tjeenen opp hab. Noch dolla auls fe de amerikaunsche Dolasch ooda eenen Reisepredja.
Jenuag...wie kaume enn Lichtenau enne Molosch aun. Schod omme Tiet, docht etj mie; eena haud aunstaut seea goot Meddachschlop hoole kunnt.
Wie steaje utem Buss ut. Miene Gloowensbreeda rannde hieahan enn doahan enn sochte soo auls jeweehnlijch, Usach Missjoon too driewe. Enn sochte woll nijch daut, woohnt eena, wann äwahaupt, bloos persönlijch finje kaun. Soo auls den leewen Gott, dee emma uttjnippt, wann Hee eene Tabun Duzhnacke aunkohme sitt.
Etj sach noch, daut een scheiwelhassja Kohlkopp, dee mie een bät litjend, bloos daut miene Been nijch soo kromm weare, sijch een bät tridjhilt, während etj soo gaunz langsom noh Bohnhoff mulwad.
Doa aunjekohme sad etj mie oppe steenhoade Holtbeintj aune Wastkaunt, enn docht soo ver mie han, waut dis Bohnhoff woll aules erläwt haud: Willkommen enn noch meea Aufscheed, soo auls daut Lewe enne Bohnhäw daut soo aun sijch haft. Enn uck meea Trohne auls Schneppeldätja. Enn meea Trua auls Troost, kaum noch doatoo.
Wäa weet woaromm eena maunjchmol deit, waut eena hanenwada deit? Gott mach daut woll weete, oba Hee ess emma schuchta wann eena ahm mett Tjinjafroag mett Zocka bestreit tjemmt.
Aulso waut too doohne, wann eenem de Sproak vejeiht? Etj stemmd een Leed, woohnt emma paussend ess, lieseltjess aun, enn sung gaunz auleen "Wehrlos und verlassen"; dee easchte Wead weare noch tjeen Schooh ut mienem Bausgorjel rut auls platzlijch de gaunza Sohl aunfong too sinje. Daut selwje Leed, enn donn lud, dann luda. Tjeen Mensch doa too seehne, oba hundade, vleijcht dusende too heare. Etj wull derjchgohne, oba dee Jesang, - eajentlijch ess daut gaunze Leed een Jebäd, foll mie doa bie - hild mie faust, enn etj, donn wie sunge mett eenmol soo scheen enn soo lud auls de steinbachscha Reima, auls hee eenmol opp eenem Fast ver meea auls feftijch Joah Tus sung, enn miene Sesta Neeta säd, see jleewd von donn aun, daut Gott derjch Mensche sung, wann Hee sijch freid. Ooda uck hield. Ooda beides.
Oba waut haud etj hiea aunjestallt? De Jesang wea luda enn scheena auls een Himmelschooah, enn kaum von aulewäje enn wull nijch nohlohte. Etj gruld mie, enn etj freid mie, enn etj schämd mie. Etj haud dem leewen Gott doch aul aulahaund toojetrut, oba nijch soohn Sindachsjesang aum Woatjeldach. Enn daut aules medde enne Molosch, woa tjeen Gott, soo docht etj mie weens aul emma, nijch välwaut too saje haud, wiels Hee nijch too Wuat kaum.
Mett de Tiet auls etj eenjefäah feftijch Pund Troost enn Leew enn Jnohd enn Boarmhoatijchtjeit jetankt haud, schlitjcht etj mie langsom ut dem Lichtenauer Bohnhoff enn nauhm mie väa, mett dem Jeheemnis, ooda vleijcht uck Wunda, de neajchste feftijch Joah seea behutsom ommtoogohne. Emmahan lach etj uck aundre leewa ut auls etj mie utlache loht, besondasch von Mensche, dee väl enn foaken von Wundasch vetalle, wiels see tjeene tjanne.
Een poa Menniste gauf daut, dee langsom nohm Buss schlendade. Opp ähren Kopp saute oba tjeene witte Duwe, soo väl wea mie sejcha.
Hinja dee dredde groote Pappel verrem Bohnhoff oppe rajchte Sied vestuak sijch de jenannda scheiwelhassja Kohlkopp, dem etj weinja Jefeehl toojetrut haud auls eenem amerikaunschen Evangelist. Ahm sach'et auls wann hee eenen Orkaun äwastohne haud. Sogoa sien Schnurrboat wea enn Kullatjess jedreit, enn siene poah Hoahtjess oppem Kopp zielde noh bowe. Siene Uage weare soo wild, daut hee mett eenem Bletjch sogoa eenem Krokodiel daut Ferjchte haud biebrinje kunnt. Ahm flautade de Henj, sogoa enne Fupp, enn hee hild sijch aum Boom faust. Auls hee räde kunn? Nuscht nijch bäta auls etj, bloos, hee, een bät Plautdietsch toom easchten Mol seit Wintjla veatijch Joah tridj. Enn hee hield enn hield enn hield. Wie jinje stell enn jeheemnisvoll toop tridj nohm Bohnhoffssohl.
Etj vetald ahm, waut sijch doa aufjespäld haud. Wie vestuake ons doabie. Tweschne Trohne vetald hee mie, daut doa jrods verrem Bohnhoff affens de Beem jehielt, aula jehielt haude, enn daut daut Grauss wiet rundom jestähnt, jeseifst, jewujt, enn jejaumat haud.